ฉันหันกลับไปมองตามเสียง และมองไคล์ด้วยสายตาที่ฉันเอง..ก็ไม่เข้าใจ จะยังเอายังไงล่ะ!? เรากลับมาอยู่สภาพเดิมอีกแล้ว สภาพที่ไม่ลงลอยและแข็งกระด้างใส่กัน!
ทำไมเขาต้องทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉัน และหักหน้าฉันกับพ่อกลางงาน ทั้งที่ตัวเองก็มั่วและคั่วหญิงไม่รู้กี่คน!! ฉันคิดว่าฉันแคร์เขาที่สุดนะ
แต่ตอนนี้ไม่ล่ะ...
"แกไงไคล์ แกมันเด็กเมื่อวานซืน เด็กที่มั่วยิ่งกว่าหมา-_-!" ฉันกัดฟันก่นด่าด้วยอารมณ์ ฉันไม่คิดหรอกว่ามันจะมีผลอะไรตามมา คิดแต่ว่า..วันนี้ฉันต้องชนะเขา
"โอ้ย..เจ็บจัง ถ้าเป็นแบบนั้น ป้ามาชอบผมทำไมครับ?^^"
"......" ฉันยืนนิ่งกำมือแน่น ใช่...ฉันชอบเขาตอนที่เขามั่วนั่นแหละ ฉันโง่เอง ตอนนี้เปอร์เซ็นต์ทฤษฎีของหมอธันวาหยุดฉันไม่ได้แล้ว ฉันลดมันลงทุกอย่าง..จนไคล์เดินเข้ามาใกล้ๆฉัน และถามย้ำอีกรอบ
"ตอบผมมาสิ..ว่าป้าหลงชอบผู้ชายมั่วๆอย่างผมทำไม?^^"
"เพราะเด็กกร้านโลกแบบนาย น่าจะสนองความต
