หลายวันต่อมา
"เอ้า อชิมารับพอดีเลย วันนี้อามีข้าวต้มกุ้งด้วยนะ มาทานก่อนมา"มิเกลชวนอชิให้เข้ามานั่งทานอาหารเช้าด้วยกัน
สายตาเหลือบไปมองกังหันที่นั่งตักข้าวต้มด้วยใบหน้าเฉยชาไร้ความรู้สึก ไม่มีแม้แต่คำด่า ไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากเธอ จนมิเกลและคิมหันต์รู้สึกถึงความผิดปกติของทั้งคู่
"กังหัน ม๊าฝากไปหยิบชามมาให้พี่อชิชุดนึงสิ"มิเกลเอ่ยขึ้น ปกติเธอจะบ่น ไม่ค่ะกังหันไม่ว่าง ไม่ค่ะแล้วก็บ่นอุบอิบตามประสา แต่วันนี้เธอกลับยอมไปหยิบให้ง่ายๆโดยที่ไม่บ่นหรือดื้อเลยแม้แต่น้อย
"กังหัน วันนี้เรียนถึงดึกเลยใช่ไหม งั้นวันนี้พี่จะรอรับกลับนะ"อชิชวนคุย
"อืม"กังหันตอบแค่นั้นก่อนจะรีบกินอาหารตรงหน้าจนหมด จากนั้นก็ร่ำลาพ่อและแม่ด้วยทางทีปกติ "หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะป๊า สวัสดีค่ะม๊า"พูดจบเธอก็หมุนตัวออกไปที่โรงรถทันที โดยไม่สนใจหรือคิดที่จะรออชิเลยด้วยซ้ำ
"ทำไมวันนี้เงียบจัง ไม่ชินเลยแหะ"อชิเอ่ยขึ้น พร้อม
