ตกเย็น เจมส์ที่พึ่งได้รับงายงานว่าสตีฟไปเจอแคโรลรีบเดินขึ้นมาหาแคเรียลที่ห้องทำงาน ซึ่งตอนนี้เขากำลังนั่งทำงานอยู่หลังจากพาคาริสาเข้านอนอยู่ที่ห้องข้างๆแล้ว
“นายครับ สตีฟไปเจอแคโรล จะให้ผมส่งคนไปคุ้มกันเพิ่มไหมครับ”
“ยังจะถามอีกเหรอห๊ะ! ส่งไปเดี๋ยวนี้ ไปให้หมดเลยไป!”
“ครับ!”
แคเรียลถึงกับทิ้งปากกาในมือแล้วเดินออกจากห้องทำงานไปอย่างรวดเร็ว เขายกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกไปหาเควิน เพื่อให้เควินส่งคนมารับคาริสาไปอยู่ในที่ปลอดภัย เพราะตอนนี้เขาต้องไปหาแคโรล ก่อนที่เธอจะเกิดอันตราย
“ส่งคนไปรับลิซ่าที่คาสิโนของแคเรียลแล้วพามาที่นี่ตอนนี้เลย ส่วนนายไปกับฉัน แคเรียลกำลังไปหาสตีฟ ฉันคิดว่านี่มันเป็นแผนล่อเสือออกจากถ้ำแน่...ก็ยังคงโง่วิ่งเข้าหาไฟเหมือนอย่างเคย”
เควินพูดขึ้น เพราะสิ่งเดียวที่แคเรียลไม่มีคือความเฉลียวใจ ขนาดเขายังดูออก แต่พอเป็นเรื่องคนสำคัญแคเรียลกลับทำอะไรลงไปโดยไม่เคยคิดหน้าคิดหลัง
