“ทำไมต้องออกไปคุยข้างนอกด้วย พ่ออยู่ตากแอร์เย็นๆ ในห้องของเจ้าไม่ได้หรือยังไงกันเจ้าคามิล”
ชีคอัลซาร์ตรัสถามสุรเสียงเข้ม ทำท่าจะเดินไปทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้หนานุ่ม แต่ก็ถูกโอรสจอมเจ้าเล่ห์รีบมาเดินดักหน้าไว้เสียก่อน
“ท่านพ่อรอลูกอยู่ในห้องรับแขกดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ ลูกขอทำธุระส่วนตัวสักครู่ แล้วลูกจะตามลงไปพ่ะย่ะค่ะ”
เจ้าชายคามิลพยายามหว่านล้อมให้พระบิดาออกจากห้องของตนเอง ด้วยเกรงว่าพอฐิติรดาออกมาจากห้องน้ำแล้ว จะจ๊ะเอ๋กับพระบิดาของพระองค์ นอกจากนั้นความลับที่พระองค์ปกปิดไว้ไม่ให้หญิงสาวรู้ว่าพระองค์เป็นเชื้อชาติกษัตริย์ จะพลอยไม่เป็นความลับอีกต่อไป
“เอาเถอะ ถ้าหากเจ้าไม่อยากให้พ่ออยู่ ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวพ่อจะไปเยี่ยมราษฎรในหมู่บ้านต่อแล้วก็จะกลับเมืองหลวงเลย”
ชีคอัลซาร์แสร้งตรัสบอกสุรเสียงแผ่วเบา พร้อมกันนั้นก็เดินออกจากห้องบรรทมใหญ่หรูหรา ซึ่งมีโอรสจอมเจ้าเล่ห์รีบเดินตามพระองค์มาติดๆ
