“ใจคนยากแท้หยั่งถึง นางอาจคิดไม่ดีกับเจ้าก็ได้”
“ดานาคิดดีหรือเปล่าหม่อมฉันไม่รู้ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าท่านคิดดีกับหม่อมฉันหรือเปล่า ถึงสะกดรอยตามมา เพราะจะว่าบังเอิญเจอกันก็ไม่น่าใช่” อินทุอรแกล้งเลือกหนังสือเล่มต่อไป แต่ความจริงแล้วแค่รอฟังคำตอบ
“แน่นอนว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เรานอนไม่หลับทั้งคืนเพราะคิดถึงเจ้า แล้วเจ้าล่ะ คิดถึงเราบ้างหรือเปล่า”
ยิ้มละมุน สุขใจที่ได้อยู่ใกล้อินทุอร โชคดีที่หล่อนเลือกเดินเข้าร้านนี้ เพราะหากไปร้านอีกฝั่งที่คนเยอะก็คงไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้
“ไม่เพคะ หม่อมฉันยังโกรธที่ถูกหลอก”
หันหน้าเข้าหาชั้นหนังสือ เปิดโอกาสให้ชีคหนุ่มยื่นมือสองข้างสอดเข้ามาบริเวณเอวคอดเล็ก อินทุอรตื่นตระหนก หมุนต้นคอมองไปด้านหลังจังวะเดียวกับที่ท่านก้มหน้าลงมาประกบริมฝีปากหนาได้รูป ลงแนบกับริมฝีปากสีหวาน
“แทนคำขอโทษ” กระซิบหลังจากถอนริมฝีปาก เกือบสามสิบปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีหญิงใดทำให
