“นะ...นายพูดอะไรออกมา สลับตัวบ้าอะไร” คนตรงหน้าตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงละล่ำละลักราวกับอยากจะหลีกเลี่ยงสถานการณ์นี้
เฮอะ อย่าหวังเลยว่าจะหนีจากไอ้ไนท์ผู้นี้ได้ ผมนิ่งไปครู่ รอดูจังหวะลังเลของเขาก่อนจะขยับเท้าเข้าไปใกล้อีกนิดนึงเพื่อความใกล้ชิดสนิทสนมก่อนจะยื่นมือไปจับเพื่อกดดัน ท่าทีอันตรายคล้ายเจ้าป่าทำให้คนหน้าเหมือนขยับเท้าหนีด้วยความหวั่นเกรง
“ก็เราจะได้มาแลกเปลี่ยนมุมมองชีวิตกันยังไงล่ะน้องรัก” ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ยังไงมันก็น่าจะได้ผลทว่า…
“ไม่เอาอ่ะ”
นอกจากไอ้ตัวก๊อปปี้มันจะปฏิเสธผมแล้วมันยังบังอาจสะบัดมือผมออกด้วย… ไอ้นี่วอนซะแล้ว
ผมพยายามข่มฟันกรามไม่ให้เสียดสีกันเพราะความหงุดหงิด ยังไงไอ้คนตรงหน้าก็คือพระผู้ช่วยให้รอดของผม ใจร่มๆ ไว้นะไอ้ไนท์นะ ก่อนอื่นแนะนำตัวละกัน
“ฉันชื่อไนท์ เป็นพี่ชายของนาย…” ผมโม้ไปงั้นอ่ะ แต่จริงๆ แล้วพอนึกดูอีกทีชื่อพวกเราก็คล้องจองกันแปลกๆ นะ คนหนึ่งกลางวัน
