EP1.1 ll การปรากฏกายของนางฟ้า [1]
1112 คำ
โอ้กกกก!
ผมขย้อนเศษอาหารลงโถส้วมอย่างกระอักกระอ่วน ความรู้สึกแปรปรวนมวนท้องพุ่งเข้าเล่นงานทันทีที่รู้ว่าอีขนฮะมอยติดที่ซี่ฟันกระต่ายแสนจะงดงามของผม ไอ้เต็มสิบยื่นมือมาลูบหลังผมเสมือนเป็นห่วง แต่ไม่ใช่เลย หน้ามันน่ะ กำลังพยายามกลั้นขำอยู่ชัดๆ
แม่งเอ๊ยยยยย TOT อีชะนีโรคจิตวิปริตซาดิสก์ผิดมนุษย์มนา เอาห่าอะไรมาให้ผมกินวะ ตอบ! ยัยบ้านั่นไปเอามาจากตำราเขมรแดงเล่มไหนถึงได้เอาเส้นขนทรามๆ นั่นมาให้คนอื่นกินวะ แล้วก่อนหน้านี้ผมยัดอะไรพิสดารเข้าไปในลำไส้บ้างก็ไม่รู้ ไม่อยากจะคิด ฮืออออออ ชีวิตไอ้ไนท์ช่างรันทดยิ่งนัก อยากจะบ้า
“มึงไหวปะวะ?”
“มึงดูหน้ากู มึงว่าไหวปะละ?” ผมจิ๊ริมฝีปากก่อนจะพยุงร่างที่เสมือนต้องมนตร์ผีห่าซาตานของยัยนั่น... ซะที่ไหน เป็นเพราะผมอ้วกจนหมดไส้หมดพุงเลยไม่มีแรงต่างหาก ไม่น่าตะกละเลยกู T_T “อย่าให้กูเจอมันนะ กูจะเอาตาข่ายดักปอปไปครอบหัวแล้วจับถ่วงบ่อเกรอะแม่ง!”
“โอ้โห น่ากลัวเหี้ยๆ” ไอ้เต็มสิบยิ้มที่มุมปากก่อนจะยื่นปลายเท้าไปกดชักโครก โดยที่ไม่ดูเลยว่าหน้าผมกับตีนมันจะถูไถผสมพันธ์กันอยู่แล้ว แต่ช่างเถอะ ผมขอสาปส่งยัยชะนีผีฟ้านั่นก่อน
“ไม่ใช่บ่อเกรอะธรรมดา มันต้องเป็นบ่อเกรอะสาธารณะ รวมขี้ของคนทุกสปีชีส์เข้าไว้ด้วยกัน กูจะให้มันดมกลิ่นร้อยแปดพันขี้เป็นร้อยๆ พันๆ ปี ดมจนอยากจะกลายร่างเป็นขี้ มันจะได้สำนึกเรื่องที่เอาของเป็นพิษมาให้กูแดก!”
“มึงโรคจิตกว่าแม่งอีก”
“มึงมีรูปมันมั้ย อีผีฟ้าที่ทำกูอ่ะ” ผมว่าก่อนจะแหวกทางแล้วไปที่อ่างล้างหน้าล้างปากสักร้อยแปดรอบ นี่ถ้าไม่ติดว่าผมยังมีสติอยู่คงหยิบแอลกอฮอล์มากรอกล้างท้องตัวเองไปแล้ว แค่คิดถึงขนหยึกหยึ๋ยนั่นก็อี๋จะตายห่า T^T
บ้าชะมัด คิดแล้วระคายคอเลย!
“เค้าชื่อนางฟ้า”
“นางฟ้าห่าอะไรเอาฮะมอยให้ชาวบ้านแดก! อีปอปผีฟ้าวิปริต อีชีวิตพัง อีหอยแครง โอ๊ยยย กูล่ะไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาด่ามันเลยจริงๆ”
“มึงด่าไปเยอะแล้วนะ ได้ข่าว -_-” ไอ้เต็มสิบส่ายหัวก่อนจะเอาตีนเขี่ยตูดผมอย่างแกล้งๆ “เอาน่า ถือเป็นประสบการณ์ชีวิต”
โอ้โห ประสบการณ์แบบนี้แดกขี้ยังรู้สึกดีกว่าเลย T^T
“กูไม่มีรูปเค้าหรอก แต่ถ้ามึงเจอหน้า มึงจะรู้ได้ทันทีว่าอีนี่นางฟ้าแน่นอน”
“ทำไมวะ สวยเหรอ?” ผมเบิกตาโตในขณะที่ลูบมือลงขนาบข้างแก้มทั้งสองข้าง
“ไม่ใช่”
“เอ้า แล้วกูจะรู้ได้ยังไงว่าคนไหนคืออีปอปผีฟ้าที่ทำเรื่องบ้าๆ นี่กับกู มึงคิดว่ากูมีเรดาห์ตรวจจับผีเหรอ!” ผมบ่นไม่สบอารมณ์ในขณะที่ไอ้เวรนั่นหน้าระรื่นและนึกสนุกกับท่าทีของผม ไอ้เพื่อนเวร!
“แล้วมึงจะเอาไง คราวหลังก็ไม่ต้องรับของมันแล้วก็พอ”
“เฮอะ มึงเคยได้ยินมั้ยว่าสิบปีแก้แค้นยังไม่สาย” ผมจิ๊ปากรู้สึกถึงออร่าที่เอ่อล้นออกมาจากภายใน หัวใจเริ่มร้อนรุ่มเพราะการบีบมือแรงๆ แล้วจินตนาการว่าจะจัดการกับยัยบ้านั่นยังไง ผมก็ตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว
“มึงมั่นใจได้ไงว่ามึงจะไม่โดนรถชนตายก่อน”
“กูไม่มั่นใจหรอก แต่มึงอ่ะจะตายก่อนแน่นอนถ้ายังไม่เลิกกวนตีนกู!” ผมเขม่นหน้าใส่ไอ้หน้ามึนที่ยักไหล่กวนประสาทเหมือนไม่สนใจคำขู่ของผม ดูมันดิ! ผมสะบัดหน้าก่อนจะเดินออกนอกประตูห้องน้ำชายพลันทันใดเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น...
Rrrr
Private Number is calling…
ไม่โชว์หมายเลขปลายทาง?
อะไรวะ? ผมก้มลงมองก่อนจะชะงักรู้สึกได้ถึงรังสีพิสดารพุ่งผ่านสัญญาณไดอัลของโทรศัพท์ยังไงยังงั้น -_-;; ไม่น่า คงรู้สึกไปเอง ผมพยายามปลอบใจตัวเองก่อนจะกดรับเสียงแปดหลอดก็พุ่งเข้าทำลายรูหูทันที
[ไนท์ขา!!!!!!]
มันใช่ใช่มั้ย...?
[ฟ้าเองนะคะ กรี๊ดดดดด! อีดอก พี่เค้ารับกูแล้ว] เสียงชะนีผีฟ้านั่นร้องลั่นและหันไปเม้ามอยส์กับเพื่อนจนสะเทือนเข้าไปยังเส้นประสาทที่กำลังปูดโปนฟิดเปรี๊ยะที่ข้างขมับของผม เจ้าของเสียงเล็กแหลมนี่คือคนที่เอาวัตถุเป็นพิษให้ผมกินเข้าไปเมื่อกี้สินะ... หึหึ
[พี่ไนท์ขา วันนี้เรามาพบปะนัดเจอจุดไฟร้อนร่านไฟรักกันสักพักดีมั้ยคะ ฮิๆๆๆ]
ผมจะไปเผาหัวเธอน่ะสิ! ไม่ดีกว่า ถ้าเผาผมมันยังไม่พอต้องเผาไอ้ขนบัดซบนั่นด้วยจะได้ไม่วิปริตเอาให้ชาวบ้านกินอีก ฮึ่ม!
“ใครโทรมาวะ ไนท์?” ไอ้เต็มสิบชะโงกหน้ามาหาผมจนลมหายใจนั่นเป่าที่ข้างแก้ม ผมเลยขยับตัวออกห่างจากรัศมีอันตราย
“ก็...” ผมกำลังจะตอบไอ้เต็มสิบตามที่เข้าใจทว่าเสียงปลายสายกับตะโกนดังลั่นจนคนข้างๆ ผมได้ยินไปด้วย
[ฟ้าเป็นเมียพี่ไนท์ค่า ฮิๆๆๆ]
“เฮ้ย!” ผมร้องขัด
บ้าปะวะ หน้าก็ไม่เคยเจอ มือก็ไม่เคยจับ เคยแต่แดก... เออ ขอข้ามนะครับ เข้าใจตรงกัน เพราะฉะนั้นไม่มี๊ ไม่มีทางที่ผมจะลดตัวไปเป็นสามีของยัยผีฟ้าบ้านี่แน่ๆ
[ต๊าย พี่ไนท์ตกใจอะไรคะ? ก็เราอยู่ด้วยกันทุกเวลานี่ค่ะ]
“พี่ไม่รู้นะว่าเราเป็นใคร แต่อย่า...” ผมกำลังเต๊ะท่าด้วยการเท้าสะเอวข้างนึงและหันไปมองไอ้เต็มสิบที่ถอนหายใจยาวเพราะรู้ว่าปลายสายจะเป็นใครไปไม่ได้ เอาล่ะ ถึงผมจะหงุดหงิดแค่ไหน ก็ต้องสงวนใจสงบปากสงบคำไว้ก่อน เพื่อความเป็นสุภาพบุรุษของผม
[เมื่อวันก่อนพี่ไนท์ก็ทำเอาฟ้าร้อนเร่าเวรี่มัชเลยนะคะ ฮิๆๆๆ ดูสิ กางเกงในลายอุลตร้าแมนของที่ระลึกจากพี่ไนท์ยังถูกอัดกรอบเข้าข้างฝาไว้อยู่เลย >O
- ผู้เขียน
