หญิงสาวรีบเดินออกไป เพราะคิดว่าเป็นห้องครัว แต่ทันทีที่เปิดประตูห้องออกและเห็นเตียงกว้างอยู่กลางห้องเธอก็รีบหมุนตัวกลับอย่างเร็ว ร่างเล็กของเธอชนโครมเข้ากับวัตถุบางอย่างที่มีความแข็งแกร่งกว่าจนจะเซล้ม แต่ทว่าลำแขนกำยำของเขาก็โอบรัดรอบเอวของเธอเอาไว้ก่อน
ชายหนุ่มจงใจดึงวงแขนเข้าหาตัว ขยับร่างอ้อนแอ้นให้แนบชิดกับตัวเอง
ใบหน้าของหญิงสาวแนบกับแผงอกของเขาอย่างไม่ตั้งใจ ลมหายใจอุ่นของคนตัวสูงเป่ารดกระหม่อมบางของเธอ อีกทั้งกลิ่นสาบชายชาตรีที่เพิ่งได้สัมผัสชิดใกล้ครั้งแรกชวนให้หัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
หญิงสาวตอบตัวเองไม่ได้ว่าตอนนี้กำลังเคลิบเคลิ้ม ชวนฝัน ตื่นกลัว หรือว่าวาบหวามกันแน่ แต่ที่เธอรู้ได้ในทันทีคือลมหายใจที่กำลังขาดห้วงของตัวเอง
มิรารีบดันมือผลักหน้าอกกำยำของเขาออก รีบเดินไป “มิราจะไปห้องครัว”
“แล้วรู้หรือว่าห้องครัวอยู่ไหน” ชายหนุ่มร้องถามตามหลัง
“ไม่เป็นไร มิราเดินหาเองได้”
ป
