ณ คอนโดของภารัณ
ภารัณก็งัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วก็พบกับความเงียบภายในห้อง เขาก็นึกได้ว่าเมื่อคืนเข้าแยกห้องนอนกับปารารินเพราะเธองอนเขาเรื่องของปิ่นแก้วเมื่อคืน เขาจึงรีบลุกออกไปหาเธอที่ห้องฝั่งตรงข้ามทันที เพราะเมื่อคืนไม่ได้เอา เช้านี้เขาก้ต้องได้จัดการกับเธอก่อนไปทำงาน
“ก๊อกๆ ปรางตื่นหรือยัง เปิดประตูให้พี่หน่อย” ภารัณพูดออกไปก็เคาะประตูเรียก ก่อนจะหันสายตาไปมองนาฬิกาใหญ่ที่แขวนอยู่ในห้องรับแขกก็รู้ว่าตอนนี้มันเกือบจะเจ็ดโมงครึ่งแล้ว
“ปราง พี่หัวข้าวแล้วนะ ตื่นมาทำอาหารเช้าให้พี่หน่อยเร็วเด็กดี” ภารัณพูดเสริมออกไป แต่กลับไม่ได้รับการตอบรับกลับมา ทั้งที่เวลานี้ปกติแล้วปารารินจะออกมาทำอาหารเช้าให้เขาทานแล้ว
“แกร๊ก หึๆ อ่อยกันชัดๆเลยยัยตัวแสบ” ภารัณเอามือหมุนลูกบิดก็พบว่ามันไม่ได้ล็อค ทำให้เขายิ้มด้วยสายตากรุ้มกริ่มทันที เพราะคิดว่าปารารินกำลังอ่อยเขาอยู่ ไม่งั้นเธอไม่ปลดล็อคห้องอย่างนี้หร
