กุมภัณฑ์ลุกขึ้นอย่างเคอะเขิน สติสัมปชัญญะของชายหนุ่มกลับมาเกือบครบ และพอพิจารณาถ้วนถี่แล้วไม่เห็นร่องรอยความเจ็บปวดของกวางน้อย สมองของพ่อยักษ์จึงหวนคิดไปถึงสาเหตุที่ทำให้เขาต้องบึ่งรถออกจากบ้านมาด้วยความรวดเร็ว
“มานี่เลยแม่ตัวดี!”
เขาสั่งเสียงกร้าว ไม่เหลือมาดพ่อยักษ์ผู้อ่อนโยนสักกระผีก น่าแปลกที่ท่าทีเช่นนี้ของเขากลับทำให้สิมันตราสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเขาร้ายกับเธอเท่าไหร่ก็ยิ่งดี ร้ายกับเธอให้มากๆ พรากความทรงจำอันอ่อนหวานระหว่างเธอกับเขาไปด้วยเลยยิ่งดี
กุมภัณฑ์ฉุดกระชากกวางน้อยไปขึ้นรถ และครึ่งชั่วโมงให้หลัง พวกเขาก็มาถึงบริษัทจตุรศิลป์ พนักงานในออฟฟิศซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย หันมามองคนที่ถูกลากจูงด้วยมือของบอสด้วยความงุนงง นานแล้วที่พวกเขาไม่ได้เห็นบอสที่รักออกอาการหวงห่วงใครจนต้องฉุดกระชากลากจูงอย่างนี้
“สงสัยงานนี้กวางน้อยถูกยักษ์กินแหงๆ”
นิลอรแสดงความคิดเห็น แม้ว่าเธอเพิ่งมาทำ
