พรากผู้เยาว์ | 13

1696 คำ

ตื่นเช้ามาผมรีบออกไปเรียนโดยไม่ได้ปลุกน้องเพราะผมตื่นสาย และใกล้เวลาเรียนแล้ว ใจจริงก็ไม่ได้อยากไปเรียนหรอก แต่แค่ว่าผมขาดวิชานี้บ่อยจนจะติด Fแล้ว ก็เลยต้องไปเรียน ผมขับรถมาถึงมหาลัยภายในเวลาไม่กี่นาที จริงๆก็เลสมาหลายนาทีแล้วเหมือนกันไม่รู้จะได้เข้าห้องรึป่าว ผมรีบสาวเท้ายาวๆไปที่ห้องเรียนทันที “ขออนุญาตครับ” ผมพูด “ไม่มาสายก็ขาดนะเธอ ฉันจะให้Fแล้วนะ” อาจารย์สมศรีพูด สมศรีที่ว่าคือบอสใหญ่ของชาววิศวะเลยนะ ทางที่ดีอย่าไปมีเรื่องอะไรกับเขา “ขอโทษครับพอดีผมมีธุระ” ผมพูด “เข้ามา ทีหลังก็อย่าสาย” อาจารย์สมศรีพูดผมเลยเดินมานั่งตรงที่เพื่อนผมนั่งอยู่ “ทำไมมาสายว่ะ คาบสมศรีเลยนะโว้ย” ไอเต้ทักขึ้น จริงๆผมไม่เคยมาสายคาบอาจารย์สมศรีหรอกครับ มีแต่ไม่มาเลย “กูตื่นสาย ถ้าไม่มากูคงได้ F แดกชัวๆ” ผมพูดพร้อมกับหยิบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อที่จะทักบอกน้องไว้หน่อยก็ดี “ลูกพีท พี่มาเรียนแล้วนะเห็นเร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม