“อ๊าาา~ อุ้บ!”
ผมปิดปากแน่นทันทีที่ปลดปล่อย อาหารเช้าของผมไม่ควรจะเป็นนมข้นของตัวเอง และแน่นอนว่าผมก็ไม่ยอมให้มันไหลลงคอเขาอีกเช่นกัน
ดังนั้นพอเสร็จผมเลยใช้มือฟาดหลังเขาผัวะๆ จนเขาจะกระอักคายมันออกมาเอง ฮา...เก่งจริงๆ เลยเราเนี่ย
“ไปกันเถอะครับ” หลังจากที่จัดการเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อย ผมก็ฉุดคุณลีวอนให้ลุกขึ้น แล้วเข้าไปพยุงเขาเพื่อเดินทางต่อ
เอาละ! วันนี้ต้องกลับไปให้ได้เลย!
ยกมือแล้วชูกำปั้นด้วยความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยมมือใหญ่ตบหัวผมปุๆ จากนั้นเราสองคนก็ออกมาจากถ้ำ แสงแดดที่ลอดผ่านใบไม้ตกกระทบมาที่เราสอง เมื่อหันหน้ามองคนข้างกายผมก็หัวเราะออกมาเบาๆ นั่นเพราะว่าสภาพเขาตอนนี้ดูไม่จืดเลย...
จากชายหนุ่มผู้ร่ำรวยผู้ดูดีไร้ที่ติตั้งแต่รูขุมขนยันจั๊กแร้กลับมีสภาพไม่ได้ต่างจากพระเอกจำเลยรักเลย
พี่แม่งโคตรเถื่อน
บนใบหน้าที่ใครต่างก็หลงใหลเริ่มมีหนวดเคราเขียวครึ้มขึ้น กลุ่มผม
