มือหนาของเขาเอื้อมมาจับข้อมือเล็กของหญิงสาวยกขึ้น เพชรเม็ดงามประจำตระกูลอวดแสงแวววับบนเรียวนิ้วของเธอ ถึงแม้อายุของมันจะมากกว่าคนสวมใส่ แต่รัศมีความงามกลับไม่ได้ดูด้อยลงแม้แต่น้อย
“แล้วนี่...จะบอกว่าของปลอมงั้นซิ”
“มันไม่ใช่ของฉัน”
“มันไม่ใช่ของเธออยู่แล้ว เพราะเพชรเม็ดนี้เป็นของแม่ของฉัน แต่มันจะไปอยู่กับเธอได้อย่างไรนั้น...เธอน่าจะตอบคำถามได้ดีกว่าฉัน”
ชายหนุ่มเค้นเสียงเยาะ ฉุดหญิงสาวให้เดินตาม “ฮึ! ไงล่ะ...คิดว่าจะมาเป็นเมียฉันง่ายๆ สบายๆ งั้นหรือ คิดผิดแล้ว”
“ฉันยืนยันว่าของชิ้นนี้ไม่ได้เป็นของฉัน ฉันแค่โดนรับฝากมา”
“จดหมายฉบับนี้ก็คงปลอม” ชายหนุ่มโชว์จดหมายที่หญิงสาวถือติดตัวมาให้เธอดู จดหมายที่มีตราของโรงแรมประทับอยู่และด้านล่างยังมีชื่อมารดาของเขาเซ็นกำกับเอาไว้อย่างชัดเจน
คราวนี้หญิงสาวอึกอักพูดไม่ออก เธอไม่รู้ว่าหากพูดออกไปศยามลจะพอใจหรือเปล่า และเพราะไม่ทราบรายละเอียดของกา
