ปล่อยมันออกมา
1187 คำ
"คุณอา!นี่มันห้องน้ำนะคะ"
"ก็ใช่ อาไม่ได้บอกนี่ว่าจะมานอน"
"คุณอาก็รอให้มินดาอาบให้เสร็จก่อนสิคะ"
"จะทำอย่างอื่นด้วยไง ถ้ารอมินดาอาบเสร็จแล้วอาจะได้ทำเหรอ"สายตาวาววับของอาธนินกวาดไปบนเรือนร่างของมินดาเป็นประกายตาระยิบระยับด้วยความเสน่หา
มินดาเมื่อเห็นแบบนั้นรีบเอามือปิดทั้งข้างบนและข้างล่างของเธอไว้ แต่อาธนินก็ยังเข้ามาใกล้ๆเรื่อยๆ จนมินดาถอยหลังไปติดอยู่กับกำแพงห้องน้ำที่ตอนนี้มีน้ำจากฝักบัวเปิดอยู่และฟองสบู่เต็มตัว มินดารู้ตัวว่าตอนนี้เธอไม่มีทางหนีอาธนินได้อีกแล้วนอกจากยอมจำนนอย่างเดียว
สองแขนเรียวขาวของมินดาถูกตรึงไปกับผนังของห้องน้ำ อาธนินก้มลงมาจูบซุกไซ้ไปตรงซอกคอขบเม้มไปตรงติ่งหูจนมินดาเคลิ้มไปกับสัมผัสหวาบหวามนั้น แต่ก็นึกได้ว่าเมื่อคืนเขาไปไหนมาจึงขัดขืนเล็กน้อย
"ไปทำแบบนี้กับใครมารึเปล่าคะ...อูย..คุณอา"
"ถ้าไปทำกับคนอื่นมาอาจะมีแรงกลับมาเอาเมียอีกเหรอ..หืม"
เสียงกระซิบบอกแผ่วเบาข้างๆหู ทำให้มินดาขนลุกซู่ แอ่นหน้าอกอวบขาวที่มีขนาดพอดีมือขึ้นให้อาธนินดูดดื่มบีบเคล้นขยำอย่างไม่มีความเอียงอายใดๆอีก มุมปากของอาธนินถูกยกขึ้นเล็กน้อยยิ้มอย่างพอใจที่ทำให้เธอมีอารมณ์ความต้องการ ความปรารถนาส่วนลึกที่ซ่อนไว้ถูกปลดออกมาให้โบยบินเป็นอิสระอีกครั้ง
ขาเรียวขาวของมินดาข้างนึงถูกยกขึ้นพร้อมกับที่อาธนินยังดูดขบเม็ดยอดชมพูของเธออยู่
"โอว~คุณอาขาาา"
"ผัวอยู่นี่ไง..เรียกทำไมคะ?"
อาธนินตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่หวานเซ็กซี่มินดาชอบเสียงนี้ตอนร่วมรักกับเขานัก น้ำอุ่นโปรยลงมาจากฝักบัวบวกกับอารมณ์ต้องการที่ร้อนระอุพุ่งถึงสุดขีด สองร่างที่นัวเนียกันอยู่ภายใต้ฝักบัว ท่อนเอ็นใหญ่แข็งถูกเสียบเข้าไปตรงส่วนนั้นของมินดาในท่ายืนพร้อมกับขาข้างนึงที่ถูกมือแกร่งยกขึ้นมาพาดอยู่ที่เอว
สวบ!
เจ้ามังกรใหญ่เข้าไปจนมิดลำลึกสุด หน้าของมินดาเหยเกด้วยความเจ็บปนเสียวแต่ก็สะกดกลั้นเอาไว้
"อ่าส์!คับแน่น จนจะหลั่ง"
พั่บๆๆ
ธนินเริ่มขยับแก่นกายข้างล่างด้วยจังหวะโยกเข้าออกจากนุ่มนวลเป็นจังหวะเล็กค่อยๆเพิ่มระดับความรุนแรงขึ้นอย่างเร่าร้อนมินดาก็เริ่มตั้งรับกับจังหวะที่ถูกถาโถมอย่างไม่ยอมแพ้เหมือนกันเมื่อความเจ็บหายไปเหลือแต่ความเสียวซ่านมาแทนที่ ปากของเขาประกบปิดปากของมินดาแลกลิ้นตวัดกันอย่างเร่าร้อนพร้อมกับข้างล่างที่ยังถาโถมเข้าสุดออกสุด
มินดากอดร่างแกร่งของอาธนินไว้แน่นเพราะกลัวว่าเข้าจะหยุดการกระทำตอนนี้ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะขาดใจตายแน่ๆ
"คุณอาขาา มินดามีความสุขจัง..อูยย~"
"ปล่อยมันออกมาเถอะมินดา ไม่ต้องอาย..อาคือผัวของเธอ..ไหนพูดสิผัวขาา.."
เสียงพร่านั้นพูดเสร็จก็เพิ่มแรงกระแทกแรงขึ้นเพื่อบังคับให้เธอพูดออกมา
ตั่บ!ตั่บ!
"อ๊าา!ผัวขาาา"
ขาทั้งสองของมินดาถูกยกขึ้นท่านี้ทำให้ท่อนเอ็นแข็งของเขาเข้าไปจนสุดเล่นเอามินดาถึงกับหวีดออกมาเล็กๆด้วยความเสียวเพราะเธอยังไม่เคยโดนท่าแบบนี้มาก่อน
"อร้ายย..คุณอา..เสียวว..มินดาเสียววว"
สิ้นเสียงหวีดครางออกมาร่างเพรียวของมินดาก็เกร็งกอดอาธนินไว้แน่นเพราะเสร็จสมไปแล้วหนึ่งครั้ง อาธนินอุ้มร่างในท่าที่ยังมีท่อนยาวนั้นปักอยู่ออกมาข้างนอก แล้ววางร่างของเธอบนเตียงเบาๆก่อนจะเริ่มจังหวะต่อไป
พลั่บๆๆ
อาธนินเริ่มควบจังหวะในท่าต่อไปและไม่มีทีท่าว่าเขาจะเสร็จง่ายๆ
"อ่าส์!..อย่าเพิ่งสิมินดา...อายังมีอีก.."
บทรักระหว่างคนต่างไซส์ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ จนมินดาเสร็จสมไปหลายครั้งและหลับลงไปด้วยความอ่อนเพลียดั่งกับว่ามินดาจะสลบคาเจ้าท่อนเอ็นของอาธนินก็ว่าได้
'ทำไมอาธนินเร่าร้อนแบบนี้ อย่างกับไปอดอยากจากไหนมา'
14.00
"มินดาตื่นได้แล้ว"
เสียงปลุกจากเสียงทุ้มนั้นทำให้มินดาตื่นขึ้นทันทีแต่ยังคงมีความเพลียอยู่มากจากเหตุการณ์ในเมื่อเช้า ตาของเธอประสานกับสายตาคมที่มีประกายประหลาดของอาธนิน มินดาหน้าแดงก่ำเพราะไม่รู้ว่าหมายถึงอะไร แต่เวลาปกติแบบนี้อาธนินจะนิ่งสุขุมและดูเป็นผู้ใหญ่ไม่ได้มีคำพูดหวานหูเหมือนตอนทำกิจกรรมด้วยกัน
"วันนี้ต้องกลับไทย..ไปแต่งตัวเถอะ"
"ต้องกลับแล้วเหรอคะ?"
"ไม่คิดถึงพ่อเหรอมาหลายวัน?"
"เอ่อ..คุณพ่อไม่ให้มินดากลับบ้านค่ะ"
สายตาของมินดาหลุบต่ำเศร้าหมองลงทันทีเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ธนินถึงกับสงสารขึ้นมาจับใจพร้อมกับนึกสงสัยเหตุใดกันคุณวีกิจถึงได้ใจร้ายกับบุตรสาวคนเดียวถึงขนาดนี้
"ทำไมกัน?"
"..."
มินดาไม่ตอบ เพราะไม่อยากพูดกล่าวหาผู้เป็นบิดาให้คนอื่นฟัง
"เอาเถอะๆ..ยังไงเดี๋ยวอาจะพาไปเอง มีของฝากไปให้ด้วย"
"จริงเหรอคะคุณอา"
รอยยิ้มกว้างอย่างดีใจปรากฏอยู่บนใบหน้างามทันทีที่ได้ยินอาธนินเอ่ยออกมาแบบนั้น
"ซื้อฝากตามมารยาทน่ะ"
พูดเสร็จร่างสูงโปร่งก็เดินออกไปทันที มินดาถึงกับหุบยิ้มเกือบไม่ทันที่เจอหน้าขรึมพร้อมน้ำเสียงที่ยังคงมีความเยาะหยันอยู่บ้างเล็กน้อยเมื่อพูดถึงผู้เป็นบิดาของเธอ ก็คงไม่แปลกอะไร..เพราะมินดาก็คือสินค้าอย่างหนึ่งที่พ่อของมินดาเสนอให้อาธนิน และก็ไม่แปลกถ้าหากอาธนินจะไม่รู้สึกรักเธอก็ครอบครัวของเธอมันเห็นแก่เงิน..อาธนินคงคิดแบบนั้น
มินดาคงไม่กล้าไปขอความรักจากอาธนิน เพราะที่เขาให้มาตอนนี้มันก็มากเกินไปและก็ใจดีมากๆแล้ว ค่าของมินดาคงไม่ต่างกับผู้หญิงขายบริการที่คุณอาธนินคงมองว่ามันไร้ค่าไร้ราคาใดๆ น้ำตาเจ้ากรรมที่คิดว่าจะไม่มีทางจะทำให้มันไหลออกมาอีกแล้วมันก็ไม่ฟังมินดาเลย
'มินดาต้องเข้มแข็งต่อไปใช่มั้ยคะคุณแม่ ถึงแม้ในโลกนี้จะเหลือแค่ตัวมินดาเพียงคนเดียวแล้วก็เถอะ'
มินดารีบปาดน้ำตา และสัญญากับตัวเองถ้าเป็นไปได้ต่อไปนี้จะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นอีกโดยเฉพาะคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของเธอ
- ผู้เขียน
