สยบรักลูกสาวมาเฟีย

หลีกเลี่ยงไม่อยากเจอ

@โรงแรมเอสเคเอ็น (โรงแรมหรู6ดาวกลางเมืองที่ครอบครัวซัน คิมหันต์ และแสงเหนือหุ้นกัน)

"ยินดีด้วยนะคะพี่ซัน"มิเกลเอ่ยแสดงความยินดีกับสามีเพื่อนที่ตอนนี้ บริษัทอสังหาริมทรัพย์ได้เปิดสาขาใหม่

"ขอบใจจ้ามิเกล ตามสบายเลยนะ เอวาจัดโต๊ะไว้ให้แล้ว"

"สวัสดีค่ะอาซัน ยินดีด้วยนะคะ"กังหันเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้บางๆ

"ขอให้ไม่เจ๊งเหมือนสาขาสอง"นี่คิมหันต์กล่าวด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง

"ปากมึงนี่นะ ไอ้เวร!!"

"เอ่อ...เดี๋ยวหนูขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะป๊า"กังหันเอ่ยบอกผู้เป็นพ่อ เธอไม่ชอบงานเลี้ยง และไม่อยากทำให้บรรยากาศภายในงานหม่นไปเพราะเธอ เธอจึงออกมายืนเล่นสูดอากาศด้านนอกแทน

"อชิมาไหม?"คิมหันต์เอ่ยถามซัน

"มา แต่กว่าจะมากูก็ต้องหาของมาล่อ ล่าสุดเนี้ยก็ขอออกไปอยู่คอนโดส่วนตัวและ"

"เรื่องนั้น..."คิมหันต์เอ่ยขึ้นแค่นั้นแต่ก็ถูกขัดขึ้นก่อน

"สวัสดีครับอาคิม วันนี้มาคนเดียวหรอครับ"ด้วยความสนิทสนมในวัยเด็กเลยทำให้อชิพูดเป็นกันเองกับคิมหันต์

"มากับอาเกลแล้วก็กังหันน่ะ"

"ผมจะไม่โดนกัดหูอีกใช่ไหมครับ?"อชิเอ่ยถามด้วยท่าทีทะเล้น ไม่ค่อยใส่ใจนัก

"อชิ!!"ซันปรามลูกชาย

"ก็เราไปหอมน้องก่อนเอง สมควร!!"คิมหันต์กล่าวยกยิ้ม

"แต่ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวนี้มีสาวๆให้ชิหอมเยอะแยะ คงไม่ง้อกังหันแล้ว"

"กูเปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหมเนี่ย ลูกมึงนี่ส่อแววเหมือนมึงเข้าไปทุกที"คิมหันต์เอ่ยเสียงเรียบ ชักหวั่นๆกับการตัดสินใจครั้งนี้

"อะไรครับป๊า ดูเหมือนจะมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับชิที่ยังไม่รู้หรือเปล่า?"

"ไม่มี ไปนั่งกับมี๊ไป"ซันเอ่ยบอกลูกชายเพราะกลัวว่าถ้ากระโตกกระตากเกินไปเดี๋ยวไก่จะตื่นเอา แถมเรื่องนี้ทางครอบครัวของซันและคิมหันต์ยังไม่ได้ลงลึกกันจริงจัง

"ชิขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า"เพราะกลัวว่าถ้าไปที่โต๊ะตอนนี้จะเจอเข้ากับเด็กนั่นที่เขาไม่อยากเจอ ก็เลยหลีกเลี่ยงไปทางอื่นแทน

อีกด้าน...

ร่างบางนั่งเล่นตรงโถงกว้างที่จัดเป็นโซนพักผ่อน สำหรับแขกบางท่านที่ไม่ชอบความแออัดด้านใน มือเล็กหยิบมือถือขึ้นมาเล่นดูไปพลางๆ เพราะเธอไม่อยากที่จะไปเจอลูกชายของเพื่อนพ่อ จึงเลือกหลีกเลี่ยง

"มางานนี้ด้วยหรอ?"ิชิเอ่ยถามกังหัน ที่คิดว่าคงเป็นลูกสาวของผู้ร่วมธุรกิจของพ่อเขา

"..."ดวงตาคมกริบตวัดมองไปยังต้นเสียง คิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้าหากัน "เฮ้อ"ลมหายใจถูกพ่นออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อเจ้าของเสียงนั้นก็คือรุ่นพี่บ้ากามที่ชอบมาวนเวียนใกล้ๆเธอ ถ้าเทียบกับลูกชายเพื่อนพ่อ ไอ้บ้านี่ก็ควรหลีกเลี่ยงเช่นกัน

"ไม่ได้ยินหรอ"

"..."เธอเลือกที่จะไปตอบ แถมยังลุกขึ้นไปนั่งที่ม้านั่งอีกฝั่งหนึ่ง และหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบหูไว้ จากนั้นก็เปิดเพลงเพื่อกลบเสียงของอชิที่เอาแต่เรียกร้องความสนใจจนน่ารำคาญ

"อะไรวะ พูดด้วยก็ไม่พูด นี่! ฟังด้วยดิ"ร่างสูงไม่ยอมละความพยายามเดินไปนั่งลงข้างๆเธอ พร้อมกับดึงหูฟังของกังหันอีกข้างมาเสียบที่หูของตัวเองหน้าตาเฉย

"มีมารยาทบ้างดิวะ"กังหันกล่าว "อยากฟังมากใช่ป้ะ อ่ะ เอาไป!!"กังหันดึงหูฟังอีกข้างออกพร้อมกับจับมันยัดไปที่มือของอชิด้วยความหงุดหงิด จากนั้นก็เดินเข้าไปในงานด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์

"อะไรวะ"อชิมองตามแผ่นหลังคนตัวเล็กไปด้วยความงง แต่ก็ไม่ได้ตามเข้าไปในงาน เพราะคิดว่าถ้าเข้าไปผู้เป็นพ่อก็คงจะพาไปรู้จักกับบรรดาเพื่อนพ่อ ซึ่งเขาไม่ได้อยากจะรู้จักกับใคร

"พี่ชิ!!"เสียงหวานใสเอ่ยทักขึ้น พร้อมกับใบหน้าสวยใสที่ระบายยิ้มให้เขา

"อ้าวปันปัน มากับอาปราณกับอาฝันหรอ?"อชิเอ่ยถามพร้อมกับส่งยิ้มให้กับลูกสาวเพื่อนพ่อ ที่คิดว่าน่าจะเป็นคนเดียวที่สนิทด้วย

"ค่ะ พ่อกับแม่อยู่ด้านใน พี่ชิไม่เข้าไปหรอคะ?"ปันปันยังคงถามต่อ

"ไม่ล่ะ เดี๋ยวอีกแป๊บพี่ก็จะกลับแล้ว มาให้ป๊าเห็นแค่นั้นแหละ พี่ไม่ค่อยชอบงานสังคม"อชิตอบ

"อ้อ งั้นปันไปหาแม่ก่อนนะคะ อ้อ กังหันก็มานะไม่เข้าไปเจอหน่อยหรอ?"ชื่อของยัยเด็กนั่นทำเอาอชิทำหน้าไม่สบอารมณ์อย่างปิดไม่มิด

"ไม่ล่ะ ผู้หญิงเกเรชอบใช้กำลังแบบนั้นพี่ไม่อยากเจอ"

"กังหันน่ารักออก อีกอย่างเรื่องเด็กๆไม่มีใครเขาจำหรอกค่ะ พี่ชิยังเก็บมาคิดอีกหรอคะ?"

"ปันปันเข้าด้านในเถอะ เดี๋ยวพี่ขอนั่งเล่นอีกหน่อย เดี๋ยวตามเข้าไป ขอนั่งข้างปันปันนะ"อชิกล่าว ปันปันนับเป็นลูกสาวเพื่อนพ่อที่เขาสนิทด้วยที่สุด คงเป็นเพราะความน่ารักสดใสร่าเริงของเธอล่ะมั้งที่ทำให้เขาสนิทด้วยแต่ถึงแม้ความน่ารีกของเธอจะตรงสเปคเขาแค่ไหน เขาก็ไม่เคยคิดเกินเลยไปมากกว่าสถานะพี่น้องเลย และคติของเขาคือไม่เอาคนรู้จัก เพราะปัญหามันมักจะตามมาให้ปวดหัวทีหลัง สู้น้ำแตกแล้วแยกย้ายไม่ต้องรู้จักอะไรกันมันสนุกกว่าเป็นไหนๆ

"หึๆๆ โอเคค่ะ ไว้ปันเว้นให้นะ"พูดจบคนตัวเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักที่ถอดแบบความสวยของแม่มาเต็มๆก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในงาน

"พี่กังหันสวยจังเลยค่ะ ปกติจะเห็นลุกเท่ๆวันนี้ดูสวยสง่าสุดๆไปเลย"อัญชันลูกสาวของเอวาและซันเอ่ยชมกังหันด้วยใบหน้าสดใส

"ขอบใจจ่ะ ความจริงก็อยากให้เสื้อแจ็คเก็ตกับกางเกงยีนส์มานั่นแหละ แต่ม๊าบังคับ"กังหันกล่าวตอบลูกสาวเพื่อนสนิทของพ่อด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

"สวยออกลูก อาว่ากังหันสวยมากๆเลยใส่ชุดนี้"เอวาเอ่ยชมกังหันอีกคน

"อัญชันก็เห็นด้วยกับมี๊ค่ะ"ร่างเล็กเสริม

"แล้ว อชิล่ะอัญชัน ไปไหนทำไมยังไม่มา"เอวาเอ่ยถามลูกสาว พร้อมกับสอดส่ายสายตาหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

"อ้อ อยู่มุมชมวิวค่ะอาเอวา แต่อีกแปบก็คงมาค่ะ"ปันปันเอ่ยบอกเอวาด้วยรอยยิ้ม

"ไอ้ปลื้ม!! ชิ้นนี้ฉันจิ้มก่อน"อัญชันโวยวายเมื่อปราบปลื้มลูกชายของปราณจิ้มหมูห่อสาหร่ายชิ้นสุดท้ายพร้อมกับอัญชัน

"ปลื้มครับ เลดี้เฟิร์สครับ"เพียงฝันเอ่ยบอกลูกชาย

"อาฝันขา ปลื้มไม่รู้จักเลดี้เฟิร์สหรอกค่ะ มันไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ"อัญชันกล่าว และในจังหวะที่ปราบปลื้มถูกแม่ดุนั้น อัญชันก็รีบชิงหยิบหมูสับห่อสาหร่ายเข้าปากไปเคี้ยวตุ้ยๆทันที

"ชิ กินเข้าไปเลยคำใหญ่ขนาดนั้นขอให้ติดคอ"ปราบปลื้มเอ่ย

"เจอกันทีไรมึงก็กัดเขาตลอดเลยนะปลื้ม"ปกป้องเอ่ย พร้อมกับส่ายศีรษะเบาๆ

"พี่ว่าคู่นี้มีลุ้นแน่ๆเลย"กังหันกล่าวบอกกับปกป้องที่นั่งข้างๆ

"ไอ้ปลื้มมันแอบชอบอัญชันพี่กังหันไม่รู้หรอ"ปกป้องบอกด้วยเสียงเบาๆ เพราะกลัวว่าน้องชายฝาแฝดของตัวเองจะได้ยิน

"จริงป้ะเนี้ย!!"กังหันอุทานอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง แต่คำตอบจากปกป้องก็คือพยักหน้า

"อัญชัน เลิกแย่งอาหารกับปลื้มได้แล้ว ไปตามพี่ชิให้มี๊หน่อย"เอวาเอ่ยบอกลูกสาว ทำให้กังหันที่ได้ยิน หาช่องว่างที่จะหนี คนเกลียดกันอ่ะเนาะ ก็ต้องหลีกเลี่ยงไม่อยากเจอเป็นธรรดา

"ค่ะมี๊ อันนี้ของฉันนะ ห้ามนายเอาของฉันไปกินเด็ดขาด!!"เมื่อร่างเล็กจิ้มลิ้มลุกออกจากเก้าอี้ของตัวเองก็ไม่วายหันไปจองอาหาร แถมยังทำเสียงดุใส่ปราบปลื้ม แต่ก็ได้คำตอบด้วยใบหน้าที่กวนๆและรอยยิ้มแสนทะเล้นกลับมาแทน

"ลูกคนนี้นี่ ห่วงกินยิ่งกว่าอะไร"เอวากล่าว

"กังหัน ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนม๊าหน่อย"มิเกลหันมาบอกลูกสาวที่นั่งข้างๆ กังหันเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบลุกขึ้นทันทีราวกับรอจังหวะนี้มานาน

"ค่ะม๊า กำลังอยากไปเข้าพอดีเลย รู้สึกหน่วงๆท้องยังไงไม่รู้"