“อืม~”
หมับ!
ฟอด~
...กลิ่นกับสัมผัสไม่ใช่สิ่งที่ผมคุ้นเคยอยู่ทุกวัน
“...อ่าส์!” กูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงวะ!
ผมมองคนที่ผมขยับเข้าไปกอด หงุดหงิดว่ะ เซ็งเรื่องซอนย่าจนกินเหล้าเมาไม่รู้แต่ดันตื่นมาเจอซอนย่าอีก
เฮียฟลุ๊คแม่งเสือกฉิบหาย
“อืม~ ตื่นแล้วเหรอคะ” ซอนย่าขยับตัวตื่น พอตื่นก็กอดผมแน่นแล้วก็ถาม
“พี่จะไปเข้าห้องน้ำ”
“เข้าด้วยกันไหมคะ” ซอนย่าถามแล้วเอามือลูบจากอกผมลงไปหาสะดือช้า ๆ
“ปล่อยซอนย่า”
“...ค่ะ” ซอนย่ายอมปล่อยถึงจะเงียบไปนานกว่าจะยอมปล่อยก็เถอะ
ไม่มีอารมณ์ร่วม ความงี่เง่าของซอนย่าทำให้อารมณ์ที่เคยมีหายไป บอกตรง ๆ แค่เห็นหน้าก็เบื่อแล้ว
“อ่าส์!” โทรไปใส่เฮียฟลุ๊คตอนนี้แม่งก็คงไม่มีประโยชน์ นอนหลับตายห่ากว่าจะตื่นคงเที่ยง ๆ บ่าย ๆ
Temp : เลิกเรียนกี่โมงเดี๋ยวไปรับ
เมื่อคืนบอกจะไปรับที่หอแต่ผมไม่ได้ไปรับป่านนี้วีนัสมันฉลองไปแล้วมั้ง
Temp : เลิกเรียนกี่โมงเดี๋ยวไปรับ
“หึ
