ทหารไม่กล้าจับแรงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยอมปล่อยง่ายดาย
“ห้องนอนเราถือเป็นเขตหวงห้าม เจ้าลืมกฎนี้ได้ยังไง”
ท่านถามเสียงเย็นชา ไม่ยอมปล่อยมือจากการกกกอดอินทุอรที่เพิ่งได้สติ ไม่มีเรี่ยวแรงจะขัดขืน นอนนิ่งในวงแขน
“หม่อมฉันไม่เคยลืมกฎ ดังเช่นไม่เคยลืมว่าพระองค์โปรดหรือไม่โปรดสิ่งใด แต่สิ่งที่หม่อมฉันไม่เข้าใจ ก็คือความเฉยชาของพระองค์ หม่อมฉันจงรักภักดีถึงเพียงนี้ เหตุใดถึงไม่ชายตามองหม่อมฉันบ้าง เหตุใดจึงให้ผู้หญิงต่างชาติมาอยู่เคียงข้างพระองค์! หม่อมฉันไม่คิดมาก ถ้าพระองค์จะพาผู้หญิงสักกี่คนเข้ามาอยู่ในฮาเร็ม แต่หม่อมฉันยอมไม่ได้ ถ้าจะมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ที่นี่! ห้องนอนนี้ เตียงนอนนี้ ควรจะมีไว้เพื่อหม่อมฉันไม่ใช่หรือเพคะ! แต่นังผู้หญิงคนนี้กลับมีสิทธิ์เหนือหม่อมฉันเหนือคนอื่น!”
“มีอา!” ท่านราฟาลเปล่งเสียงดังอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ไม่ต้องการให้มีอาล่วงล้ำเข้ามาใกล้เตียงนอน เพื่อจะกระ
