02
2180 คำ
"เอ่อ ขอโทษนะคะพอดีจะขอทราบห้องหน่อยค่ะ"ฉันเดินมาถึงหอพักก็เดินไปหน้าเคาน์เตอร์ ฉันมาอยู่ก็ต้องแจ้งก่อนถึงจะได้คีย์การ์ดห้องพัก
"คุณฟาร์วใช่มั้ยคะ........อยู่ชั้นVIPห้อง332ค่ะ"ห้องVIPเลยหรอ แด๊ดฉันให้อยู่ดีมากจริงๆตอนแรกนึกว่าจะมีพวกรูมเมทไรงี้ด้วยซะอีก
"ขอบคุณค่า~"ฉันรับคีย์การ์ดมาก้มหัวขอบคุณยิ้มอ่อนๆเข็นกระเป๋าขึ้นลิฟต์ไปห้อง ฉันเริ่มเรียนพรุ่งนี้อยู่ห้อง2 เด็กเก่งใช่มั้ย....ไม่หรอกมันมีสองห้องอ่ะ เป็น level 1 กับ level 2 ฉันเลือกสองไม่อยากเครียดมากเอาซอฟๆพอ
"อะไรอะ?............."ฉันเห็นการ์ดสีดำแปะไว้ที่ประตูห้องไม่ได้เขียนอะไรสักตัวแต่แปะไว้ แปะผิดห้องรึป่าวเนี้ย?.........ฉันขย้ำทิ้งโยนใส่ถังขยะแตะคีย์การ์ดเข้าห้อง
"เมื่อยโครตๆ"ได้พูดไทยแล้วรู้สึกดีแบบสุดๆ พูดเกาหลีก็เกร็งๆก็พูดผิดเพี้ยน แต่โชคดีที่ที่นี่เป็นนานาชาติ
"กฎหรอ.........."ฉันอ่านกฎของหอพัก ต้องเข้าหอพักก่อนเที่ยงคืนห้ามเอาสัตว์มาเลี้ยง ฉันคงไม่เลี้ยงหรอก เอาหอก่อนเที่ยงคืนทำไมไม่เข้าเช้าเลยละแบบนี้ดูอิสระอยู่มีกฎไม่กี่ข้อสบายๆ
วันต่อมา~~
9.00
ฉันแต่งตัวแต่งหน้าอ่อนๆไม่จัดเป็นปกติฉันแต่งหน้าสไตล?เกาหลีตั้งแต่ม.4 อ่อนๆ มานี่ก็อ่อนๆแต่ปากแดงหน่อยเค้าฮิตกันแบบแดงๆเลยอ่ะ
"สวยใช่ได้เลยฉัน >_______<"ฉันบ๊ายบายแชยองฉีกยิ้มให้ ทั้งวันฉันอยู่กับแชยอง แชยองคอยสอนเกี่ยวกับภาษาแล้วก็พูดถึงนิสัยโดยรวมของคนที่นี่ แต่!.....แชยองบอกว่าต้องระวังคนที่ชื่อวีเป็นรุ่นพี่ห้ามยุ่งห้ามเข้าใกล้เด็ดขาดฉันก็ไม่รู้นะว่าทำไมเพราะอะไรกะอีแค่เป็นลูกเจ้าของมหาลัยเนี้ย ทำไมทุกคนถึงดูกลัวๆกันแปลกๆ
แชยองยังบอกอีกนะว่าถ้าเห็นคนทำสีผมควันบุหรี่ตัวสูงหน้าหล่อๆ ไม่รู้ว่าหล่อจริงรึป่าวนะ ให้รีบเดินหนีไม่ก็รีบเดินห่างออกไปไกลๆเลย
"ทำไมเงียบจังล่ะ"ฉันมองตามทางเดินกลับหอพักทุกทีมันมีคนเดินเยอะกว่านี้แต่วันนี้ดูเงียบๆคนน้อย หกโมงนี่เลิกเรียนกันหมดแล้วนะ
ปึก!! พรึ่บ!!
"ว๊ายยย!!"ฉันมั่วแต่มองด้านหลังหันซ้ายหันขวาไม่ทันมองข้างหน้าเลยชนกับคนด้านหน้าล้มตูดกระแทกพื้นเต็มแรงเลย
"ไม่คิดจะพูดว่าขอโทษหน่อยหรอ!?!!"ฉันเงยหน้ามองคนที่ยืนตรงหน้าฉันคนที่ฉันชนนั่นแหละ พูดน้ำเสียงอย่างกับจะหาเรื่องฉันแววตาหาเรื่องสุดๆ
"ขอโทษค่ะ"ฉันเก็บกระเป๋ามาสะพายแล้วลุกขึ้นยืนก้มหัวขอโทษ ไม่อยากจะขอโทษเลยเป็นผู้ชายซะป่าวช่วยหน่อยก็ไม่มี! มองหน้าฉันอยู่นั่นแหละ!
"หึ!! เด็กใหม่นิ?! (ツ)"
"ใช่..ทำไมหรอ?"ฉันตอบแล้วพรางมองหน้าคนที่ถามผมห้ามเสียงห้วนๆแววตาเรียบนิ่ง แต่เดี๋ยว!! ผมสีควันบุหรี่ตัวสูงหน้าดุๆนิ่งๆ! อย่าบอกนะว่า......วี!!
"ไม่มีอะไรขอตัวนะคะ"ฉันรีบพูดแล้วรีบเดินแยกออกมา ขนาดแค่มองฉันแววตายังเรียบนิ่งดูดุน่ากลัวถึงว่าทำไมทุกคนถึงกลัวกันหมด ฉันไม่ยุ่งด้วยจะดีกว่า
ขวับ!!
"เดี๋ยว!! เธอไม่รู้กฎที่นี่หรอ?!"ผมคว้าดึงแขนยัยนี่ไว้ถามเสียงห้วนเลิกคิ้วขึ้นมองหน้า ผมตั้งใจยืนขว้างให้ยัยนี่ชนเองแหละแต่ดันเสือกล้มหงายหลังจริงซะงั้น
"ทำไมฉันต้องรู้ด้วย! ปล่อย!"ฉันพูดเสียงกระแทกมองหน้าไม่พอใจ ไม่เคยรู้จักกันมาพูดน้ำเสียงแบบนี้ฉันไม่ชอบเลย! คิดว่าตัวเองเป็นลูกเจ้าของจะทำไรก็ได้งั้นหรอ?!
"หึ!! อย่างเธอคงไม่รู้อะไรฉันจะปล่อยไปก่อนแต่พรุ่งนี้เธอไม่รอดแน่!!"
พรึ่บ!!
"โอ๊ยย!!ไอ้บ้า!"ฉันพูดขมวดคิ้วไม่พอใจโครตๆจับแขนตัวเองสบัดมาได้คนนะเจ็บเป็น!! มาพูดขู่มองฉันแววตาดุดันคาดโทษโมโหอะไร!
"เป็นผู้ชายซะป่าวหาเรื่องผู้หญิง!!"ฉันตะโกนไล่หลังยืนจ้องไม่วางตา กฎบ้าบออะไรที่จะมาแกล้งคนที่เข้ามาใหม่ที่บ้านไม่มีคนให้เล่นด้วยรึไง!!
"(ปากดีอย่างเธอฉันคงต้องเล่นแรงๆสินะ) หึ!!"ผมคิดในใจก่อนจะหัวเราะเย้ยหยันมองฟาร์วยืนจ้องหน้าผมสายตาไม่พอใจ แล้วไงผมเอาสนุกไม่จำเป็นต้องแคร์แต่ยัยนี้ผมคงต้องถึงเนื้อถึงตัวหน่อย!! ข้อหาปากดี!!
"ไอ้บ้านี่ คิดว่าตัวเองใหญ่นักรึไง!!"เวลาฉันโมโหหรือไม่พอใจจะพูดภาษาไทยออกมาเพราะมันไม่มีใครฟังออกไงถึงพูดมันระบายได้เยอะ! เอาเถอะมาอีกฉันด่ากลับเป็นภาษาบ้านเกิดแน่เอาให้งงเลยคอยดู!!
เช้าวันต่อมา~~~
9.00
ฉันมีเรียนตอนสิบเอ็ดโมงส่วนแชยองมีเรียนก่อนตอนแรกมันโทรมาจะมาคอยอยู่ด้วย ฉันเลยบอกมันไม่ต้องกลับบ้านไปก่อนเลยมันกลัวฉันจะเจอแทฮยอง เหอะ! เจอแล้วไงไม่ชอบขี้หน้าโครตๆ!!
"ถ้าวันนี้นายหาเรื่องฉันอีกฉันจะด่านาย..วี!!"ฉันพูดในกระจก พูดแล้วแค้นเจอกันครั้งแรกก็มาหาเรื่องฉันได้แบบนิ่งๆ ฉันยังไม่ทันจะทำอะไรให้เลย!
"เอาคีย์การ์ดห้อง332มาให้ฉัน"
"เอ่อ....คือมันเป็นห้องของคุณฟาร์วนะคะคุณวี"พนักงานเลิกลั่กไม่กล้าพูดกับวี เพราะรู้ดีว่าแทฮยองคือลูกเจ้าของมหาลัยและเป็นเจ้าของหอพักนี่ด้วย
"แล้วไงฉันจะเอา อย่ามาลีลา!!"ผมพูดเสียงติดรำคาญโมโหด้วยแม่ง! จะลีลาไรนักหนากะแค่แม่งเอามาให้ผมเนี้ย!!
"ค่ะ......"พนักงานต้องจำยอมให้คีย์การ์ดสำรองกับวี เธอขัดไม่ได้เพราะกลัวโดนไล่ออก
"ห้ามบอกใครถ้าเกิดมีคนรู้ เธอรู้นะว่าจะเป็นไง!!"
"ค่ะ"พนักงานเริ่มสั่นกลัวน้ำเสียงของวีดูเรียบนิ่งแฝงไปด้วยความบังคับคำขู่และความดุดัน!
"เห้ย!! รถฉันไปไหนเนี้ย!?!!"ฉันเดินมาโรงจอดรถแต่รถฉันหายไปไหนไม่รู้!! โอ๊ยยย!ฉันอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ!
"ขอโทษนะคะ รถฉันหายไปไหนคะพอจะทราบมั้ย"ฉันเดินไปถามคนเฝ้ารักษาความปลอดภัย ความปลอดภัยแน่นหนาขนาดนี้คงไม่มีโจรมาเอาหรอก
"คือ.....คุณวีเอาไปครับ"
"ห่ะ!?!!!......ได้ไง!?"ความโมโหฉันพุ่งปรี๊ดเลยถึงขีดสุดเลย!! วีงั้นหรอไอ้บ้านี่ไม่ยอมปล่อยฉันไปจริงๆใช่มั้ย!!
"ตอนนี้เค้าอยู่ไหนคะ"ฉันสงบสติอารมณ์ถามเสียงปกติ เก็บอารมณ์โมโหเดือดไว้ในใจมันอยากจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว!!
"น่าจะอยู่บนห้องครับ รถยังอยู่นี่อยู่เลย"ฉันมองรถสปอร์ตราคาเกือบร้อยล้านสีดำเงาหรู เหอะ!! คนแบบนี้ไม่น่าขับเพราะมันไม่เหมาะสมกันเลย!!
"ห้องของวีอยู่ชั้นไหนคะเลขห้องอะไรคะ"ฉันเข้าไปถามหน้าเคาน์เตอร์ ฉันต้องเอารถคืนไม่รู้ว่าตอนนี้รถอยู่ไหน?!!
"อยู่ชั้นVIPห้อง335ค่ะ"ชั้นเดียวกับฉันอยูู่ห่างกันแค่ไม่กี่ห้อง นายเจอฉันแน่วี!!
- ผู้เขียน
