อยากร้องไห้จะตายอยู่แล้ว แต่ต้องฮึบไว้ ลึกๆ ในใจผมยังหวังว่าเขาจะวิ่งกลับมา
รอก่อน...
รอ...
ยังรออยู่...
“โฮ่งๆๆ”
พวกข้างล่างผมเริ่มอดรนทนไม่ไหว ทำให้ผมตะคอกมันกลับไป
“โว้ย เงียบหน่อยได้ไหม ฉันเพิ่งจะโดนทิ้งนะเจ้าพวกบ้า!” ผมหักกิ่งไม้แห้งเขวี้ยงใส่พวกมันอย่างคนพาล น้ำตาแอบเล็ดด้วยความเศร้าใจ
“ฉันโดนทิ้งแล้ว! โดนทิ้งแล้วจริงๆ”
รู้สึกเหมือนถูกหักหลัง ไม่คิดว่าคนที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาจะทิ้งกันได้ลงคอ เงินเดือนผมก็ไม่ใช่ถูกนะ แสดงว่าผมมีค่ามากนะเว้ย มาทิ้งกันได้ไง ใจร้ายเกินไปแล้ว
ทว่า...ในตอนที่ผมกำลังจะตัดใจนั่นเอง
ร่างสูงใหญ่สไตล์หนุ่มยุโรปกลิ้งหลุนๆ ลงมาจากเนิน แต่ไม่ใช่แค่เขาคนเดียว ยังมีหมาป่าตัวบักเอ๊กกอดกันกลมเกลียวติดมาด้วย!
มองจากสายตาก็รู้ว่ามันตัวใหญ่กว่าหมาป่าตัวอื่นมาก ทั้งสองกลิ้งลงมาจากเนินด้วยความเร็วก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อถึงพื้นดินด้านล่างก่อนจะเริ่มฟัดกันนั
