บทที่7

1325 คำ

"เพลิง ข้าวต้องขอโทษด้วยนะที่วันนั้นอารมณ์ร้อนใส่"น้ำเสียงของปลายสายเจอปนไปด้วยความรู้สึกผิดแต่กลับยิ่งสร้างความรู้สึกผิดให้อีกฝ่ายไม่ต่างกัน "เพลิงเองก็ต้องขอโทษ ข้าวไม่โกรธเพลิงนะครับ" "ไม่เลย เรื่องนี้ข้าวเองก็มีส่วนผิด"ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มเล็กอย่างที่ไม่เคยยิ้มให้ผู้หญิงคนไหน จะมีก็แต่'ฟางข้าว'ที่ได้เห็นและสัมผัสมุมอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้ "แล้วตอนนี้ข้าวอยู่ที่ไหน ทำไมไม่มาเรียนเพลิงไปหาที่ห้องก็ไม่เจอ" "เอ่อ ตอนนี้พี่ที่ร้านพาข้าวออกมาจัดงานที่ต่างจังหวัดน่ะ เอาไว้เสร็จงานแล้วข้าวจะรีบกลับไปหาเพลิงนะคะ"เพียงแค่ได้ยินน้ำเสียงอ่อนหวานพูดจาออดอ้อนก็ทำให้ความขุ่นเคืองจากหญิงสาวอีกคนเลือนหายไป ชายหนุ่มเอนกายนอนลงบนเตียงพูดคุยโทรศัพท์กับปลายสายด้วยความคิดถึงก่อนแฟนสาวจะเป็นคนวางสาย เขายิ้มให้กับรูปถ่ายของแฟนสาวซึ่งมีเขาและเธออยู่ร่วมเฟรมเดียวกันซึ่งรูปถ่ายในตอนนั้นเป็นตอนที่เขาคุกเข่าขอเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม