Chapter 7
1465 คำ
ธาม...
ผมค่อยๆจุ๊บไหล่เล็กของพื้นทรายในเวลาเกือบรุ่งเช้า สงสารเมียจ๋ามากแต่ก็นั้นแหละ ดื้อ! ถ้ายอมเชื่อฟังผมไม่หนีเที่ยวก็คงจะไม่ต้องโดนขนาดนี้หรอก
"อื้อออ พื้นทรายไม่ไหว"
"พี่ก็ไม่ได้จะทำซักหน่อย"
"ถึงทำก็ไม่มีแรงจะตอบสนองแล้ว ฮือออ พื้นทรายจะไม่ดื้อกับพี่ธามอีกแล้ว"
ผมอมยิ้มเท้าคางมองคนสวยของผม มือใหญ่ค่อยๆลูบไล้ตามเส้นผมสลวยอย่างหลงไหล ผมปล่อยให้พื้นทรายนอนหลับพักผ่อนให้เต็มอิ่ม วันนี้คิดว่าคงจะไม่ให้ไปเรียนแล้วหละ สภาพเราสองคนไม่พร้อมจะไปเรียนแน่ๆ
ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆก่อนจะเคลิ้มหลับไปพร้อมกันกับพื้นทราย.. สุดที่รักของผม
พื้นทราย....
ฉันค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นช้าๆ หนักหัวมากๆและที่สำคัญคือปวดตัวไปทั่วทั้งตัว โอ๊ยยยย พี่ธาม อิเลวเอ้ย! ทำกับร่างกายฉันขนาดนี้เลยเหรอไงเนี้ย T^T
ฉันมองเขาที่นอนหายใจเข้าออกช้าๆก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือเขาออกเบาๆแล้วลงจากเตียงเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที
ฉันชำระร่างกายตัวเองมองกระจกที่ตามตัวมีแต่ร่องรอยของพี่ธาม ร้ายจริง! เนี้ยเป็นเหตุผลที่ฉันกลัวจะถูกเขาลงโทษมากๆ ฉันอาบน้ำแปรงฟันเสร็จเรียบร้อยก็เดินกลับออกไปในห้องนอนในชุดคลุมผืนเดียว
ติ้งงงงงงง
เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันหันไปมองตามเสียงก่อนจะเดินไปหยิบมากดดูคนที่โทรศัพท์เข้ามา ประธานชมรมอาสาเหรอ...... โทรศัพท์มาทำไมเวลานี้เนี้ย
"ฮัลโหล..."
(พื้นทรายว่างคุยรึเปล่า)
"อือ ว่างๆ ว่าไงโทรมาหามีอะไรด่วนเหรอ)
(คือปี4จะจัดกิจกรรมจิตอาสาส่งท้ายก่อนจบในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ เราจะไปที่เกาะทางใต้ มันเป็นโรงเรียนชนบทมากๆอยู่บนดอย เดินทางไปกับรถบัสของมหาวิทยาลัย เห็นว่าพื้นทรายขาดอีก10ชั่วโมงก็เลยจะถามว่าจะไปมั้ย)
ฉันเงียบไปซักพักกำลังคิดว่าถ้าไม่ไปแล้วจะลองทำอย่างอื่นเก็บไปอีก10ชั่วโมงจะทันรึเปล่า แต่อีกแปปๆก็ฝึกงานแล้วอ่ะ กลัวว่าจะไม่ทัน
"ไปหลายวันรึเปล่า"
(สองคืนสามวันเอง ถ้าไปจะจองที่นั่งให้พื้นดินก็ไปนะ เดียน่าก็ไป)
"โอเคๆๆ ไปๆ"
ฉันตอบตกลงทันทีอย่างไม่รออย่างน้อยก็ไม่ต้องไปคนเดียวโดดเดี่ยว อิอิ
(ได้งั้นเดี๋ยวจองให้นะ เจอกัน :) )
"เคจ้าเจอกันน้าเจมส์ ^^)
ฉันกดวางสายก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงเพื่อไปปลุกคนบนเตียงให้ลุกขึ้นตื่น ถึงเวลาที่ฉันจะจัดการเขาแล้ว หึหึ อย่าคิดว่าตัวเองจะได้นอนหลับสบายนะ! หึหึ
"นี่แน่ๆๆๆๆๆๆ"
"โอ๊ยๆๆๆ เจ็บๆๆๆพื้นทราย ยัยแสบ!"
เขายกมือขึ้นมาบังไว้ก่อนจะดึงตัวฉันให้ไปนอนทับตัวเขาแล้วโอบรัดรอบเอวฉันแน่นไม่ให้ฉันไปไหน
"ปล่อยนะ ><"
ธาม.......
ผมเดินกุมมือพื้นทรายเดินมาถึงหน้าตึกในมหาวิทยาลัย ผมจะชอบเดินไปส่งพื้นทรายก่อนตัวเองจะไปเรียนเสมอ เป็นการบอกทุกคนที่เห็นว่าพื้นทรายคนนี้มีเจ้าของแล้วคือผมคนนี้ ใครมันคิดจะมาแย่งผมเอามันตายแน่นอน เห็นผมเงียบๆนิ่งๆ ไม่พูดไม่ว่าอะไรแต่ถ้าใครมายุ่งกับผู้หญิงของผม ผมก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน พื้นทรายคือผู้หญิงคนแรกและคนเดียว เธอเป็นทุกอย่างในชีวิตของผม ยังไงผมไม่ยอมเสียเธอไปอย่างแน่นอน
"พี่ธามเย็นนี้พื้นทรายต้องกลับไปนอนที่บ้านแล้ว คุณพ่อไม่ยอมให้พื้นทรายไปนอนกับพี่ธามแล้ว คุณพ่อบอกว่าถ้าพื้นทรายจะไปนอนกับพี่ธามต้องให้พื้นดินกลับมานอนบ้าน แต่มันไม่ยอมกลับอ่ะ มันบอกขอเป็นพรุ่งนี้ เพราะฉะนั้นคืนนี้พี่ธามต้องนอนคนเดียวนะ :("
ผมยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปลูบผมพื้นทรายอย่างแผ่วเบา
"วิดีโอคอลคุยกับจนเราหลับไปเลยดีมั้ย?"
พื้นทรายพยักหน้ายิ้มๆ
"โอเคก็ได้ ^_^"
"ไปเรียนได้แล้วเดี๋ยวเลิกจะมารับไปส่งที่บ้าน :)"
"ค่ะ "
พื้นทรายหอมแก้มผมก่อนจะหันหลังเดินออกไป ส่วนผมมองเธอเดินเข้าตึกไปจนลับตาก่อนจะหันหลังเดินออกไป ผมเดินตรงมาถึงหน้าตึกก็เจอไอ้เกอร์นั่งอยู่
"ไอ้ธาม! มึงไม่มาเรียนเช้าวะ"
"ติดธุระนิดหน่อย "
ผมนั่งลงตรงข้ามกับมันก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาดู ใกล้สอบแล้วต้องอ่านซะหน่อย
"เออ.. จิตอาสาไปป่ะ? พื้นทรายไปด้วยนิ"
"ไม่ไปอ่ะกูจะต้องเข้าบริษัทรับปากพ่อไว้แล้ว ยังไงก็ต้องไป คุยกับพื้นทรายละไอ้พื้นดิน เดียน่าก็ไปไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่"
"แต่ไอ้มาร์ตินไปนะ... มึงโอเคเหรอ"
"อะ..อะไรนะ! ทำไมมันต้องไปด้วย!!!! "
ผมหน้าตึงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินว่ามันจะไปด้วย ไอ้เชี่ยนี้คอยจะแย่งพื้นทรายของผมตั้งแต่เรียนปีหนึ่งละ ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจรวบรัดพื้นทรายมาเป็นเมียไปเลยเพราะไอ้เหี้ยเนี้ยแหละที่มายุ่งกับคนของผมไม่เลิก จนถึงตอนนี้ก็ยังพยายามจะมายุ่งกับพื้นทรายทั้งๆที่พื้นทรายนั้นบอกแล้วว่าไม่ชอบ!
"ก็ตอนแรกมันชั่วโมงครบแล้วไอ้เจมส์ก็เลยไม่บอก มัน แต่คงไปได้ยินเขาคุยกันว่าพื้นทรายไปด้วย มันก็เลยมาคุยกับไอ้เจมส์ขอไปด้วย แปลกที่มึงปล่อยเมียมึงไปเนี้ยซิ .. ไอ้มาร์ตินตัวอันตรายมากๆ"
"กูจะไปค่ายจิตอาสาบอกไอ้เจมส์เลย!!"
"อ่าวแล้วบริษัทพ่อมึงอ่ะ?"
"ช่างแม่งทีหลัง เรื่องนี้สำคัญเมียข้าใครอย่างแตะโว๊ยยยยย!!!! "
- ผู้เขียน
