“นี่โทษซอนเหรอ? ทำสันดานหมา ๆ ไม่รู้จักพอแล้วโทษซอนเหรอ!”
“เออ! หัดดูตัวเองบ้างว่าเพราะอะไรคนที่เคยอยากหมั้นกับมึงมากทั้งที่มึงเพิ่งผ่านเรื่องเหี้ย ๆ มาแต่ก็รับมึงได้ทุกอย่างทำไมวันนี้ถึงไม่อยากอยู่กับมึงแล้ว! มึงดูตัวเองบ้างสิวะ!”
“...อย่ามาพูดถึงเรื่องนั้นนะพี่เทมป์!” ซอนย่านิ่งไปก่อนที่จะระเบิดเสียงออกมา
ท่าทางเธอโกรธจัด โกรธมากเลยด้วย โกรธกว่าเมื่อกี้ที่พูดเรื่องผมมีคนอื่นซะอีก
“เมื่อก่อนกูเคยรักมึงมากซอนย่า มึงผ่านอะไรมากูรับได้หมด ทำไมไม่คิดว่าการที่คน ๆ หนึ่งที่เคยรับเรื่องแย่ ๆ ของมึงได้แล้วยังอยากหมั้นกับมึงถึงเปลี่ยนไป?” ผมเลิกตะคอกใส่เผื่อคำพูดผมจะทำให้ซอนย่าคิดได้สักที
ความจริงเธอก็ไม่ได้ผิดทั้งหมด ผมมีวีนัสตอนที่ยังรักเธอมาก แต่ผมมีเหตุผลของผม อีกอย่างตอนนั้นผมไม่เคยคิดจะให้วีนัสขึ้นมามีความสำคัญกว่าซอนย่า ไม่เคยเลยจนกระทั่งเธอเปิดเผยตัวตนของเธอออกมาให้ผมเอือมระอาแล้วความ
