สิงหกัลยาในฐานะผู้ช่วยของนภวินท์ ได้ทำหน้าที่สัมภาษณ์ แกนนำผู้ต่อต้าน หญิงสาวทำงานของตัวเองได้เรียบร้อยแล้ว ก็มองหาช่างภาพหนุ่มรุ่นพี่ ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นชายร่างผอมสูงคนหนึ่ง ยืนอยู่ในกลุ่มคนดู ทำให้ต้องรีบดึงหมวกปีกกว้างที่สวมอยู่ลงต่ำ ไม่ให้มันเห็นหน้าเธอ แผลที่ศีรษะยังไม่หายดี ทำให้สิงหกัลยาสวมหมวกปิดแผลไว้ จึงเป็นความโชคดีที่มันช่วยพรางสายตาคนร้ายได้
“ไอ้ฆาตกรนั่น มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
ความสงสัยพุ่งเต็มสมอง แต่ความกลัวก็มีมากไม่แพ้กัน สิงหกัลยาจึงถอยออกมาแล้วกลับไปนั่งรอนภวินท์ที่รถ ครู่ใหญ่ช่างภาพหนุ่มก็เดินกลับมา พร้อมเดินทางไปบ้านผู้ให้สัมภาษณ์ ซึ่งเวลานี้เกือบถึงเวลานัดหมายที่นัดไว้ นภวินท์จึงต้องรีบเพื่อทำเวลา
เมื่อทั้งสองเดินทางมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ หญิงสาวยืนท้าวเอวมองประตูทางเข้าด้านหน้า มองหากริ่งประตูก่อน
จะกดเรียกคนในบ้าน
“มัวแต่เก็บภาพ เกือบมาถึงนี่ไม่ทันแล้ว
