บทที่ 37

1291 คำ

ฐิติรดารำพันด้วยความโศกเศร้าอาดูร ชีวิตนี้เธอไม่เคยได้รับความรักจากคนใกล้ตัวแม้แต่คนเดียว มารดาก็ไม่รักมองว่าเธอเป็นตัวซวยสำหรับท่านเสมอ ส่วนบุรุษเดียวที่เธอยอมมอบกายมอบใจให้ ก็ไม่รัก ไม่สนใจใยดีเธอ เขามองเธอเป็นแค่เพียงนางบำเรอ จะเรียกใช้งานเมื่อไรก็ได้ ฐิติรดายืนร่ำไห้อยู่ใต้สายน้ำอุ่นๆ เป็นเวลานาน ก่อนจะออกมาจากห้องน้ำในชุดคลุมสีขาวสะอาด พอทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ก็มีอันต้องน้ำตาตกอีกครั้ง เมื่อเหลือบสายตาเห็นธนบัตรปึกใหญ่ ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง หญิงสาวเอื้อมมืออันสั่นเทาไปแตะเงินจำนวนหลานพันดอลลาร์ซึ่งเป็นค่าตัวของเธอ ที่คนใจร้ายโยนให้เมื่อวาน พอปลายนิ้วแตะโดนใบหน้าของเบนจามิน แฟรงคลิน ที่ปรากฏอยู่บนธนบัตร ก็รีบกระชากมือกลับราวกับแตะต้องของร้อนก็ไม่ปาน โดยไม่รู้เลยว่ากริยาของเธอตกอยู่ในสายพระเนตรของเจ้าชายคามิลตลอดเวลา และด้วยอารมณ์โกรธที่ยังตกตะกอนไม่หมดซ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม