“เป็นยังไงบ้างอาเหมย ทำงานกับนายท่านไม่ได้ยากอย่างที่คิดใช่ไหมจ๊ะ นายท่านเป็นคนจิตใจดีแค่ไม่ชอบแสดงออกเท่านั้น” หลี่หงเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม เวลานี้เธอยังนอนอยู่ที่เรือนพักรักษาตัว
เพราะหมอต้องการตรวจดูสุขภาพและระดับการฟื้นตัวในทุกวัน เมื่อได้รู้ว่าหลี่หงได้พักงานก็ยิ่งรั้งให้อยู่ต่อ อาจเพราะนับตั้งแต่เจ้านายประสบอุบัติเหตุ พวกเขาก็ไม่ได้ซ้อมมือรักษาผู้ป่วยอีกเลย เนื่องจากคนในบ้านต่างก็เก็บตัวเงียบจึงไม่ค่อยได้ออกไปหาเรื่องคนอื่น หรือมีปัญหากับกลุ่มแก๊งอื่นมากนัก
เขาดูกระตือรือร้นในรักษาคนจนถึงขั้นเสพติด กระทั่งหลี่ซีเหมยยังรู้สึกแปลก ๆ เมื่อเห็นหมอหนุ่มคนนั้น
“นายท่านก็…” หญิงสาวมองผ่านไปด้านหลังของป้า ทุกคนล้วนทำไม้ทำมือเพื่อบอกว่านายท่านซ่งไม่ได้เป็นแบบนั้นสำหรับพวกเขาเลย ให้ระวังนายท่านเอาไว้ บ้างก็บอกว่าอันตรายฉุกเฉิน แสดงท่าทางต่างกันไปจนหญิงสาวหลุดหัวเราะออกมา
“มีอะไรกัน” ป้าหลี่
