ไทเปจะซักผ้าให้ฉัน..ฉันฝันไปรึป่าว?
"ไม่เป็นไรๆ พี่ซักเองดีกว่า มันเป็นชุดทำงาน..พี่ไม่อยากรบกวนไทเป^^"
"ไม่เป็นไรพี่เจแปน กลัวสีตกใส่ใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวไทเปแยกให้ สบายมาก^^" ฉันไม่ทันได้ปฏิเสธ ไทเปก็วิ่งมาหิ้วตระกร้าฉันออกไปแล้ว ช่างเถอะ...ช่างมัน
ถึงภายในความช่างมันนั้น..ฉันจะมีความสงสัย แต่ฉันไม่อยากจะอะไรมาก มันไม่มีเหตุผลที่น้องจะเอาชุดฉันไปใส่และทำอะไรแบบนั้น ถ้าคิดในแง่ดี..มันอาจจะเป็นรอยครีมหรือรอยอย่างอื่นก็ได้
หนึ่งชั่วโมงที่ฉันจับเวลาไว้..ฉันก็ลงมารอกัปตันต้นไม้เป๊ะๆ ที่เร็วเนี่ย..หน้ายังไม่แต่งหรอก กว่าจะเก็บเสื้อผ้า อาบน้ำ โกนขนหน้าแข้ง ก็ปาไปสี่สิบนาทีแล้ว แต่ฉันไม่สายไม่เลทนะ คอยดู..ใครจะเป็นคนช้า
ระหว่างที่ฉันก้มจับนาฬิกา อยู่ๆรถกัปตันต้นไม้ก็ขับเข้ามาจอดพอดี
เขาลงมาช่วยฉันยกกระเป๋าขึ้นรถและเปิดประตูให้ นี่แหละ...อารมณ์ของคนจะได้กินฉัน เขาจะเอาใจหนักมาก ลองปกติๆดูสิ บ
