“สวัสดีค่ะ” ของขวัญยกมือไหว้แบบแข็งๆ ตามนิสัยที่ไม่ชอบไหว้ใครที่ด้อยกว่าตัวเอง ก็ไม่ว่ากันเพราะเธอถูกสอนมาแบบนั้น สอนให้อยู่บนฟ้าเป็นลูกคุณหนู
“สวัสดีค่ะ ยังไงก็ตามสบายนะคะ พี่มลขอไปดูความเรียบร้อยที่ศูนย์หน่อย”
“ครับ” จากนั้นกมลก็ออกจากบ้าน
ขณะเดียวกันชรันก็โทรหาเจ้านายใหญ่เพื่อแจ้งให้ทราบ
“ว่า...” คนปลายสายขานรับสั้นๆ
“ผมมาถึงแล้วครับ อยู่บ้านนาย พาเด็กมาฝากงานน่ะครับ”
“หึๆๆ” มีแต่เสียงหัวเราะหึๆ ดังให้ชรันได้ยิน
“ก็ทำตามที่คุยกันไว้ละกัน”
“แล้วนายจะเข้ามาเลยไหมครับ”
“ฉันจะมีแกไว้ทำไม ถ้าจัดการแทนไม่ได้ ฉันต้องหอบสังขารตัวเองไปต้อนรับลูกจ้างด้วยเหรอ”
“แหม แบบผมอึ้งเลย ปกติไม่ค่อยอวดเบ่งเท่าไหร่”
“วันนี้อยากเบ่งหน่อย ให้สมกับเด็กใหม่ก็เคยเบ่งและจองหองแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ครับ เอ่อจะให้พักที่ไหน”
“บ้านแม่ แกจัดการพาเขาทำงานได้เลย ให้พี่มลสอน รวมถึงไอ้เก้า ไอ้ต่อ แต่
