Ep.7 : แตะเธออีกผมจะหักแขนคุณ
3018 คำ
หลังจากที่มาส่งฉันที่คอนโด เค้าก็ได้รับสายด่วนจากคุณอัคคี แล้วรีบออกไปทันที โดยไม่ลืมกำชับว่าอย่าออกไปไหน หรือเปิดประตูให้ใคร ลางสังหรณ์ไม่ดีเลย จะมีอะไรอีกรึเปล่านะ ถามอะไรก็ไม่ยอมบอก แบบนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆเลย
ฉันนั่งมองโทรศัพท์ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหน แต่เงียบหายไปแบบนี้ รู้สึกไม่ค่อยดีเลย ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้วจริงดิ เค้าคงไม่ตามใจเราแบบพี่กอล์ฟแน่ๆ หรือจะให้เราตามใจเค้า เรื่องอะไรอะไม่มีทางหรอก มองภาพคำว่าแฟนของเราไม่ออกเลย
15:47
ฉันควรจะไปร้านไหมนะ แต่รถจอดเอาไว้กลางทางแบบนั้น ทั้งรถพร้อม กุญแจพร้อม ป่านนี้หายไปแล้วมั้ง แย่ๆ ต่อไปจะเอาอะไรใช้ล่ะทีนี้ ก่อนอื่นต้องไปที่ร้านก่อน เพื่อขอให้คนที่ร้านช่วยพาไปเอารถ ยังไงก็ต้องทำงานละนะ ฉันลากตัวเองขึ้นจากเตียง อาบน้ำแต่งตัว เพื่อเตรียมตัวจะไปร้าน โทรบอกสักหน่อยก็แล้วกัน
[ Mhok Calling.... ]
สายสนทนา
โห...รับเร็วดีจัง
“ฉันกำลังจะไปร้านนะ ถึงคุณจะบอกให้ฉันอยู่แต่ในห้องก็เถอะ”
[ อื้ม แล้วเดี๋ยวผมจะตามไป ]
[ ไอ้หมอก ไอ้เวร กลับมาช่วยกูก่อน ไอ้หมอกกกกกกกกก ]
“งั้นฉันวางก่อนนะ เพื่อนคุณเรียกแล้ว”
[ แค่เรียกว่าเมียจ๋า มึงทิ้งกูเลยหรอ ]
เมียจ๋างั้นหรอ!!!!! อี๋วววววว ความสัมพันธ์ของสองคนนี้มันยังไง เรียกเล่นๆหรือเรื่องจริง
“ฉันว่างดีกว่า ฉันขัดความสุขคุณสองคนมานานแล้ว”
จบสายสนทนา
เมียจ๋างั้นหรอ มีเพื่อนที่ไหนเรียกกันแบบนี้บ้าง เป็นแฟนฉัน แต่เป็นเมียเค้าหรอ อี๋ววววววว รับไม่ได้ หรือแค่แกล้งกันเล่น แต่สองคนนั้นก็สนิทสนมกันมากนะ โทรกรี๊งเดียวคุณหมอกถึงกับต้องรีบออกไปเลย หรือจริงๆแล้วทั้งคู่เป็นแบบพวก เสือไบ ยิ่งคิดยิ่งขนลุก
ฉันนั่งแท็กซี่มาลงที่ร้าน ก็เจอรถของฉันมาจอดอยู่ที่ร้านแล้ว หรือเมื่อคืนเค้าให้คนขับรถของฉันมาไว้ที่ร้านด้วย โอ้ยย น่ารักจังเลย ฉันเดินเข้าไปกอดรถเอาอย่างดีใจ เพราะไม่มีปัญญาจะซื้อใหม่แล้วล่ะถ้าหายไป เพราะหมดตังค์ไปกับการทำร้านจนแทบหมดตัว เหลือเงินไม่กี่หมื่นในบัญชีเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉินเท่านั้น
ถ้าเป็นแต่ก่อนรถหายคงร้องขอให้พ่อซื้อให้ใหม่ ฉันไม่เคยเห็นค่าของเงินเลย จนวันที่ฉันได้มาหาเอง ในวันที่เห็นสิ่งที่กำลังตั้งใจทำ มันเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ฉันเดินเข้ามาในร้าน ทุกคนกลับยิ้มให้ฉันแปลกๆ ทำไมอะมีอะไรรึเปล่า อ้ออออ วันนี้สิ้นเดือน เงินเดือนสินะ
“พี่นิค เดี๋ยวของคุยที่ห้องทำงานหน่อยนะคะ”
“ครับ”
ฉันจัดสรรเงินใส่ซองรอเอาไว้หลายวันแล้ว แล้วฉันจัดการให้พี่นิคผู้จัดการร้านเป็นคนแจกจ่ายตามชื่อ ก็ว่าอยู่มองฉันแล้วยิ้มทำไม ฉันไม่ลืมหรอกนะ ฉันให้เลินเดือนทุกคนตามที่คุณลุงมานัสเคยให้ แล้วฉันหวังว่าทุกคนจะแฮปปี้นะ ก่อนออกจากห้องพี่นิคก็ยิ้มให้ฉันอีกแล้ว
ฉันนั่งทำบัญชีร้านเมื่อเห็นตัวเลขในเดือนนี้ถึงกับถอนหายใจ เดือนนี้ยังดีที่มีกำไร เมื่อเทียบกับเดือนที่แล้วที่โดนแกล้ง เพราะได้การ์ดของคุณหมอกมาช่วย เลยไม่มีใครกล้ามาแกล้งอีก เอาวะ เดือนหน้าเอาใหม่เมล เดือนนี้เงินเดือนของฉันก็งดไปก่อนแล้วกัน แค่คนในร้านได้กันครบก็พอแล้ว
20:11
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“เข้ามาค่ะ”
พี่อายเปิดประตูเข้ามาช้าๆ ด้วยสีหน้าตื่นตะหนก มันทำเอาฉันหวั่นใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอีกแล้ว ไม่นะฉันขอล่ะ อย่าให้ร้านฉันมันแย่ไปกว่านี้เลย
“ลงไปข้างร้านเถอะค่ะ เรามีเรื่องอีกแล้ว”
ฉันรีบลงบันไดตามพี่อายลงไปทันที แต่พอลงมาทุกอย่างมันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด ลูกโป่งมากมายถูกประดับตกแต่งไว้ทั่วร้าน นี่คืออะไร ร้านเรามีปาร์ตี้หรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้เลยล่ะ เสียงนักดนตรีในร้านเงียบลง มันเริ่มทำเอาฉันสงสัย
[ เพลงนี้ มีผู้ชายคนหนึ่ง ขอให้คุณเมลเจ้าของร้าน ขอให้เพลงนี้สื่อถึงใจของเค้า รับฟังได้เลยครับ ] เสียงจากนักร้องที่อยู่บนเวที ทำเอาฉันเริ่มใจคอไม่ดี ขอเถอะไม่ใช่เค้า
[ ต้องทำยังไงเธอจึงจะยอมหายโกรธ ต้องทำยังไงเธอจึงจะยกโทษให้ฉัน อย่าทรมานโดยการไม่มองหน้ากัน นึกว่าสงสาร คนรักกันฉันขอโทษ ]
ไม่นานนักก็มีผู้ชายถือช่อดอกไม้ขนาดใหญ่เดินเข้ามาหาฉัน และใช่!!! เค้าคือผู้ชายที่ฉันไม่อยากเจอที่สุด
“พี่มาง้อแล้วเมล พี่รู้แล้ว ว่าพี่ผิดแค่ไหน ต่อจากนี้ไป พี่จะไม่ทำอีกพี่สัญญา เธออาจจะคิดว่ามันเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา พี่บอกเลยไม่ใช่ 3 เดือนที่เธอหายไป พี่รู้ตัวแล้วว่าพี่รักเธอมาแค่ไหน ดีกันนะคะเมล”
“มีใครหลายคนในเวลาเดียวกัน คนรักกันเค้าทำกันหรอคะ มันสายไปแล้วค่ะ ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่แล้ว” ไม่จริงเลย พี่เป็นคนสอนให้ฉันรู้จักคำว่าเจ็บ เจ็บซ้ำแล้ว ซ้ำอีก
“งั้นเรามาเริ่มกันใหม่นะ พี่สัญญาว่าจะดีกับเธอ จะตามใจเธอ จะทำทุกอย่างที่เธอต้องการ”
“งั้นไปตายซะ!!!” ฉันเดินขึ้นบันไดเพื่อจะกลับไปที่ห้องทำงาน
“ได้ถ้ามันจะทำให้เธอหายโกรธ”
เพล๊ยงงงง~* เสียงของขวดที่แตกทำเอาฉันวิ่งลงมาดู ภาพที่ฉันเห็นคือเค้าพยายามเอาขวดที่แตกกรีดลงกับข้อมือของตัวเองจนเลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมา ฉันตกใจมากจนรีบไปห้ามเค้า ก่อนที่แผลมันจะลึกและกว้างไปมากกว่า
“อย่าค่ะ อย่าทำ เลือดไหลใหญ่แล้ว”
“หายโกรธพี่แล้วใช่ไหมคะเมล เธอหายไปแบบนี้ พี่แทบจะขาดใจเลย พี่ไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน พี่ไม่รู้จะติดต่อเธอยังไง”
ฉันมองเลือดที่กำลังไหลเป็นทาง ก่อนจะรีบเอามือกดเอาไว้ เพื่อไม่ให้มันไหล
“เราดีกันเถอะนะเมล พี่ไม่มีเธออยู่ก็เหมือนตาย เธอเป็นลมหายใจของพี่นะ”
“งั้นก็ตายไปซะ” เสียงที่ตะโกนขึ้นมาทำเอาพี่กอล์ฟต้องหันไปมองต้นเสียง ที่เพิ่งจะเดินเข้ามาจากหน้าประตู แล้วกระชากแขนฉันออกมาเบาๆ
“มึงเป็นใครวะ กูง้อแฟนกูอยู่”
“คุณจะหายโกรธเค้าไหม ถ้าคุณจะหายโกรธเค้า ผมจะไม่ว่าอะไร ผมเองก็ไม่ชอบฝืนใจใคร”
หมอก Say ::
คิดนาน คิดนานไปแล้วววว ผมแค่อยากรู้ว่าเธอจะตอบยังไง ผมชอบไปแล้ว คิดว่าผมจะปล่อยเธอไปหรอ ผมพูดไว้ชัดเจนอยู่แล้วตอนที่ขอคบเมื่อวาน ว่าเธอเป็นผู้หญิงของผม ไม่ว่าเธอจะเลือกใคร บอกเลย ผมก็ไม่ปล่อยเธอไปอยู่ดี
แต่แล้วจู่ๆเธอก็เดินับไปหามัน อะไรวะ ผมหรี่ตามองเธอช้าๆ แม้เธอจะมองผมเป็นระยะ ระยะ เดินไปหามันแล้วมองผมทำไม
“กลับไปเถอะค่ะ มันไม่มีประโยชน์ อ่อ...เก็บลูกโป่งของพี่กลับไปด้วย รกร้าน” พอเธอพูดจบก็เดินมาหาผมทันที
ให้ได้แบบนี้สิ!!!! แฟนเก่าของเธอพยายามเดินมาฉุดแขนเธอไว้
“พี่ขอโอกาสเมล”
“นอกใจ 6 ครั้ง ในระยะเวลาเกือบ 3 ปีที่เราคบกันมา โอกาสของพี่เยอะมากแล้วค่ะ ตอนนี้ฉันอยากให้โอกาสคนใหม่บ้าง อ่อที่สำคัญ เค้าหล่อกว่า”
ชอบประโยคท้ายที่สุด ถือว่าเป็นคนที่พูดดีมาก ผมจับข้อมือของมันที่กำลังจับมือของเมลจังของผมไว้ แล้วออกแรงบีบอย่างแรง จนมันร้องโอดโอยลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น
“เธอพูดชัดแล้ว ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน อยากจะงัดก็ลองดู ถ้าเธอเลือกจะไป ฉันจะไม่รั้ง แต่ตอนนี้เธอเลือกฉัน ได้โปรดให้เกียรติการตัดสินใจของเธอด้วย ถ้าแตะเธออีกผมจะหักแขนคุณ.....ครับ” ผมมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเย็นๆ ถ้าขืนยังแตะอีก ผมจะหักแขนมันจริงๆ
ผมพาเธอเดินออกจากร้าน ก่อนที่เธอจะยิ้มออกมาเหมือนกับโล่งใจ เธอหันมามอง
“ใช่ ผมหล่อกว่า”
“หลงตัวเองค่ะ เค้าคารมดีนะ เค้าจะมีวิธีง้อฉันแปลกๆแบบนี้ทุกครั้ง แล้วทุกครั้งฉันก็จะใจอ่อน แต่ครั้งมันไม่สำเร็จ เพราะฉันมีคุณ”
“เพราะคุณชอบผมใช่มะ”
“ฉันแค่ชอบไง จะชนะเค้าได้คุณต้องทำให้ฉันรักคุณก่อน ทำได้มะ”
“ใครอยู่ใกล้ผม ก็รักผมทั้งนั้นแหละ”
“คนหลงตัวเองแบบคุณอะนะ ไม่มีทางอะ”
“ลองหลงผมดูบ้างซี้ แล้วจะลุกไม่ขึ้นเลยนะ ผมน่ารัก และเซ็กซี่มาก”
“โคตรหลงตัวเองเลยอะ ไม่เอาไม่คุยกับคุณละ ไม่อยากกลับเข้าไปในร้านด้วย ไปไหนกันดีอะ”
เอายังไงแม้คุณ ย้อนแย้งในตัวเองอีกแล้ว ไม่อยากคุยกับผม แต่ชวนผมไปต่อเนี่ยนะ แรดนะเราอะ ผมเลยจูงมือเธอไปขึ้นรถของผม จะพาเธอไปที่ไหนดีนะ นี่มันยังไม่ 4 ทุ่มเลย
“ไปหาไรอร่อยๆกินกันมะ ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย แย่ละสิลืมกระเป๋าไว้ในร้านขอตัวไปเอาก่อน” ผมรีบคว้าข้อมือของเธอเอาไว้
“ไม่ต้องเข้าไปหรอก ผมเลี้ยงเอง อยากเข้าไปเจอแฟนเก่าคุณอีกรึไง”
“ไม่อะ”
“งั้นวันนี้ผมเป็นไกด์พาเที่ยวให้เอง คิดราคาไม่แพง”
“ฉันไม่มีจ่าย”
“จ่ายเป็นจูบก็แล้วกัน ผมโอเค”
ผมขับรถพาเธอไปตามถนนเรื่อยๆ ที่ผ่านมาเธอคงจะต้องอยู่อย่างระมัดระวังไม่ได้ไปไหนเลย เพราะผมหาเรื่องเดือดร้อนให้เธอ ตอนนี้ผมคืนให้ก็แล้วกัน
“ที่นี่ไม่ต่างจากกรุงเทพเลยอะในตัวเมือง แต่เอาจริงๆในกรุงเทพฉันยังเที่นวไม่ครบเลย พ่อฉันไม่ค่อยให้ฉันออกไปไหน จะไปมากสุดคงจะเป็นห้างละมั้ง”
“ต่างจากผมนะ ไปมากสุดคงจะเป็นร้านเหล้า”
“ถามหน่อยสิ คุณกับคุณอัคคีเป็นอะไรกันแน่อะ ทำไมมีเรียกเมียจ๋าด้วยอะ คุณเป็นเสือไบหรอ”
เดี๋ยวๆไปกันใหญ่แล้ว!!!!! นี่คิดถึงขั้นกับผมเป็นเสือไบเลยหรอ มากไปๆ ผมขับรถมาแถวประตูท่าแพ
“เพื่อนก็พอ อย่าทำให้มันน่าขนลุกไปมากกว่านี้เลย เราแค่อาจจะสนิทกันมาก แต่ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น โอเคนะ อย่ายัดเยียดอะไรให้ผมเลย ผมขอร้อง คุณอยากเดินตลาดไหม” ผมชี้ไปที่ตลาดที่ตอนนี้มีรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่เต็มข้างทาง
“อยากค่ะ” สีหน้าของเธอดูตื่นเต้นมาก จนผมต้องหาที่จอดรถโดยเร็ว พอจอดรถเสร็จเธอก็เร่งผมทันที
“ทำอย่างคนไม่เคยเดินตลาด”
“ไม่เคย ไปเร็วๆ แนะนำหน่อย อะไรอร่อย เร็วสิคะคุณไกด์ ชักช้าหักเงินเดือนนะ” ผมดึงมือคนที่รีบแล้วยกขึ้นมาระดับสายตา ว่าตอนนี้มือเธอเธอกำลังเลอะเลือดแฟนเก่าอยู่ ผมเลยลากมือเธอมาที่ท้ายรถ เผื่อล้างน้ำให้เธอก่อนจะเข้าไปที่ตลาด
“คุณหมอกฉันล้างเองก็ได้ค่ะ”
“ผมล้างให้ไม่ดีหรอ”
“ก็ดีแต่ฉันเกรงใจ”
“ผมอยากเดินจับมือคุณผมก็ต้องล้างให้สิ แฟนคุณมันร้าย กรีดแขนเรียกความสงสาร กรีดตรงนั้นมันไม่ตายหรอก ตำแหน่งที่มันกรีดเส้นเลือดอยู่ลึกมาก วันหลังอย่าไปใจอ่อนถ้าเห็นแค่นั้นอะ”
“แฟนเก่าค่ะ แฟนฉันอยู่ตรงนี้”
ประโยคที่ทำเอาการกระทำทุกอย่างของผมชะงักลงทันที เขินนะเนี่ยเป็นเล่นไป แฟนฉันงั้นหรอ
“ไหนพูดอีกทีซิ”
“ไม่พูดแล้วค่ะ ไปค่ะ เข้าไปเดินตลาดกัน”
ผมเดินจูงมือเล็กๆของเธอเข้าไปในตลาด ของกินเยอะแยะมากมายเต็ม 2 ข้างทาง มันทำเอาเธอตื่นเต้น จนผมอดสงสัยไม่ได้เลย ว่าเธอโตมาแบบไหน ดีใจเพราะเรื่องแค่นี้เองหรอ
“นั่นดูสิๆ มีคนเล่นดนตรีด้วย”
“ชอบหรอ”
“ฉันชอบคนเล่นดนตรีนะ ฉันแอบเห็นท้ายรถของคุณมีกีต้าร์ ว่างๆเล่นให้ฉันฟังบ้างสิ คงไม่ได้สิเนอะคุณยังมีเรื่องอริของคุณต้องไปจัดการ ตายจริงงง!!! แบบนี้จะเป็นอันตรายไหม ฉันชวนคุณออกมาเที่ยวไม่ดูเลยว่าตอนนี้มันไม่ปลอดภัย”
“ไม่เป็นไรแล้ว มันจบแล้ว ต่อไปจะไม่มีใครมาทำอะไรคุณอีกละ ผมคืนให้ชีวิตปกติ ที่คุณอยากได้คืน”
“มีคุณด้วยปะ”
“ก็ถ้าคืนนั้นคุณตอบไม่คบกับผม ผมก็จะไป แต่ตอนนี้คุณคบกับผมแล้ว ก็ต้องมีผมดิ”
“จีบเก่ง ฉันอยากลองกินไอ้สายไหมแบบเนี่ยอะ คุณลุงขาาาา ทุกสีมันรสเหมือนกันไหม”
“เหมือนจ๊ะ”
“งั้นหนูเอาอันนี้” เธอชี้ไปที่สายไหมสีสวย เพื่อให้คุณลุงคนขายตัดหนังยางให้
“เป็นเด็กรึไง”
“อยากลองไง ถามมากจัง จ่ายตังๆ”
“คร๊าบๆคุณหนู กระผมทราบแล้ว” ผมชอบเธอตอนนี้จัง เธอไม่ใช่คนที่ผมเจอที่ไนต์คลับ ไม่ใช่ผู้หญิงขี้โวยวาย ไม่ใช่ผู้หญิงชอบยั่วที่อยู่ในบาร์ของเธอ แต่เธอเป็นเธอ
“หวานจังเลย อย่างกับกินน้ำตาล”
ก็มันคือน้ำตาลไงแม่คุณ
“อร่อย ฉันว่ามันโอเคเลยอะ ลองชิมดูไหม ฉันป้อน”
“รู้ไหมคนกินเหล้าไม่กินของหวาน มันเมาง่าย ผมเลยไม่ค่อยชอบกินอะไรหวานๆ”
“แต่ตอนนี้คุณไม่ได้กินเหล้าไง อ้ามมมมมมมม นะนะ คำนึง”
นั่นไม่ได้ฟังเลยสักนิด สายไหมในมือเธอยื่นมาถึงปากขนาดนี้แล้ว ไม่กินได้หรอ ผมอ้าปากรับสายไหมของเธอแต่โดยดี ผมไม่ได้ชอบ แต่มันก็ไม่ได้แย่นักสำหรับผมหรอก แต่หน้าเธอตอนอ้อนมัน......อื้มมม น่ารัก
“หวานไป”
“งั้นเราหาอะไรที่มันไม่หวานกินดีกว่า คุณชอบกินอะไรอะ”
“ทำไม จะกินตามใจผมรึไง”
“ไม่!!!...ถามเพราะอยากรู้จักคุณมากขึ้นไง”
“กินนนนนน อะไรดีนะ ที่จริงผมชอบกินเนื้อสัตว์ทุกชนิดเลย ยกเว้นอาหารทะเล เพราะผมแพ้อะ กินสายไหมหมดแล้วนี่ ส่งมือมา”
เราเดินจูงมือกันไปตามทางของตลาด ได้พูดคุยเรื่องราวส่วนตัว เรื่องของเธอสร้างความประหลาดใจให้ผมอย่าง เพราะเธอเล่าว่า พ่อของเธอไปส่งที่โรงเรียนจนถึงมหาลัยเลย บ้านเธอเลี้ยงเธออย่างกับไข่ในหินเลยนะเนี่ย อยากเห็นหน้าพ่อเธอตอนรู้ว่าลูกสาวของตัวเอง เปิดบาร์ปลุกใจเสือป่า จะทำหน้ายังไงนะ
“อยากกลับรึยัง”
“ค่ะ กลับเลยก็ได้ นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณเป็นไกด์ที่ดีมาก วันหลังพาไปเที่ยวอีกนะคะ”
“เดี๋ยวก็เป็นบอดี้การ์ด เดี๋ยวเป็นแฟน เดี๋ยวเป็นไกด์ คบกันอีกหน่อยคงจะเป็นทุกอย่าง”
“แค่นี้ก็บ่นแล้วหรอ”
“ไม่ได้บ่น ไปเถอะผมไปส่งคุณที่คอนโด”
ผมขับรถไปส่งเธอที่คอนโดของเธอ แต่เธอกลับไม่ยอมให้ผมขึ้นไปส่งบนห้อง ขนาดเป็นแฟนก็ขึ้นห้องไม่ได้หรอ ใจร้ายจัง ไหนบอกไว้ใจผมไง
“คุณหมอก”
“ว่า”
“ฝันดีนะคะ”
“เปลี่ยนจากฝันดีเป็นหอมแก้มจะดีกว่า”
“ฝันไปเถอะ ไปแล้วค่ะ ขับรถกลับดีนะคะ ถึงแล้วส่งไลน์มาบอกด้วยค่ะ จะได้รู้ว่าปลอดภัย”
นับ 1-3 ยังไงก็ต้องวิ่งกลับมาหอมแน่ 1.....2......จะ 3 แล้วนะ ทำไมยังไม่เรียก เรียกสิ เรียกผมสักที ผมหันกลับไปมอง เธอดันขึ้นลิฟต์ไปแล้ว โธ่.....!!!!
อีกด้าน.......
“เธอเป็นเจ้าของร้านที่ชื่อเมรัยครับ” ลูกน้องที่ถูกแม่เลี้ยงเกตุแก้ว ใช้ให้ไปหาประวัติของ หญิงสาวที่ลูกชายไปติดพันด้วย
“ผู้หญิงกลางคืนงั้นหรอ ฉันจะไม่ยอมให้ลูกชายไปคบผู้หญิงแบบนั้นหรอกนะ”
“แม่ครับแต่ถ้าแม่ไปขวางน้อง น้องได้เตลิดไปอีกแน่ๆ ผมว่าแม่ใจเย็นๆดีกว่า” เมฆรีบท้วงสิ่งที่แม่กำลังคิด
“งั้นก็หาผู้หญิงคนใหม่ให้น้องสิ หมอกขี้เบื่อจะตาย เจอที่สวยกว่า สดกว่า มีหรอ จะทนเอาของเน่าเหม็น ฉันจะไม่ยอมให้ผู้หญิงอย่างว่ามาร่วมวงศ์ตระกูลหรอกนะ”
“เฮ้อออ” เมฆได้แต่ถอนหายใจในความคิดของคนเป็นแม่
- ผู้เขียน
