ธาม...
ผมมองร่างบางตรงหน้าอย่างหงุดหงิด ผมเตือนแล้วไงว่าระวังก้อนหินแต่เธอก็ไม่ยอมฟังผม แล้วตอนนี้ก็มาเจ็บตัวมันน่าตีมั้ยหละ
"พี่ธามพื้นทรายขอโทษค่ะ T^T"
ผมมองเธอที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่รู้ว่าเจ็บหรือกลัวผมโกรธกันแน่ ผมถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะจับข้อเท้าของพื้นทรายมาดูว่าเลือดมันหยุดไหลหรือยัง
"พี่ธามขา"
"เจ็บมากมั้ยพื้นทราย"
ผมเอ่ยถามเสียงอ่อน ดุไปก็ใช่จะยอมฟังกันซะเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมยังไม่ว่าก็ได้รอให้สภาพจิตใจและร่างกายดีขึ้นก่อนผมลงโทษแน่
"ฮึกๆ พื้นทรายกลัวพี่ธามโกรธจนไม่รู้สึกเจ็บแล้ว"
ผมมองพื้นทรายด้วยใบหน้าเรียบเฉย คือตอนนี้ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือจะขำดีที่น้องกลัวผมดุขนาดนี้ทั้งๆที่ตัวเองเจ็บตัวอยู่แท้ๆ
"หึ! เอาเถอะไม่ต้องร้องพอแล้ว"
"มาแล้วๆ นี่จ้าแอลกอฮอล์ล้างแผลกับกล่องปฐมพยาบาล"
"อ๊ะ! น้ำสะอาด สมน้ำหน้ายัยแสบเอ้ยสิ้นฤทธิ์เลยอ่ะสิ"
"ไม่ต้องพูดมากเลย ไม่ช่วยยั
