“ก็พี่นุตรักพี่นี่นา จะกล้าพูดได้ยังไงล่ะ อรว่าพี่โยช่วยปรามๆ คุณดาวเธอหน่อยก็ดีนะคะ พี่นุตอาจจะอยู่กับเราได้อีกไม่นาน อรไม่อยากให้เธอไม่สบายใจแล้ว...ด่วนจากไป อร...อรมีพี่สาวคนเดียวนะคะพี่โย...”
เสียงสั่นเครือของนิลอรบ่งบอกว่าหล่อนกำลังจะร้องไห้ วาโยจำต้องดึงเจ้าหล่อนมากอดปลอบ เหมือนที่เขาทำกับวีนุตตรายามที่เจ้าหล่อนมีน้ำตา เขาลูบหลังน้องสาวเบาๆ ค่อยๆ ปลอบโยนให้หล่อนคลายสะอื้น หารู้ไม่ว่าหญิงสาวที่กำลังส่งเสียงสะอื้น กำลังคลี่ยิ้มแม้ว่าหน่วยตาทั้งสองจะคลอด้วยหยาดน้ำตา
“พอแล้วยัยขี้แย เดี๋ยวพี่จะจัดการเอง รับรองเลย”
วาโยดันร่างสาวน้อยออก เมื่อหน้าอกหน้าใจของหล่อนสัมผัสกับแผ่นอกเขามากเกินไป อย่างไรเสียเขาก็เป็นผู้ชาย การสัมผัสเนื้อกายเพศตรงข้ามในระยะมากกว่าประชิดเช่นนี้ ก็ทำให้เขาหนาวๆ ร้อนๆ ได้เหมือนกัน
ไฟร้อนๆ ในร่างของวาโยถูกดับให้มอดลงชั่วขณะด้วยเสียงเรียกเข้าของสมาร์ตโฟน เขาขอมัน
