หลี่ซีเหมยอ้าปากค้างทันที เวลานี้เธอกลับพูดไม่ออกและเถียงไม่ได้ว่าที่ป้าพูดมามันเป็นเรื่องจริง แม้ตัวเธอจะมีความสามารถแต่ก็ไม่ได้อยู่ดูแลปกป้องป้าตลอดเวลา เรื่องนี้ต้องยอมรับว่าการอยู่ที่นี่ทำให้ป้าปลอดภัยมากกว่าจริง ๆ
“ถึงอย่างนั้นฉันก็อยากให้ป้าระมัดระวังมากขึ้นนะคะ อย่าออกไปในที่ที่เสี่ยงอีก ต้องอยู่ห่าง ๆ กับนายท่านของป้าเอาไว้ แล้วก็อย่าอยู่ใกล้ ๆ รั้วบ้านแบบนั้นอีก”
“อาเหมยอย่าพูดแบบนั้นสิ สำหรับป้าแล้วถึงต้องตายเพื่อนายท่าน ป้าก็ยินดี”
“แล้วอาเหมยคนนี้ล่ะคะ ?” หลี่ซีเหมยเลิกคิ้วถามป้าตัวเอง จึงทำให้หลี่หงยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก มือไม้ไม่รู้จะวางไว้ที่ไหน สุดท้ายก็ยื่นไปลูบหัวหลานสาวเบา ๆ
“อย่าโกรธป้าเลยหลานรัก”
หลี่ซีเหมยเงยหน้าขึ้นมองป้าด้วยสายตาและสีหน้าที่ไม่มีความเสียใจเลย ตอนนี้เธอเข้าใจมากขึ้นแล้ว สำหรับป้าหลี่หงนั้นนายท่านซ่งก็เปรียบกับตัวแทนของลูกชาย คนที่ลูกชายแ
