I Like You The Most พี่ชอบหนูที่สุดเลย

I Like You The Most 08 ขี้หวง

เวลาต่อมา...

"แล้วฉันจะพูดอย่างไรเพื่อให้เธอได้เข้าใจ~~ให้รู้ว่ามีความรักมาจากคนข้างข้างกายจะต้องทำยังไงช่วยบอกฉันเพื่อไม่ให้เธอนั้นเดินผ่านไป โว้โว~~~" ฉันมองพี่พายุเล่นเพลงสุดท้าย

"ความรักมันเต็มท่วมตัวกับใจยังไม่กล้าหลงรักคนยืนข้างซ้ายตรงที่เก้านาฬิกาก่อนเสียงเพลงบรรเลงท่อนสุดท้ายฉันต้องทำยังไงเพื่อได้เธอมาก่อนที่ใครจะคว้าไป~~~" ท่อนสุดท้ายเขามองมาที่ฉันด้วยแหะ

"และวันนี้วงของเรา bad friend!! ขอลาไปก่อนขอบคุณที่ร่วมสนุกกันวันนะครับบบ~~~ บายยยย~~~" กรี๊ดดดดด~~ สาว ๆ กรี๊ดกันใหญ่เมื่อวงของพี่พายุเล่นจบแล้วแต่ว่าชื่อวงเนี่ยคิดดีแล้วใช่ไหมนะ??? เพื่อนเลว???

"กลับกันเลยนะเดินจะขาลากแล้วเนี่ยยยย~~~" หยกพูดเมื่อคอนเสิร์ตจบแล้วความจริงไม่ได้เดินเยอะหรอกแต่เต้นเยอะมากกว่าเพราะว่าวงของพี่พายุเล่นดีและสนุกจริง ๆ

"แกเต้นเยอะมากกว่าไอ้หยก!" อาสาบอก

"แหม~ ก็มันสนุกนิต่างจากวงของระดับโรงเรียนจัด ๆ เลยนะ"

"ได้ยินว่าพวกพี่เขาเป็นนักดนตรีกลางคืนด้วยนะมีร้านเล่นด้วย" แก้วพูดขึ้นซึ่งฉันก็พอจะรู้อยู่บ้างแล้วเพราะว่าฉันเคยเห็นพี่พายุออกจากบ้านตอนเย็นและกลับดึกมากพร้อมกับกีต้าร์ของเขา อีกอย่างเรนโบว์บอกน่ะ

"น่าไปดูวะ"

"ในร้านเหล้าพวกเราเขาได้หรือไง?" ฉันพูดกับอาสาเอาจริงฉันอยากดูนะความรู้สึกมันคงจะแตกต่างกันมากแน่นอนเลยละ

"เอาไว้ฉันไปหาวิธีก่อนนะแล้วจะมาบอก" อาสาพูดพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์

"ท่าทางไม่น่าไว้ใจกลับกันเถอะไป ๆ ๆ " หยกพูดและเดินนำพวกเรากลับ

"ทิวลิป!" ฉันกำลังเดินอยู่กับเพื่อนก็มีเสียงเรียกชื่อของฉัน ฉันหันไปก็พบว่าเป็นพี่โรมนั่นเอง

"มีอะไรเหรอคะ?" ฉันเลยหันไปถามเขาวิ่งมาเลยหอบนิดหน่อย

"ขะขอไอจีหน่อยสิ" เขาพูดและส่งโทรศัพท์มาตรงหน้าของฉัน

"ขะขอทิวเหรอ?" ฉันไม่แน่ใจเลยถามดูก่อนเพื่อความแน่ใจซึ่งตอนนี้เพื่อนของฉันก็ทำหน้าตาล้อเลียนอยู่

"ใช่สิ เราจะเข้าแพทย์ที่นี่นิเพราะงั้นเลยเอาไว้ติดต่อกันถ้าไม่สะดวกไอจีจะเฟสหรือไลน์ก็ได้..." หมับ!! แต่โทรศัพท์ยังไม่ทันถึงมือของฉันก็มีคนแย่งไปซะก่อน

"เอาไลน์ตีนกูไปก่อนไหมไอ้โรม?" พี่พายุพูดอย่างไม่พอใจแล้วโยนโทรศัพท์คืนพี่โรมไปดีที่เขารับทันไม่อย่างนั้นร่วงแตกแน่น

"แล้วมึงจะเสือกอะไรด้วยวะกูขอน้องเขาไม่ได้ขอมึงและอีกอย่างนี่คงไม่ใช่น้องสาวมึงด้วยเพราะน้องมึงพึ่งมอสี่เพราะงั้นอยากเสือก" พี่โรมพูดและเหมือนว่าจะรู้จักพี่พายุและเรนโบว์ดีด้วย

"กูหวงเพราะงั้นมึงนั่นแหละอย่ามายุ่งกับทิวลิป...กลับบ้าน!" หมับ! พี่พายุพูดกับพี่โรมเสร็จแล้วก็กอดคอของฉันและเดินออกมาจากตรงนั้นโดยที่ฉันยังงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่เลยทำมันเกิดอะไรขึ้น?

"พี่พายุเดินช้า ๆ ก็ได้~" ฉันบอกกับเขา

"ช้าเดี๋ยวมันก็ตามน่ะสิมันยิ่งหน้าด้านอยู่ด้วยเพราะงั้นต้องรีบเดิน!!"

"แต่ว่าทิวเดินไม่ทันนะพี่ขายาวอะ!" ฉันบอกกับเขา

"งั้นพี่อุ้ม" หมับ! เขายกฉันขึ้นและเดินสับวิ่ง ๆ

"ว้ายย! พี่พายุ! ทำอะไรเนี่ยมันไม่มีใครเดินตามมาสักหน่อยปล่อยทิวนะพี่!!ปล่อยยยย!!" ฉันพยายามดิ้นเพราะกลัวว่าจะมีคนเห็นจากการแสดงของพี่พายุวันนี้ทำให้ฉันรู้ว่าเขาฮอตแค่ไหนถ้ามีสาว ๆ แฟนคลับของเขามาเห็นแล้วไม่ชอบใจขึ้นมาฉันอาจจะเรียนที่นี่ไม่สงบสุขก็ได้ T^T

พรึ่บ! พี่พายุวางฉันลงก่อนจะผลักให้แผ่นหลังของฉันติดกับรถของเขาในลาดจอดรถซึ่งบริเวณนี้ไม่มีใครเลย

"มาแค่วันโอเพ้นท์เฮ้าท์ก็สร้างเรื่องแล้วนะทิวลิป" พี่เขาเอาแขนกักตัวฉันเอาไว้

"ทิวทำอะไร? สร้างเรื่องอะไร? ทิวยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะพี่พายุ?" ฉันถามกลับไปอย่างไม่เข้าใจเพราะว่าฉันก็อยู่เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแต่เขากลับหาว่าฉันสร้างเรื่อง

"ที่ไอ้โรมมันมาขอไลน์เพราะมันชอบทิวไม่ใช่หรือไง?!"

"ไม่ใช่สักหน่อยพี่เขาแค่บอกว่าเอาไว้ติดต่อสอบถามเรื่องเข้าเรียนที่นี่กับพี่เขาเท่านั้นเอง"

"ทิวลิปของพี่โง่ขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"พี่พายุ!!" ทำไมเขาต้องใช้คำที่มันรุนแรงแบบนั้นด้วย?!

"ถึงไม่รู้ว่ามันหลอกน่ะ!! มันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละมันให้ปรึกษาอะไรเราไม่ได้หรอกอย่าให้มันหลอก!!"

"ทิวจะโดนหลอกหรือว่าไม่โดนหลอกมันก็เรื่องของทิวป่ะพี่จะยุ่งอะไรด้วย?" ฉันมองหน้าของเขากลับไป

"เห็นเป็นเด็กข้างบ้านก็เลยเป็นห่วงหรอกไม่อยากให้โดนหลอกเดี๋ยวพ่อแม่และพี่สาวเราจะเสียใจเอาได้ที่มีลูกและน้องสาวสมองน้อย"

"พี่พายุ!!มันจะมากเกินไปแล้วนะ!!"

"เออ!!พี่มันทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่างอะ!!ต้องอย่างไอ้โรมเหรอถึงจะดีอะทิวลิป?!" อยู่ ๆ ก็เข้าบทตัดพ้อเฉยเลยอะไรวะ? งง?

"พี่เป็นอะไรเนี่ยทิวจะไปเห็นเขาดีกว่าพี่ได้ยังไงทิวพึ่งเจอเขาวันแรกนะ ทิวว่าพี่ใจเย็นก่อนดีกว่าทิวจะกลับบ้านแล้ว" ฉันพูดและกับเขาแล้วกำลังเดินจากตรงนั้น

"..."

"พี่พายุน่าจะมีงานต่อไปทำงานเถอะค่ะเผื่อว่ามันจะให้พี่ใจเย็นลงได้..." หมับ! แต่อยู่ ๆ พี่พายุก็ดึงฉันเข้าไปกอดเอาไว้เฉยเลย

ตึกตัก!! ตึกตัก!! ตึกตัก!! มันอะไรที่ชวนใจเต้นชะมัดเลย...

"พี่ขอโทษนะที่ใจร้อนใส่เราไปหน่อย...ไปกินไอติมกันไหม?" เขาถามฉัน

"ไม่ต้องเอาไอติมมาล่อเลยค่ะ"

"พี่ไม่มีงานต่อแล้วหน้าที่พี่แค่เล่นดนตรีก็หมดแล้วเพราะงั้นไปกินไอติมกัน พี่เคยบอกแล้วนิว่าจะพาไปกิน^^"

"แต่ว่า..." ก็อยากกินอยู่หรอก

"ไปเถอะถือซะว่าพี่เลี้ยงขอโทษที่โมโหใส่เราไปแล้วกันเนอะ?"

"ก็ได้ค่ะ" ฉันไม่ได้เห็นแก่กินนะ >_0<" กึก!! และสายตาของฉันก็เห็นว่าพี่ตะวันกำลังเดินมาทางนี้

"เป็นอะไร?" พี่พายุถามและหันมองไปทางพี่ตะวันซึ่งพี่ตะวันก็กำลังหันมาทางนี้พอดี

"...!!" พรึ่บ!! ฉันรีบเอาตัวเองลงไปอยู่ใต้โต๊ะทันทีเพราะรู้ว่าพี่ตะวันต้องเห็นพี่พายุอย่างแน่นอนและพี่ตะวันก็อาจจะเดินมาทางนี้

"เป็นอะไรทิวลิป?" พี่พายุก้มลงมาถามฉัน

"พะพี่ตะวันมาทางนี้หรือเปล่าคะ?"

"อืม กำลังเดินมา"

"งะงั้นพี่พายุทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นหน่อยนะเดี๋ยวพี่ตะวันบ่นทิวน่ะที่มาเที่ยว" ฉันยกมือไหว้ขอร้องพี่พายุ

"ได้สิ" พรึ่บ!!

"อ๊ะ 0.0" แต่ว่าพี่พายุกับใช้ขาหนีบฉันเอาไว้ตรงหว่างขาของเขา

"พี่พายุ~~มาทำที่นี่เหรอคะ?" เสียงของพี่ตะวัน

"มาร้านไอติมมากินหมูกะทะมั้งครับ?"