บ้านของเดวิด
“เมื่อไรหนูแก้วใสจะมาน่า...” เขานั่งเอามือเกยคางมองไปยังข้างนอกบ้านด้วยความเหงางอยเมื่อหนูแก้วใสสุดที่รักกลับไปนอนที่บ้านเมื่อคืนจนป่านนี้แล้วยังไม่มาหาเขาอีก
“คิดถึงหนูแก้วใสมากเลยหรือไงคะ ถึงได้บ่นหาไม่หยุดปาก” ป้าอิ่มแซวขึ้นอย่างขบขันกับอาการของเจ้านายหนุ่มที่เหมือนคนเพิ่งมีความรักครั้งแรกนั่นแหละ ทั้งที่ตัวเองก็เป็นคลาสโนว่าตัวพ่อแต่ต้องมาพ่ายแพ้ให้กับสาวน้อยไร้เดียงสาแต่ยั่วเก่งอย่างลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน
“มากเลยครับป้าอิ่ม ไม่รู้ทำไมผมถึงได้โหยหาหนูแก้วใสทุกวินาทีไม่อยากจะให้ห่างตัวเลยครับ หรือว่าผมหลงรักหนูแก้วใสเข้าแล้ว” เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไรถึงได้คิดถึงแต่หญิงสาวตลอดเวลา หายใจเข้าออกก็คิดถึงแต่แก้วใสจนรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเมื่อไม่ได้เจอหน้า
“ใช่แล้วค่ะ อาการแบบนี้ไม่ต่างอะไรกับคนหลงเมียหรอกนะคะ ป้าไม่เคยเห็นคุณเดวิดเป็นแบบนี้เลยนะคะ ยิ้มแก้มปริมีความสุขทุก
