หัวใจลังเลรัก

2

การแข่งขันดำเนินมาหลายวันในที่สุดก็ทราบผลผู้ได้รับรางวัลชนะเลิศอันดับหนึ่ง ดาริกาเข้ามาทักทายเพื่อนผู้เข้าแข่งขันทั้งสองคน สัญญาว่าจะแวะเวียนไปเยี่ยมชมร้านและสถานที่ทำงานของกันและกัน ถือเป็นมิตรภาพอันดีเพราะสมายกับแมนไม่ได้ติดใจผลการแข่งขัน ต่างอวยพรให้พัฒนาฝีมือไป อย่าท้อแม้ว่าคู่แข่งที่จะต้องเจอระดับอาเซียนจะเก่งระดับไหน พวกตนจะคอยเชียร์อยู่หน้าจอทีวี ดาริกามีความสุข มิตรภาพที่ดีไม่จำเป็นต้องหวือหวาขอแค่จริงใจต่อกัน ก็สามารถส่งต่อรู้สึกอันดีงามมาให้คนฟังได้

ดาริกาแยกจากเพื่อนรุ่นพี่กลับมาหาครอบครัวประกอบไปด้วยพี่สาว หลานสาว และพี่เขย คิดว่าตัวเองโต แต่สุดท้ายก็ยังเป็นเด็กขี้แย หล่อนกอดพี่สาวแน่นเกือบจะผนึกร่างเพราะความดีใจ

ความฝันของพ่อแม่สมัยที่ท่านมีชีวิต คือการทำให้ร้านขนมเล็กๆ เป็นที่รู้จักในวงกว้าง มีรายได้มากพอจุนเจือครอบครัวรวมถึงพนักงาน วันนี้ดาริกาทำสำเร็จ สานต่อความฝันพวกท่านให้เป็นจริง

“โอ๋ๆ ไม่เอา ไม่ร้องนะ ตัวเองชนะจะร้องไห้ทำไม”

ดรุณีปลอบน้องสาว กอดตอบด้วยความรัก ริมฝีปากแสนสวยมีรอยยิ้มอ่อนโยน ถึงจะปลอบอย่างนั้นแต่ดวงตาดรุณีก็คลอด้วยหยาดน้ำใส เข้าใจความรู้สึกน้องสาว ดาริการักร้านขนมมาก เรียนจบด้านนี้โดยตรงเพื่อมาพัฒนาร้านให้ดีขึ้น

ก่อนหน้านี้ดรุณีกับน้องสาวขายของในร้านด้วยกัน แต่ยอดขายน้อยมากไม่เพียงพอต่อการใช้จ่าย ดรุณีมีความคิดจะหย่าจากสามี ต้องการมีรายได้สม่ำเสมอเพื่อจะได้ขอสิทธิ์เลี้ยงดูลูกสาว ดรุณีออกมาสมัครงานบริษัท ทำอยู่หลายเดือน โชคดีที่ปรับความเข้าใจกับสามีได้ การหย่าขาดจึงไม่เกิดขึ้น แต่ร้านนั้นดรุณีก็ไม่ได้กลับไปช่วยดูแล ยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ดาริกา

“ถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่ จะต้องดีใจและภูมิใจในตัวดรีมมาก”

“ดรีมโชคดีที่มีพี่ดา ขอบคุณมากนะคะสำหรับทุกอย่าง”

“ดรีมไม่ได้มีแค่พี่ แต่ยังมีหลาน มีคุณหมอก คุณมีน คุณวี แล้วก็ยังมีคนอื่นๆ อีกมากมายที่ถึงไม่ได้มาแต่ก็รอเชียร์ดรีมเสมอ” ดรุณีคลายอ้อมกอดให้น้องสาวหันมองคนข้างๆ

ภูดิศอุ้มลูกสาว มือน้อยคู่นั้นเอื้อมมาจะกอดน้าดรีม

ดาริกายิ้มทั้งน้ำตา รับหลานจากพี่เขยฝังจมูกหอมแก้มนุ่ม

หนูขวัญหัวเราะคิก ปรบมือแปะๆ ตามที่คุณป๋าสอน

“น้าดรีมเก่งที่สุดในโลกเลยค่ะ หนูขวัญ คุณแม่ คุณป๋าจะตามไปเชียร์ที่พม่านะคะ น้าดรีมสู้ๆ กำลังใจมีอยู่ตรงนี้เยอะเลย”

ภูดิศดัดเสียงเล็ก คุยกับน้องสาวภรรยาที่เก่งมาก สายตาเขาอ่อนโยน ดีใจที่เห็นดาริกามีความสุข ดาริกาเป็นเด็กดี แสบซนไปบ้าง แต่ก็น่ารักตรงไปตรงมา เขากลัวหล่อนจะพบเจอคนไม่ดี ทุกวันนี้ก็คอยปรามน้องชายกับเพื่อนสนิทที่เข้าไปยุ่งย่ามในชีวิตหล่อน ภูมินทร์กับปฐวี ไอ้สองคนนี้ร้ายจะตาย ต่อให้สนิทกันมากภูดิศก็ไม่ไว้ใจให้ภูมินทร์กับปฐวีจีบดาริกา ขู่ทุกวันว่าถ้าไม่ฟังจะเอารองเท้าฟาดหน้า พวกมันฟังแล้วอมยิ้มแต่ก็ไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจ ลั่นวาจาไว้ว่าจะจีบดาริกาให้ติดให้ได้ เอือมระอาจะขัดขวางภูดิศทำได้แค่คอยมองห่างๆ อย่างห่วงๆ ให้ดาริกาเป็นคนตัดสินใจเอง ว่าระหว่างสองคนนี้จะให้ใครเป็นฝ่ายชนะ

“ต้องมาเชียร์น้าดรีมจริงๆ นะคะ น้าดรีมจะรอ”

หลานสาวยิ้มร่าเริง พยักหน้าวงใหญ่

ดาริกาเอ็นดูหลานหอมแก้มหลายครั้งส่งคืนให้พี่เขยช่วยอุ้ม พนมมือไหว้เขาอ่อนหวานที่สุดเท่าที่เคยปฏิบัติมา

“ขอบคุณมากนะคะที่เป็นกำลังใจให้ดรีม ส่วนหนึ่งที่ดรีมอยากลงแข่งก็เพราะครอบครัว ทั้งพี่หมอก พี่ดา หลาน”

หากอยู่ตัวคนเดียวไม่มีใครให้แบ่งปันความทุกข์ความสุขก็คงไม่ผลักดันตัวเองให้มายืนอยู่จุดนี้ ดาริการู้สึกขอบคุณภูดิศจากใจจริง ซาบซึ้งจนอยากร้องไห้มองเขาเป็นพี่ชายคนหนึ่ง ที่เข้ามาดูแลหล่อนกับพี่สาวทุกๆ เรื่อง ถ้าไม่มีเขา ก็คงมาไม่ถึงวันนี้

เขารับรู้ความตั้งใจ ยกมือมาวางบนศีรษะแล้วโยกเบาๆ

“ไม่เป็นไร พี่เต็มใจ น้องดรีมเก่งมากเลยนะ น้องดา วันหยุดนี้เราไปเลือกของขวัญให้น้องดรีมกันดีไหม ไม่บ่อยนะที่น้องดรีมจะพูดจาดีกับพี่ อย่างนี้ต้องอัดฉีดซะหน่อย”

แซวน้องเมีย ปกติดาริกาพูดจาดีกับเขาเป็นเสียที่ไหน เจอหน้าทีไรก็หาเรื่องแขวะหาเรื่องเหน็บตลอดเพราะโกรธที่เขาเคยทอดทิ้งพี่สาวของหล่อน ให้เลี้ยงลูกสาวตามลำพังตั้งหลายปี สมัยนั้นเขาบ้า ยังตัดใจจากแฟนเก่าไม่ได้

“พี่หมอก” เรียกพี่เขยเสียงงอน แต่ก็ยิ้มประจบตอนหลัง

“เราซื้ออะไรให้น้องดีคะ ดรีมอยากได้อะไรจ๊ะ”

“นึกไม่ออกค่ะ ขอหลานมาเล่นด้วยสักวันก็ดีใจแล้ว”

“มักน้อยจัง เอาเป็นว่าพี่กับพี่ดาจะเลือกให้ก็แล้วกัน”

ภูดิศตั้งใจจะให้แต่แรกอยู่แล้ว ดาริกาเรียนจบด้านการทำขนมหลายเดือนเข้ามาบริหารร้านเต็มตัว ถึงแม้ร้านจะใกล้ห้างใกล้รถไฟฟ้าสามารถไปเลือกซื้อของสะดวกสบาย แต่หากมีลูกค้าสั่งขนมจำนวนเยอะต้องไปส่งทางไกล มีรถสักคันให้ใช้ก็คงจะดี ติดตรงที่น้องดรีมขับรถไม่เป็นนี่สิ เขาจะให้ใครสอนดี

ไอ้มีนเหรอ? ไม่น่าไหวมันขับรถเร็ว

ไอ้วีเหรอ? รายนั้นมีรถยนต์แต่มันชอบขับบิ๊กไบท์มากกว่า

หรือทางเลือกที่ดีกว่าคือส่งน้องไปโรงเรียนสอนขับรถ ครบ จบในที่เดียว ไม่ต้องเสี่ยงเห็นธาตุแท้ผู้ชายสองคนนั้น

“ขอบคุณล่วงหน้านะคะ ดึกแล้วเรากลับกันเลยไหม”

“แวะเลี้ยงฉลองกันก่อน พี่จองร้านอาหารไว้”

“ดีเลย ดรีมหิวจนไส้จะขาดแล้วแถมคอยังแห้งอีก”

ลาภปากแท้ๆ จะได้กินอาหารในร้านหรูๆ พี่เขยเป็นเจ้ามือทั้งทีไม่มีหรอกร้านส้มตำไก่ย่างข้างทาง ภูดิศรวยมาก ครอบครัวเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับรับเหมาก่อสร้าง นอกจากทำงานฝ่ายบริหารแล้วภูดิศยังเป็นสถาปนิกมือวางอันดับต้นๆ ของบริษัท

“เราไปกันเถอะ พี่ดามองหาใครเหรอคะ”

ตื่นเต้นจะได้กินข้าว จับมือพี่สาวให้เดินทว่าดรุณีกลับฝืนตัวไว้แล้วมองรอบทิศ

“คุณมีนกับคุณวี เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้อยู่เลย”

ป้ายไฟยังวางอยู่ตรงนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พวกเขาจะกลับโดยไม่บอก

“กลับมาไม่เห็นเราเดี๋ยวพวกมันก็โทรหาเองแหละ เราไปกันเถอะ รำคาญพวกมันจะไปทะเลาะกันในร้านให้เสียบรรยากาศ”

ภูดิศกระเตงลูกสาวไว้กลางอก อยากรีบไปร้านอาหารเพื่อจะได้กินและกลับถึงบ้านก่อนห้าทุ่ม ไม่อยากให้หนูขวัญนอนดึกกลัวนอนไม่เต็มอิ่มจะงอแงไม่อยากไปโรงเรียน ระหว่างเชียร์ดาริกาเขากับดรุณีก็ต้องสลับกันพาลูกสาวออกไปเดินเล่นกลัวนั่งนานหนูขวัญจะเบื่อ

“ได้ยังไงคะ เสียมารยาทแย่เลย คุณมีนกับคุณวีอยู่ตรงนี้คอยให้กำลังใจน้องดรีมทั้งวัน แถมยังขยันซื้อน้ำซื้อของกินมาฝาก”

ดรุณีค้อนสามีจนเขาหน้าจ๋อย มองรอบห้องส่งอีกครั้งก่อนจะเห็นว่าสองหนุ่มพะรุงพะรังถือของกินมาทางนี้

น่ารักขนาดนี้ ถ้าได้หนึ่งในสองคนนี้เป็นน้องเขยก็คงดี แม้ว่าภูดิศจะไม่เชียร์แต่ดรุณีเชียร์ขาดใจ อยากให้น้องสาวได้เรียนรู้ความรักสักครั้ง แล้วจะรู้ว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด

ดาริกามีภาพจำเกี่ยวกับความรักระหว่างหล่อนกับภูดิศที่มีแต่ความขมขื่นจึงปิดกั้นตัวเอง กลัวว่าจะต้องเสียใจ แต่ตอนนี้ดาริกาก็เห็นแล้วว่าหล่อนกับภูดิศมีความสุขดี ฉะนั้นดรุณีจึงอยากให้น้องสาวลองมีความรัก

ดรุณีสบตาสามีก่อนจะหันกลับหาน้องสาว

“กำลังคิดอยู่เลย ว่าระหว่างทางไปร้านอาหารจะต้องได้ยินเสียงท้องใครบางคนร้อง แต่ไม่แล้วมั้ง แผนกเสบียงส่งอาหารให้ไม่ขาดขนาดนี้ น่าอิจฉาจังเลย”

“ถ้าอิจฉาพี่ดาก็กินเองสิคะ ดรีมไม่เห็นจะสนใจเลย”

ดาริกายักไหล่เหมือนจะบอกว่าไม่มีความคิดเห็น

อีตาคุณมีนกับคุณวีเป็นผู้ชายที่น่าโมโหที่สุดในโลก พวกเขาเคยชอบพี่สาวหล่อนมาก่อน แต่หลังจากรู้ว่าพี่สาวหล่อนรักพี่เขยคนเดียว ก็พร้อมใจเบนเข็มมาทางนี้เหมือนเห็นหล่อนเป็นของแถมหรือไม่ก็ของเหลือ

นึกถึงทีไรดาริกาอารมณ์ขึ้นจนอยากจะยกเตาอบไฟฟ้ามาทุ่มใส่หน้าเผื่อว่าพวกเขาจะเจ็บตัวแล้วตาสว่าง ว่าน้องดรีมคนนี้ไม่ได้อ่อนหวานนุ่มนิ่มเหมือนพี่ดา แต่พร้อมกระโดดเตะทุกคนด้วยท่าไม้ตายจากหนังจีนกำลังภายในที่ชอบดู!