นมของจริงแม่ให้มา
1585 คำ
“พ่อจ้าแม่จ้า แก้วใสไปทำงานแล้วนะจ๊ะ” แก้วใสในชุดสายเดี่ยวขาสั้นเดินเข้ามาหาบิดามารดาที่กำลังนั่งกินมื้อเช้าอยู่
“พรวด!!! ”
“นังหนู! เอ็งใส่ชุดอะไรเนี่ย เดี๋ยวควายมันก็ขวิดหรอกนะ” ผู้ใหญ่บ้านสำลักกาแฟเลยทีเดียวเมื่อเห็นชุดที่ลูกสาวตัวแสบใส่มันช่างหวาบหวิวชวนให้ใจหนุ่มใจสั่นเหลือเกิน
“ชุดอ่อยพี่เดวิดไงพ่อ เห็นนมเน้นๆ ไม่เล็กแน่นอน” หล่อนบอกขึ้นแล้วนั่งลงกินมื้อเช้าที่มารดาเตรียมไว้
“กูล่ะเพลียจิตจริงๆ มีลูกสาวแรดปวดใจ” ผู้ใหญ่บ้านพูดอย่างละเหี่ยใจกับพฤติกรรมของลูกสาวที่แรดไม่ใช่ย่อยเลย อาจจะแรดกว่าผู้หญิงในหมู่บ้านก็ได้
“ทำใจให้สบายค่ะพ่อ หนูรับปากเลยนะคะว่าจะดูแลตัวเองให้ดี ไม่ให้ใครมายุ่งวุ่นวายได้แน่นอนนอกจากพี่เดวิดเท่านั้น” ทั้งเนื้อทั้งตัวของหล่อนมีไว้ให้พี่เดวิดสุดหล่อสุดสวาทเท่านั้น ใครหน้าไหนก็ไม่มีทางมาแตะต้องได้
“ตามใจเอ็งเลยนังหนู ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับเอ็งหรอกนะ หมัดหนักขนาดไหนเขารู้กิตติมศักดิ์กันทั้งนั้น ยิ่งเป็นลูกสาวผู้ใหญ่บ้านคงไม่กล้ามาล้วงคองูเห่าหรอก” ผู้ใหญ่บ้านพูดอย่างหมดหนทางแต่ถึงยังไงแล้วเขาก็มั่นใจว่าแก้วใสสามารถเอาตัวเองรอดได้ และคงไม่มีใครกล้ามายุ่งแน่นอน
“ใช่ๆ พ่อ แต่ละคนน่ะกลัวพ่อจะตาย ใครจะกล้ามายุ่งด้วย หนูรีบไปก่อนดีกว่า ปานนี้คุณป้าคงรอแย่แล้ว” คุณป้าที่หล่อนกล่าวถึงก็คือแม่ของพี่เดวิดนั้นเอง ท่านอาศัยอยู่คนละบ้านกับพี่เดวิดและท่านก็เอ็นดูหล่อนมาก ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านก็ไม่ได้แวะไปกราบท่านเลย วันนี้หล่อนจึงถือโอกาสแวะไปหาสักหน่อยให้หายคิดถึงและทวงสัญญาที่ท่านได้ให้ไว้ก่อนที่หล่อนจะไปเรียนต่อ
“โชคดีนะลูก อย่าไปฉุดพี่เขาเข้าป่ากล้วยก่อนล่ะ ค่อยไปฉุดวันหลัง” แม่นวลจันทร์ตะโกนอวยพรตามหลังลูกสาวตัวแสบอย่างขบขับทำเอาผู้ใหญ่บ้านตวัดสายตามองด้วยความไม่พอใจ
“จ้าแม่”
หล่อนรีบปั่นจักรยานคู่ใจที่คนงานเตรียมไว้พร้อมมุ่งหน้าไปยังไร่ของพี่เดวิดและแวะทักทายเพื่อนบ้านระหว่างทางแต่ละต่างหันมาซุบซิบนินทากับการแต่งตัวของหล่อนอย่างสนใจมีหรือที่คนอย่างแก้วใสจะแคร์เรื่องแบบนี้ หล่อนยังมีภารกิจอันใหญ่หลวงต้องจัดการเสียก่อนไม่อยากจะสนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เพราะถือว่ามีของดีต้องแบ่งปันให้เฉยชมสักนิดบ้าง เก็บไว้เดี๋ยวจะเหี่ยวเฉาเปล่าๆ
“สวัสดีค่ะคุณป้ารัตน์ คิดถึงหนูแก้วหรือเปล่าคะ” หล่อนเดินเข้าไปในบ้านเรือนไทยหลังใหญ่ที่ล้อมรอบไปด้วยดอกไม้นานาพันธ์บริเวณใต้ถุนบ้านมีหญิงวัยกลางคนกำลังนั่งจัดดอกไม้อยู่
“ตายแล้ว! นี่หนูแก้วของป้าจริงเหรอเนี่ย ทำไมถึงได้เผ็ดแซบขนาดนี้” คุณนายรัตนามารดาของเดวิดอุทานเสียงดังลั่นด้วยความตกใจเมื่อเห็นสาวน้อยว่าที่ลูกสะใภ้ของหล่อนในอนาคตแปลงโฉมใหม่เป็นสาวน้อยเปรี้ยวจี๊ดเข็ดฟันจนหล่อนจำแทบไม่ได้ถ้าหากไม่ทักขึ้นมา
“ตัวจริงเสียงจริงเจ้าค่ะคุณป้ารัตน์ คิดถึงจังเลยขอกอดหน่อยได้ไหมคะ” หล่อนเข้าไปกอดว่าที่แม่ผัวในอนาคตด้วยความคิดถึงหลังจากไม่ได้เจอกันนานแล้วถามถึงเรื่องที่เคยให้สัญญากับหล่อนไว้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว
” คุณป้าขา.... คุณป้าจำเรื่องที่หนูเคยบอกก่อนจะไปเรียนต่อได้ไหมคะ”
“จำได้สิลูก ป้าไม่เคยลืมเลย หนูจะมาทวงสัญญาจากป้าใช่ไหมล่ะ” หล่อนคิดไว้แล้วไม่มีผิดว่าเป็นเรื่องนี้
“ใช่แล้วค่ะ ถ้าคุณป้ายังอยากได้หนูเป็นลูกสะใภ้เหมือนที่หนูอยากได้พี่เดวิดเป็นผัว เราสองคนต้องมาร่วมมือกันนะคะ วันนี้หนูแต่วตัวเพื่อมาอ่อยพี่เดวิดโดยเฉพาะเลย เมื่อคืนพี่เขากล่าวหาว่าหนูนมเล็ก หนูก็เลยจัดชุดใหญ่ไฟกะพริบให้รู้ไปเลยว่าเนื้อนมไข่ของแท้เป็นยังไง”
“ป้าไฟเขียวจ้ะลูก ทำตามสบายได้เลย จะอ่อยจะยั่วแบบไหนป้าไม่ว่า จะจับฉุดเข้ากระท่อมป้าก็เฉยๆ ขอแค่ให้หนูแก้วมาเป็นสะใภ้ของป้าก็พอ” หล่อนพร้อมเต็มที่ถ้าหากหญิงสาวจะขอความช่วยเหลืออะไรถ้าทำให้ลูกชายของหล่อนหยุดลอยชายไปลอยชายมา แล้วหยุดเพียงที่หญิงสาวคนเดียวหล่อนก็พร้อมจะร่วมมือเต็มที่
“ขอบคุณมากค่ะคุณป้า แต่หนูคงฉุดเข้ากระท่อมกลางไร่หรอกค่ะ ไม่อยากทับซ้อนที่คนอื่น” หล่อนพอได้ยินมาคร่าวๆ จากปากพี่สาวว่า ชายหนุ่มชอบพาคู่ขาตัวเองไปเล่นจ้ำจี้ที่กระท่อมกลางไร่หล่อนเลยคิดไว้ว่าถ้าหากได้กินพี่เดวิดจะไม่มีวันยอมให้เกิดขึ้นที่กระท่อมแห่งนั้นแน่นอน เพราะหล่อนไม่ชอบซ้ำรอยที่ของใคร
“ในบ้านสิลูก ป้าอนุญาต” คุณรัตนาแสดงความคิดเห็นออกมาเมื่อหญิงสาวไม่ชอบกระท่อมกลางไร่ของลูกชายหล่อน ถ้าหากเป็นหล่อนเองก็คงไม่ชอบเหมือนกัน
“รักคุณป้าที่สุดเลยค่ะ หนูแก้วขอตัวไปหาพี่เดวิดก่อนนะคะ ต้องไปเรียนงานจากพี่เขา”
“อย่าลืมอ่อยลูกชายป้านะหนูแก้ว! ”
ไร่ผลไม้ของเดวิด
“สวัสดีครับคุณแก้ว มาหานายหรือครับ” คนงานคนนึงกล่าวทักทายลูกสาวคนเล็กของผู้ใหญ่บ้านเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกมาจากบ้านคุณนายเพื่อจะไปในไร่
“ใช้แล้วจ้ะ นายของพี่ศักดิ์อยู่ไหนเหรอจ๊ะ” หล่อนถามขึ้นด้วยความสนิทสนมเพราะรู้จักกันมานาน
“อยู่ตรงนู้นน่ะครับ กำลังดูผลกล้วยอยู่” ชายหนุ่มหัวหน้าคนงานชี้ไปยังตรงไร่กล้วยที่อยู่ไม่ไกลมากนัก
“ขอบคุณมากจ้ะ พี่ศักดิ์คะหนูแก้วขอถามอะไรหน่อยค่ะ”
“ถามอะไรครับ”
“หนูแก้วอึ๋มแล้วยังคะ”
“อ....อึ๋มแล้วครับ อึ๋มจนทะลักออกมาแล้วครับ”
“ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะพี่ศักดิ์ วันหลังหนูแก้วจะเอาเหล้าต้มของพ่อมาฝากนะคะ” หล่อนกล่าวขอบคุณพร้อมกับติดสินบนไว้ค่อยมาจ่ายในวันหน้าแล้วเดินไปหาพี่เดวิดที่กำลังยืนตรวจต้นกล้วยอยู่
“สวัสดีค่ะพี่เดวิด”
“--- “
“ตะ.. แต่งอะไรของเธอเนี่ยแก้วใส” ดวงตาคมเข้มเบิกตากว้างด้วยความตกใจแล้วถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักราวกับหายใจไม่ออก สายตาจับจ้องมองที่เนินเนื้อขาวอวบอิ่มที่ชู่ช่อล่อตาล่อใจอยู่ตรงหน้าเขา
“แต่งแบบสบายยังไงล่ะคะ แก้วใสเป็นคนขี้ร้อนจะให้ใส่แขนยาวไม่เอาหรอกนะ อีกอย่างเมื่อคืนโดนผู้ชายใจร้ายบอกว่าน้องนมของแก้วใสเล็ก ก็เลยจะใส่มาให้เขาดูน่ะค่ะว่าแท้จริงแล้วมันไม่ได้เล็กเลยแต่มันใหญ่และแน่นอกมาก” หล่อนยักคิ้วใส่เมื่อตัวเองเป็นผู้ชนะสามารถให้ฝ่ายตรงข้ามแพ้ราบคาบได้ สายตาของเขามองมายังน้องนมของหล่อนแทบไม่กะพริบตาเลยทีเดียวบอกแล้วว่าของมันดีต้องงัดมาโชว์ เมื่อคืนแค่เชฟไว้เท่านั้นแต่วันนี้ของจริงเสียงจริงแน่นอน
“แล้วพี่จะเชื่อได้ยังไงว่าของแท้ไม่ใช่เอาฟองน้ำมายัดหรือดันนมน่ะ” สายตาเจ้าเล่ห์มองยังเนินเนื้อขาวอย่างหลงใหลแล้วเงยหน้าส่งรอยยิ้มยียวนใส่หญิงสาวอย่างหยอกล้อ
“ของแท้แม่นวลจันทร์ให้มาแน่นอนค่ะ แม่อึ๋มขนาดไหน ลูกสาวได้มาเต็มๆ ไม่ต้องพึ่งมีดหมอ ฟองนงฟองน้ำไม่ต้องใส่ค่ะ แค่นี้ก็ใหญ่ทะลักจนผู้ชายมองตาค้างแล้วค่ะ และชายตรงหน้าก็มองตาแทบไม่กะพริบเลยค่ะ” หล่อนเอามือกุมน้องนมทั้งสองข้างแล้วขย้ำมันเล่นให้อีกฝ่ายรู้ว่านี่แหละของแท้แม่ให้มาไม่มีการเสริมแต่งใดๆ นุ่มนิ่มมือบีบเพลินชัวร์
“พี่แค่มองดูให้ชัดว่าของจริงหรือของปลอมต่างหากล่ะ แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเนื้อนมไข่จริงๆ แน่นสุดๆ” เขาแสร้งปฏิเสธข้อกล่าวหาทันทีแต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าของตรงหน้าเนื้อแน่นและใหญ่จริงๆ สมกับเป็นลูกสาวแม่นวลจันทร์เหลือเกิน
“ทิ้งเรื่องนมไปก่อนนะคะ พี่เดวิดจะสอนแก้วใสเรื่องงานเมื่อไรคะ” หล่อนเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อเอาคืนชายหนุ่มได้ แล้วพาคุยเข้าเรื่องงานต่อ
“พรุ่งนี้แล้วกันนะ เดี๋ยววันนี้พี่พาเดินชมอาณาจักรของพี่ก่อนแล้วกัน” วันนี้เขายังไม่ได้เตรียมตัวพร้อมมากนักสำหรับมาสอนหญิงสาวเลยยกผลประโยชน์เป็นวันพรุ่งนี้ ส่วนวันนี้ก็พาเดินชมผลผลิตภายในไร่ของเขาไปก่อน เอาจริงๆ แล้วเขาแค่อยากจะมองของสวยๆ งามๆ ให้เต็มตาชุ่มฉ่ำหัวใจสักหน่อย นานครั้งจะมีของดีมามองตรงหน้า และดูเหมือนว่าเจ้าตัวก็พร้อมจะให้เขามองด้วย
- ผู้เขียน
