อันธพาล

เข้าขั้นโรคจิต

“ แม่ครับ ผมคิดถึงแม่ ” เขาพึมพำ น้ำตาลูกผู้ชาย เอ่อคลอหน่วยตาก่อนจะไหลลงมาอาบสองแก้ม

“ แม่บอกว่าเซนอ่อนแอ แม่ให้ผมทำเพื่อเซนมาตลอด ตลอดชีวิตของผมมีแต่คำว่าต้องเสียสละเพื่อเซน แล้วแม่เห็นสิ่งที่มันทำกับผมหรือเปล่า ยุติธรรมแล้วใช่ไหม แม่รักแต่มันห่วงแต่มัน แล้วผมล่ะ แม่เคยรักผมบ้างหรือเปล่า ! ”

เขาตะโกนออกมาอย่างสติหลุด เสียงตะโกนที่ไม่มี สักคนจะรับฟังรวมทั้งคนที่อยู่หลังกำแพงด้วย เพราะพวกเขา เปิดเพลงคลอให้เข้ากับบรรยากาศ

มีเพียงเขาที่เดียวดายอยู่อย่างไร้ค่าข้างกำแพง ไม่มีใครเคียงข้าง ไม่มีใครต้องการเลยสักคน ไม่มี...

นานเท่าไรไม่รู้ที่โซ่นั่งอยู่ตรงนั้นและผล็อยหลับ แสงสว่างสาดวาบมาจากไฟหน้ารถคันหนึ่งปลุกให้ตื่นขึ้น เขาจึงเดินไปหน้าปากซอยแล้วโบกวินมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง

“ พี่ แถวนี้มีอพาร์ตเมนท์หรือโรงแรมถูก ๆ บ้างไหมครับ ” อีกฝ่ายพยักหน้า

“ ถัดจากนี่ไปสองซอย คืนละสองร้อยห้าสิบห้องแอร์ แต่ไม่มีทีวีนะ โรงแรมมันเก่าแล้วก็เลยถูก แต่สภาพห้องโอเค ”

“ ได้ครับพี่ ขอบคุณครับ ” ว่าก่อนวาดขาขึ้นคร่อม ซ้อนท้ายก่อนคนขับจะออกรถไปและถึงที่หมายในห้านาที

ชายหนุ่มจ่ายเงินก่อนเข้าไปติดต่อเจ้าหน้าที่ในแผนกรับจองด้านหน้าที่เป็นคุณป้าหน้าตาถมึงทึง เขาได้ห้องชั้นสาม ในราคาตามที่พี่วินมอเตอร์ไซค์บอก

ที่นั่นไม่มีลิฟท์ แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับชายผู้อยู่ ในคุกที่มีความประพฤติดี เวลาที่เหลือเขาก็ออกกำลังกาย อยู่เสมอจนมีกล้ามเนื้อเป็นมัดที่แข็งแรงเหลือเกิน

เขาวิ่งขึ้นชั้นสามสู่ห้องของตัวเอง เมื่อพบแล้วก็เปิดประตูเข้าไปด้านในแล้วก็ยิ้มออก

สภาพภายในไม่ได้แย่อย่างที่ติด เตียงนอนผ้าห่มหมอนสะอาดสะอ้านหอมฟุ้ง แม้แอร์คอนดิชันเนอร์จะเก่าไปนิดแต่ก็ทำความเย็นให้สบายได้ มีโต๊ะวางของพร้อมเก้าอี้หนึ่งชุด น้ำเปล่าสองขวด สำหรับโซ่ เท่านั้นก็สบายกว่าในคุกสามปีกว่าเหลือเกินแล้ว

เขาปิดประตู วางของบนโต๊ะ แล้วทิ้งตัวลงบนเตียง อย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะนึกบางอย่างได้ มือใหญ่ดึงผ้าเนื้อดีซีทรูสีชมพูหวานออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ

“ ห่าเอ๊ย นี่กูเป็นโรคจิตตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย แอบขโมยกางเกงในผู้หญิง ” แล้วเธอจะเป็นอย่างไรบ้างนะ จะโล่ง โหวงเหวงบ้างหรือเปล่าที่ไม่ได้สวมกางเกงในแบบนั้น

ทว่าเมื่อนึกถึงภาพเนินเนื้อสาวไม่มีอะไรปกปิดห่อหุ้ม แก่นกายของเขาก็ปวดปร่าขึ้นมากะทันหัน กลิ่นรสคาวสาวยังติดลิ้นติดจมูกยวนเย้าให้เขาคลั่ง ยิ่งรู้ว่าเธอยังบริสุทธิ์สะอาดและเขาเป็นคนแรกที่ได้ลิ้มเล็ม ยิ่งกระตุ้นให้โหยหา

อยากกินอีก กินให้หมดทั้งตัว...

โซ่ยกผ้าเนื้อนิ่มรูปสามเหลี่ยมนั้นขึ้นมามองอยู่นาน ก่อนขยับเข้าไปที่จมูกแล้วสูดดมเข้าไปเต็มปอด ดวงหน้าหวานและเสียงครวญคร่ำกระเส่าสั่นยามถูกเขากลืนกินยังประทับอยู่ในทุกโสตประสาท

เขาหลับตาลง มือซ้ายกดลงไปที่เป้าตุงอันเกิดจากการผงาดง้ำของท่อนเนื้อยาวใหญ่ก่อนหัวเราะออกมาอย่างสมเพชตัวเอง

เขาไม่เคยควบคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนี้มาก่อน ขโมยกางเกงในผู้หญิงมาดมนี่เข้าขั้นโรคจิตแล้ว ที่สำคัญผู้หญิง คนนั้นเป็นของพี่ชายเสียด้วย กรามได้รูปถูกขบแน่นจนเป็น สันนูนก่อนย้ำบอกตัวเองซ้ำ ๆ

“ ลืมซะไอ้โซ่ ลืม ลืม ลืม ! ”

สามปีกว่าในเรือนจำ เป็นเวลาที่เขาตัดขาดจากโลกภายนอกรวมไปถึงผู้หญิง แล้วฮอร์โมนเพศผู้ที่มีอยู่ในตัวก็ดูจะพลุ่งพล่านกว่าชายคนอื่น พอโดนเพศเมียแตะต้องนิดหน่อยมันก็หิวโหยอยากสวาปามให้สมหื่นกระหาย

โซ่สลัดศีรษะไล่อารมณ์และความเครียดที่ถาโถม เขาหยิบบุหรี่มาจุดแล้วดูดอัดมันเข้าไปเต็มปอด เขาต้องหาที่ปลดปล่อย จะมานอนคิดถึงเธอเป็นบ้าอยู่แบบนี้ไม่ได้ ผู้หญิงคนนั้นต้องห้าม เขาต้องลืมเธอเสีย...