เช้าวันต่อมา
ร่างบางที่กำลังเดินออกมาจากคอนโดถึงกับชะงักไปเมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงที่กำลังยืนพิงรถมอเตอร์ไซค์แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องลงมาต้องร่างสูงทำให้เพลงพิณรู้สึกตาพร่าเล็กน้อย ก่อนที่เกรย์จะถอดแว่นตาที่สวมอยู่ออกเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเพลงพิณทั้งยามหลับและยามตื่น
เพียงได้เห็นหน้าเขารอยยิ้มก็พลันปรากฎขึ้นบนใบหน้างามก่อนที่เพลงพิณจะเดินเข้ามาหาเกรย์ช้าๆด้วยความดีใจและตื่นเต้นที่เธอพยายามซ่อนมันเอาไว้อย่างมิดชิด ยกเว้นเพียงรอยยิ้มที่เธอไม่สามารถที่จะซ่อนเอาไว้ได้จริงๆเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าโลกทั้งโลกของเธอก็พลันดูสดใสขึ้นมาทันตา
“มาได้ยังไงคะเนี่ย”
เพลงพิณเอ่ยถามคนที่กำลังยืนกอดอกแต่สายตากลับมองมาที่เธอก่อนที่เขาจะไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าพร้อมกับคิ้วที่เริ่มขมวดเข้าหากันด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจ เมื่อรู้สึกว่ากระโปรงของเธอดูเหมือนว่าจะสั้นเกินไปจ
