“โทษทีนะเจ้าน้องชาย แต่ฉันมาถึงก่อน” อีวานยักไหล่อย่างไม่สนใจ พร้อมกับมองเหยื่อในคืนนี้ของตนเองตาเป็นประกาย
เพราะสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอันเย้ายวนใจของคนในอ้อมแขน ทำให้เขาตามหาอย่างร้อนใจเพราะกลัวจะถูกแย่ง จนกระทั่งหาเจอก่อนใคร
ในที่สุดเขาก็จะได้กินอาหารดี ๆ สักที จะปล่อยให้หลุดมือไปได้อย่างไร
“แต่ฉันเห็นก่อน กว่าจะเจออาหารน่ากินขนาดนี้นายว่ามันหาง่ายรึไง!” เอริกตะคอกใส่พี่ชายฝาแฝดอย่างไม่สบอารมณ์นัก ทั้งที่เขาเป็นคนได้กลิ่นก่อนแท้ ๆ แต่กลับถูกเจ้าบ้าตรงหน้าคว้าไปก่อนเสียได้ แล้วคิดว่าเขาจะยอมรามือจากอาหารน่าอร่อยไปง่าย ๆ น่ะหรือ ฝันไปเถอะ!
อันดาขมวดคิ้วขณะมองคนตัวโตสองคนกำลังเถียงกันไปมาในเรื่องที่เธอไม่เข้าใจ พวกเขาพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย อาหาร? เหยื่อ? พวกเขากินคนหรือไง แล้วเหยื่อที่ว่านั่นคือเธอหรือ...
โอย ปวดหัวชะมัด
และในเมื่อตัดสินใจกันเองไม่ได้ เธอก็จะให้คำตอบเอง
“ถ้าอย่างนั้นก
