เจ้านายติดยาเสพติด

บทที่ 13

　　เดิมที บ้านของแชนด์เลอร์อยู่ไม่ไกลจากโรงพิมพ์นั้น และการเรียกแท็กซี่ที่นั่นง่ายกว่า แม้จะไม่มีเวลามากพอที่จะเดินทางไปกลับ แต่เธอก็มาถึงบริษัทได้เวลา 8:30 น.

　　อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่างในวันนั้น รถกำลังขับช้ามาก การจราจรด้านหน้าจึงคับคั่งมาก

　　ไมเคิลมองลงไปที่นาฬิกาที่ข้อมือและถามฟอร์ดอย่างกังวลใจ ซึ่งกำลังขับรถอยู่ข้างหน้าว่า "ทำไมรถติดจัง"

　　“ท่านประธานกวนนำทางระบุว่ามีรถชนกันหน้าเรา เกรงว่าการจราจรจะไม่คลี่คลายไปสักระยะหนึ่ง” ฟอร์ด ได้ตอบกลับ

　　เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไมเคิลก็ขมวดคิ้ว

　　แชนด์เลอร์ตกตะลึงในทันที ตอนนี้อะไร? เธอจะต้องอับอายทุกคนอย่างแน่นอนถ้าเธอไปประมูลแบบนี้

　　ขณะที่แชนด์เลอร์กำลังคิดว่าจะทำอย่างไร จู่ๆ ไมเคิลก็พูดขึ้นว่า "ร้านพิมพ์อยู่ตรงด้านหน้า ฉันจะรีบไปทำสำเนาไฟล์ มีร้านอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน ไปซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับ ตัวเอง ฟอร์ด กลับรถแล้วรอพวกเราที่ถนน!”

　　พูดจบไมเคิลก็ลงจากรถทันที

　　แชนด์เลอร์ตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงกระโดดลงจากรถทันทีและวิ่งไปที่ร้านที่ไมเคิลพูดถึงอย่างรวดเร็ว

　　แชนด์เลอร์คิดกับตัวเองขณะวิ่งว่า "ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาจะได้เป็นประธานาธิบดี ความสามารถในการปรับตัวของเขาดีกว่าไม้เท้าเล็กๆ อย่างฉัน" จากนั้นเธอก็เริ่มชื่นชมเขาเล็กน้อย

　　ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา แชนด์เลอร์กลับมาราวกับว่าเธอถูกปล้น

　　ในเวลานี้ ไมเคิลรออยู่หน้ารถอย่างใจจดใจจ่อ

　　เมื่อเขาเห็นแชนด์เลอร์มา เขาถามทันทีว่า “ฉันแค่บอกให้คุณซื้อสูทมืออาชีพ ฉันไม่ได้ขอให้คุณไปซื้อของ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้แปดโมงแล้ว”

　　แชนด์เลอร์เงยหน้าขึ้นมองไมเคิลผู้ดุร้ายและกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ!

　　ร้านที่เขาพูดถึงนั้นเป็นแบรนด์เนมระดับโลก เธอจะหาซื้อสูทมืออาชีพที่มีราคาเกือบ 10,000 ได้อย่างไร? เธอทำได้เพียงขอให้เสมียนนำเสื้อผ้าที่ลดราคาออกเท่านั้น และต้องใช้เวลาพอสมควร

　　เธอใช้เงินไปหลายพันเหรียญในบัตรเครดิตของเธอ เธอจะต้องกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเป็นเวลาสองเดือนนับจากนี้ โอเค? แชนด์เลอร์อยากจะอ้วกทันทีที่นึกถึงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

　　“ฉันขอโทษ” อย่างไรก็ตาม แชนด์เลอร์กัดฟันพูดในที่สุด

　　เพราะถ้าเธอไม่ขอโทษ เธอก็ไม่สามารถจ่ายบัตรเครดิตได้หากเธอตกงาน

　　“ทำไมไม่ใส่ชุดใหม่” ไมเคิลมองไปที่กระเป๋าในมือของแชนด์เลอร์และตะโกน

　　“ฉัน... ฉันกลัวว่าคุณต้องรอ ดังนั้น…” แชนด์เลอร์ตอบอย่างยากลำบาก

　　หน้าของไมเคิลเริ่มมืดลง หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “เราไปไม่ได้ถ้าเราไม่ออกไปตอนนี้ คุณไปเปลี่ยนในรถเถอะ!”

　　พูดจบก็หันหลังเดินไปนั่งที่เบาะผู้โดยสาร

　　“เปลี่ยนรถเหรอ เขาล้อเล่นเหรอ ทั้งคู่โตแล้ว ตกลงไหม เขาอยากให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าพวกเขาเหรอ แชนด์เลอร์อยากจะดุเขาจริงๆ เขาพยายามจะทำให้เธออับอายหรือเปล่า นอกจากนี้ เขาล่ะ” คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงง่าย ๆ เหรอ?”

　　แชนด์เลอร์ยืนอยู่ที่นั่นสองสามวินาที เมื่อเห็นว่าเธอยังไม่เคลื่อนไหว เขาจึงกลิ้งหน้าต่างข้างที่นั่งผู้โดยสารลง

　　จากนั้นใบหน้าที่เย็นชาและแข็งทื่อก็ปรากฏขึ้น "คุณกำลังทำอะไรอยู่?"

　　เมื่อเขาตะโกนเช่นนั้น แชนด์เลอร์ก็ตื่นตระหนก และเธอก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเปิดประตูรถและนั่งเบาะหลัง

　　จากนั้นฟอร์ดก็ขับรถเข้าถนนอย่างรวดเร็ว

　　แชนด์เลอร์มองขึ้นไปที่ชายสองคนข้างหน้าเธอโดยหันหลังให้หล่อน เมื่อเธอตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฉากตรงหน้าทำให้เธอตะลึงงัน

　　ทันใดนั้น บาเรียก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอและค่อยๆ ตกลงมา ทันใดนั้นรถก็ถูกแยกออกเป็นสองส่วน เบาะหน้าและเบาะหลังของรถแยกออกจากกัน

　　มันเป็นความยากจนจริงๆที่จำกัดจินตนาการของแชนด์เลอร์ คาดไม่ถึงว่ารถคันนี้มีฟังก์ชันดังกล่าวจริงๆ ดูเหมือนว่าแชนด์เลอร์จะเข้าใจผิดกับไมเคิลเมื่อครู่นี้

　　ใบหน้าของเธอแดงก่ำเล็กน้อย จากนั้นเธอก็คว้าทุกวินาทีเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า และเธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ยืดผมให้ตรง และแต่งหน้าเบาๆ ในช่วงเวลาที่สั้นที่สุด