สัมผัสจากริมฝีปากยังคงหลงเหลืออยู่ ฐานิตารู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่ยังค้างคาบนริมฝีปาก แม้จะผ่านไปหลายนาทีแล้ว แต่หัวใจของเธอยังคงเต้นรัว ไม่กล้าแม้แต่จะเม้มปากให้ลบล้างความรู้สึกนั้นให้ออกไปด้วยซ้ำ เธอนึกโทษตัวเองที่เผลอไผลไปกับอารมณ์ร้อนชั่ววูบ
ทำให้สติหายไปชั่วขณะนำพาให้เธอหลุดไปสู่อารมณ์ที่พลุ่งพล่าน จนเธอเผลอทำอะไรที่มันเกินขอบเขต กว่าที่สติจะกระตุกกลับคืนมา ทุกอย่างมันก็สายเกินไปเสียแล้ว…จูบแรกของเธอ
‘แยม แกนี่มันโง่แสนโง่จริง ๆ แล้วทีนี้จะทำยังไงต่อไปล่ะเนี่ย!’ ฐานิตาส่งเสียงในหัว ตวาดใส่ตัวเองอย่างสิ้นหวัง
เธอรู้สึกเหมือนถูกโอบล้อมด้วยความสับสนที่ไม่อาจหาทางออกได้ ฐานิตาทึ้งผมของตัวเองเบา ๆ ขณะเหลือไปที่ประตูห้องนอนที่ปิดสนิท รอบตัวมีเพียงแค่แสงจันทร์อ่อน ๆ ที่เล็ดลอดเข้ามาทำให้ห้องดูเหมือนดินแดนแห่งความเงียบสงบ แต่ในใจของเธอกลับไม่สงบเลยแม้แต่นิดเดียว
แกร๊ก เสียงเปิดประตูดึงดูด
