ใบเสร็จถูกเคลือบไว้อย่างดี รวมถึงกระดาษที่แม่ฉันจดเบอร์โทรศัพท์ให้ด้วย
"แม่หนูเปลี่ยนเบอร์นานแล้ว"
"อืม... โทรไม่ติด"
"แต่คุณก็ยังเก็บไว้ แล้วลูกอมนั่นมันหมดอายุแล้วนะคะ ทำไมคุณไม่กินหรือไม่ทิ้งไปเลย" ฉันจำไม่ได้หรอกว่าวันนั้น และวันอื่นๆเราเป็นยังไง แต่สิ่งที่เขาให้ฉันดู มันเป็นสิ่งที่ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ
เขารักษาของพวกนี้ได้ยังไงถึงยี่สิบปี?
แถมลูกอมไม่เน่า กระดาษไม่เปื่อยด้วยนะ
ฉันเดินรอบห้องมองบอร์ดที่แปะรูปถ่ายฉันเต็มไปหมด ตรงกลางมีชื่อ NEWYORK ชี้เป็นลูกศรแต่ละช่วงเวลา และแต่ละสถานที่ เขาวางแผนไว้อย่างดี เพราะอะไรรู้ไหม... เพราะฉันเห็นท้ายบอร์ดมันมีคำว่าแต่งงานเด่นหลา
"คุณอยากแต่งงานกับหนูมาตั้งแต่แรกเหรอคะ แล้วเรื่องอยากมีทายาท เรื่องสัญญา เรื่องคนตามฆ่ามันจริงรึเปล่า?"
"..."
"ถ้าอยากแต่งงานกัน ทำไมไม่เข้าหาหนูดีๆ มาจีบมาทำอะไรก็ได้ ไม่เห็นต้องร่างสัญญาบ้าบอนั่นเลย"
"เสียเว
