พรากผู้เยาว์ | 3
787 คำ
“เอาเถอะ ยังไง ก็หมูเหมือนกัน” ผมพูดพร้อมกับเผลอจับมือน้องเดินเข้าไป น้องก็มีอาการสะดุ้งเล็กน้อย ผมก็ลืมตัว ทำได้แค่ขอโทษไป แต่ตอนแรกที่คิดว่าน้องจะว่าอะไรกลับไม่ แถมยังจับมือผมไปจับต่ออีกด้วย ตายสงบศพสีชมพู จริงๆ
หลังจากกินเสร็จผมก็ชวนน้องมาที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่ชั้นล่าง ไม่ได้จะมาซื้อของทรงของสดหรอกนะ มาซื้อเบียร์ไว้ไปแช่ ผมเป็นคนติดเบียร์มากครับ เอาง่ายๆคือ ต้องมีติดตู้ไว้ตลอด แต่ติดที่ว่าก็ไม่ใช่จะกินทุกวัน กินตอนเครียดมากกว่า ส่วนเหล้า เน้นกินตอนไปตี้
“พี่โปรดจะมาซื้ออะไรหรอคะ” น้องถามผมพร้อมกับเข็นรถไปด้วย ถ้ากูจะตอบมาซื้อเบียร์กูจะดูเป็นคนไม่ดีป่ะว่ะ แต่ก็นะ ตามภาษาผู้ชาย กินก็ไม่แปลก
“ซื้อเบียร์กับขนมไปใส่ตู้เย็นนิดหน่อย เราจะซื้อไรหยิบได้เลยนะ” ผมพูดพร้อมกับจับรถเข็นมาเข็นเอง ก็นะผมเป็นสุภาพบุรุษนี่น่าาา ให้ว่าที่เมียในอนาคตเข็นก็กะไรอยู่
ผมกับน้องเราเดินมาโซนขนมก่อน ผมก็หยิบขนมเล็กๆน้อยๆ ที่จริงก็ไม่ได้ชอบกินหรอก ที่พูดก็แค่แบบ นั่นแหละครับ55555 ต่างจากน้องที่เดินไปทางไหนก็หยิบแต่ช็อคโกแลต ดูท่าชอบกินแน่ๆ
“เอาแค่นี้หรอ” ผมถามน้อง น้องก็หันมาพยักหน้า จากนั้น ผมก็เดินไปโซนเบียร์ หยิบเบียร์กระป๋องมา 2 แพ็ค
“พี่โปรดซื้อเยอะจัง กินคนเดียวหรอคะ” น้องทำหน้าสงสัยตาแป๋วข้างๆผม
“พี่ชอบกินเวลาเครียดๆ ไม่ได้กินตลอดหรอก แต่ที่ซื้อเยอะเพราะไม่อยากมาซื้อบ่อย” ผมพูดจบน้องก็พยักหน้าเป็นอันเข้าใจ ระหว่างที่เราเข็นรถไปจ่ายเงิน น้องก็ยื่นเงินมาให้ผม
“เก็บไว้พี่จ่ายเอง” ผมพูดพร้อมากับดันมือคนตรงหน้าไป
“เมื่อกี้พี่โปรดก็จ่าย” น้องพูดพร้อมส่งเงินในมือมาอีกครั้ง
“เอาน่าาา ไว้คราวหน้าก็ได้” ผมก็ดันมือน้องกลับเป็นครั้งที่ 2 ครั้งนี้น้องก็ยอมแต่โดยดี
หลังจากกลับจากห้างเรา 2 คนก็กลับมาคอนโดทันที ผมเดินไปส่งน้องหน้าห้อง ผมยื่นถุงขนมให้น้อง
“ขอบคุณสำหรับวันนี้นะคะ” น้องพูดพร้อมยิ้ม อือหื้อใจละลายอีกแล้วกู
“ไม่เป็นไร แล้วก็อย่าไปยิ้มแบบนี้ให้ใครนะ พี่ไปละ” ผมพูดจบก็รีบเดินกลับมาห้องตัวเองทันที ทั้งๆที่ในใจเขินแทบแย่ จีบเด็กมันต้องค่อยๆรุกทุกคน
“อย่าไปยิ้มแบบนี้ให้ใครนะ”
“อย่าไปยิ้มแบบนี้ให้ใครนะ”
“อย่าไปยิ้มแบบนี้ให้ใครนะ” คำพูดของพี่โปรดยังก้องอยู่ในหัวของฉัน ถ้าให้ฉันคิดเข้าข้างตัวเอง พี่โปรดจีบฉันอยู่หรอ แค่คิดก็เขินจะแย่อยู่แล้ว หลังจากพี่โปรดเดินกลับไปฉันก็ปิดประตูเข้าห้องตัวเอง ขนมที่ซื้อมาก็ตั้งไว้แบบนั้นเพราะฉันไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแล้วตอนนี้ คำพูดของพี่โปรดมีอิทธิพลต่อใจฉันมากๆ ตอนนี้ทำได้แค่นอนเขินม้วนตัวอยู่บนเตียง แต่ไม่ทันที่ความคิดจะเตลิดไปมากกว่านี้ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“พรุ่งนี้พี่ไปส่งที่โรงเรียนนะ” แค่เห็นข้อความที่ถูกส่งเข้ามาโดยไม่ทันอ่านชื่อฉันก็เขินจนตัวบิด ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พร้อมกดเข้า Line ตอบข้อความจากพี่โปรดทันที
“หนูเกรงใจแย่” เอาจริงๆ ไม่ได้เกรงใจอะไรหรอกนะ อยากจะให้พี่โปรดไปส่งจนเนื้อเต้น แต่ก็ทำได้แค่คีพลุกนางเอก
“ไปโรงเรียนกี่โมง” เหมือนพี่โปรดเขาจะเมินข้อความฉันนะ แต่ก็นะ ขนาดนี้แล้ว
“ 7.30 ค่ะ” ฉันตอบพร้อมกับกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง
“เดี๋ยวไปเรียก ฝันดีนะ” ยิ้มจนแก้มแทบแตกก็ฉันนี่แหละทุกคน ไม่เคยเขินใครแบบนี้มาก่อน
“ฝันดีค่ะ พี่โปรด” ฉันตอบกลับข้อความพี่โปรดพร้อมกับปิดโทรศัพท์ทันที มองนาฬิกาตอนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้ว ฉันจึงเก็บความเขินไว้ในใจแล้วลุกไปอาบน้ำทันที
❤️
ผิดพลาดตรงไหน แนะนำได้นะคะ
- ผู้เขียน
