ไฟพยาบาทจอมมาร

ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

“ยัยเพชร! วันนี้เงินเดือนแกออกไม่ใช่หรือไง ทำไมแกไม่ซื้อเหล้ามาให้ฉัน” เสียงอ้อแอ้ของคนเมาดังขึ้นทันทีเมื่อน้องสาวเปิดประตูบ้านไม้ชั้นเดียวหลังเก่าๆ เข้ามา หลังจากเธอเพิ่งจะเลิกงาน ใจก็กระหวัดถึงงานใหม่ที่หัวหน้างานมาเสนอให้ไปทำ นั่นก็คือไปเป็นแม่บ้านทำความสะอาดที่บ้านพักของเจ้านายหนุ่ม ที่เหล่าพนักงานสาวๆ หลายคนต่างพากันพูดว่าหล่อมาก ด้วยการเสนอเงินให้อีกหลายพันบาทไม่รวมเงินเดือนที่ได้รับจากบริษัท แต่ก็มีบางคนเตือนไม่ให้เธอรับงานนี้ เพราะกลัวจะไม่ปลอดภัย เนื่องจากเจ้านายหนุ่มเจ้าชู้

“ยัยเพชร!! ฉันถามแกอยู่ แกหนูหนวกหรือไง ถึงไม่ตอบฉัน” เจ้าของเสียงก่อนหน้าตวาดลั่น

กิ่งเพชร พงศ์พลิน มองพี่ชาย ญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ด้วยสายตาทั้งสงสารทั้งสังเวช เพราะก่อนหน้าพี่ชายของเธอเป็นคนเอาการเอางานมาตลอด จนเมื่อไปสมัครเป็นคนขับรถให้เจ้านายที่เป็นหญิงสาวฐานะดีคนหนึ่ง ก็ทำให้พี่ชายของเธอเปลี่ยนไป เมื่อเจ้านายคนนั้นไล่ออกจากงาน เนื่องจากพี่ชายของเธอแอบชอบจนยับยั่งชั่งใจไม่ได้ เลยก่อเหตุลวนลามเจ้านาย

นับแต่นั้นมาพี่ชายของเธอก็เอาแต่ดื่มเหล้า งานการก็ไม่เคยคิดจะทำ ภาระค่าใช้จ่ายภายในบ้านจึงตกมาอยู่ที่เธอคนเดียว ซ้ำยังต้องหยุดเรียนกลางคัน เมื่อเงินทองที่พ่อและแม่ทิ้งไว้ให้ถูกพี่ชายผลาญไปจนหมด แต่ยังถือว่าโชคดีที่พี่ชายไม่คิดเอาบ้านไปจำนอง ไม่งั้นเธอและพี่ชายคงไม่มีที่ซุกหัวนอน

“ยัยเพชร! ยืนบื้ออะไรอยู่วะ” ผู้เป็นพี่ชายตวาดด้วยเสียงหนักๆ บ่งบอกว่าเจ้าของเสียงโมโหไม่น้อย

“ทำไมต้องเสียงดังใส่กันด้วย อยู่ใกล้กันแค่นี่เอง” คนเป็นน้องสาวตอบเสียงเรียบๆ พลางถอนใจทิ้งอย่างอ่อนอกอ่อนใจให้กับสภาพของพี่ชาย ที่ดูไม่เป็นผู้เป็นคนเอาเสียเลย ซ้ำเนื้อตัวก็มีแต่กลิ่นเหล้า

“ก็ฉันเรียกแกตั้งนาน ทำไมแกไม่ตอบฉัน แล้วไหนล่ะ เหล้าของฉัน” ตรีเทพต่อว่าเสียงดังลั่นบ้านเหมือนเช่นทุกวัน หลังเกิดความไม่พอใจจนชาวบ้านใกล้เคียงต่างเอือมระอา บางคนเอือมถึงขั้นสาปแช่งให้ตายๆ ไปซะ คนเป็นน้องสาวจะได้หมดเวรหมดกรรม

“พี่เทพเมาขนาดนี้แล้ว ยังจะกินเข้าไปอีกทำไม อีกอย่างเพชรก็เพิ่งจะไปจ่ายหนี้ที่ร้านมา หมดไปเกือบพัน เพชรว่าพี่เทพเลิกดื่มเถอะ ไม่รู้หรือไงว่าเหล้ามันไม่ดีต่อสุขภาพ” กิ่งเพชรบอกขณะที่ตัวเองก็เดินเก็บขวดเหล้า เก็บจานชาม เก็บเสื้อผ้าของพี่ชายที่ระเกะระกะเต็มบ้านไปด้วย อันที่จริงเธอคิดอยากหนีไปพ้นบ้านหลังนี้อยู่หลายครั้ง แต่ก็ตัดใจทิ้งพี่ชายไปไม่ได้ ในเมื่อเหลือกันเพียงสองคนพี่น้อง

“แกอย่าริมาสั่งสอนฉัน ยัยเพชร แล้วก็รีบออกไปซื้อเหล้ามาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ไป๊! เดี๋ยวไอ้พลมันจะมากินเหล้าเป็นเพื่อนฉัน” คนเป็นพี่บอกความต้องการเสร็จแล้วก็เดินออกไปนั่งที่แคร่หน้าบ้านพัก รอเหล้าและรอเพื่อนข้างบ้านมาร่วมวงด้วย

“พี่เทพ! พี่จะพาเพื่อนคนนี้มาบ้านเราไม่ได้นะ เพชรไม่ชอบ” กิ่งเพชรเดินตามมาพร้อมเสียงคัดค้าน เพราะเธอยังจำได้ดีว่า พล เพื่อนพี่ชายคนนี้ใช้สายตามองเธอเช่นไร ซ้ำเธอยังเกลียดสายตาของเพื่อนพี่ชายคนนี้เป็นที่สุด

“แต่ที่นี่มันก็บ้านฉันเหมือนกัน แกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน!” ตรีเทพตะคอกจบแล้วก็ยกขวดเหล้าที่เหลือเพียงน้อยนิดขึ้นดื่ม

“พี่ก็รู้ว่าเพื่อนพี่มองเพชรยังไง แล้วยังจะชวนมาอีกทำไม พี่ไม่ห่วงเพชรเลยหรือไง” คนเป็นน้องเถียงกลับ ทว่าขวดเหล้าในมือพี่ชายกลับปะทะเข้าที่ซีกแก้มของเธอเต็มแรง เจ้าของร่างเล็กเซล้ม ที่หางคิ้วด้านขวาก็มีเลือดค่อยๆ ไหลซึมออกมา

“พี่เทพ! พี่ทำร้ายเพชรอีกแล้วนะ” กิ่งเพชรน้ำตาคลอ เสียใจกับสิ่งที่พี่ชายกระทำต่อตน ก่อนจะพยุงตัวลุกขึ้นยืน จังหวะนั้นคนที่หญิงสาวไม่อยากพบไม่อยากเห็นหน้าก็มาถึง

“น้องเพชรจ๋า น้องเพชรเป็นอะไรไปจ๊ะ” เสียงของพลดังมาแต่ไกล พร้อมเร่งฝีเท้าเข้ามาประคองกิ่งเพชร

“ออกไปให้พ้น แล้วอย่ามาแตะต้องตัวฉันอีก ไปสิ!” กิ่งเพชรต่อว่าอย่างไม่ไว้หน้า พลางปัดมือใหญ่ที่จับต้นแขนตนไว้แน่นออกไปให้พ้น น้ำตาที่เอ่อคลอก็ถูกมือเล็กปาดทิ้งลวกๆ เธออยากหนีไปให้ไกล แต่ก็ยังนึกห่วงพี่ชาย

“ก็พี่พลอยากแตะน้องเพชรนี่ แล้วน้องเพชรไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าพี่พลหลงรักน้องเพชรมานานแล้ว รักมาตั้งแต่น้องเพชรเริ่มโตเป็นสาวเลยนะจ้ะ” พล ชายหนุ่มที่มีฐานะดีที่สุดในละแวกนี้ ใช้สายตามองอย่างโลมเลีย ยื่นมือไปยึดต้นแขนของสาวสวยที่ตนชอบไว้อีกครั้ง

“อย่ามาใช้สายตาทุเรศแบบนี้มองฉัน แล้วก็ปล่อยมือจากแขนฉันด้วย” กิ่งเพชรต่อว่าเสียงเขียว พลางบิดแขนออกจากมือของอีกฝ่าย

“แล้วถ้าพี่พลไม่ปล่อย น้องเพชรจะทำอะไรพี่เหรอจ๊ะ” พลยังคุกคามหญิงสาวทั้งจากวาจาและสายตา

“ปล่อยฉันนะ! พี่เทพช่วยเพชรด้วย” กิ่งเพชรหันไปขอร้องพี่ชายเสียงสั่นๆ เมื่อพลโน้มหน้าลงต่ำหมายจะจูบเธอ

“พี่พล! ปล่อยฉัน! ปล่อย!” กิ่งเพชรแผดเสียงลั่น มือก็ทั้งดันทั้งผลักทั้งตบไปทั่วร่างเพื่อนของพี่ชาย หวังจะให้ตัวเองรอดพ้นจากการถูกคุกคาม

“ยัยเพชร! แกจะทำสะดีดสะดิ้งไปทำไมวะ! ไอ้พลมันอุตส่าห์เป็นห่วง แล้วอีกเดี๋ยวไอ้พลมันก็จะให้พ่อแม่มาขอแกไปเป็นเมียแล้ว แกก็ให้มันกอดจูบไปเถอะ เพราะเมื่อถึงวันที่พ่อแม่ให้พลมาขอ ฉันจะยกแกให้มัน” ตรีเทพไม่มีท่าทีจะห้ามปรามเพื่อน แต่กลับยุยงส่งเสริมด้วยอารมณ์หงุดหงิด เพราะรำคาญเสียงน้องสาว

“พี่เทพ! พี่ไม่มีสิทธิ์ยกเพชรให้ใคร” คนพูดน้ำตาไหลเป็นทาง เสียใจที่พี่ชายแท้ๆ ทำราวกับเธอเป็นสิ่งของ ที่ยกจะให้ใครต่อใครก็ได้