กลิ่นปลาย่างหอมฉุยอบอวลไปทั่ว ถึงจะหอมแต่ก็ไร้รสชาติ ผมไม่รู้สึกถึงความอร่อยเลยสักนิด เมื่อคิดว่าโลเวลจะได้กินอะไรบ้างหรือยัง พออิ่มก็จัดการเก็บกวาดเศษซากที่เหลือให้เรียบร้อยจะได้ไม่ไปล่อตาล่อใจสัตว์อื่นให้เข้ามาหาเราตอนนอน
ไม่นานดวงอาทิตย์ก็ลาลับไปจากขอบฟ้า ฟืนที่หามาถูกนำมากองไว้ข้างในถ้ำเพื่อใช้เติมกองไฟไม่ให้ดับ ผมนั่งชันเข่ามองไฟที่ลุกโหมอยู่ตรงหน้าเงียบๆ อุณหภูมิเริ่มลดต่ำอย่างที่คุณลีวอนเคยพูดไว้ ผมขยับเข้าไปชิดกับร่างอุ่นที่นั่งอยู่ข้างกายเพื่อคลายความหนาว
“คุณทำได้ยังไง...” เมื่อเห็นว่าเราทั้งคู่ชักจะเงียบเกินไปแล้ว ผมเลยพูดขึ้นมา คุณลีวอนไม่ใช่คนชอบพูดพร่ำเพรื่อโดยไม่จำเป็น ประโยคสนทนาส่วนใหญ่เลยเริ่มจากผมทั้งนั้น
“นายไม่อยากรู้หรอก”
“บ้า ผมอยากรู้ ไม่อยากรู้จะถามทำไม คุณสอนผมบ้างสิ เผื่อติดป่าอีกผมจะได้เอาตัวรอดได้ไง ถึงจะเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ เพราะหลังจากที่เรารอดไปได้ผมจะไม
