เมื่ออาหารมื้อที่สุดจะอึดอัดผ่านไปแล้ว
"กลับกันเลยมั้ย?"
หมอธันวาหันมาถามสมาชิก เขาไม่ได้นึกกลัวสายตาของธนินแต่อย่างใด เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นหึงหวงมินดามากแต่ตนก็รักมินดามากเช่นกัน และไม่ได้กลัวธนินเลยแต่กลัวมินดาจะถูกเขารังแกมากกว่าเลยเฉยๆไว้ไม่พูดตอบโต้อะไรมาก
"อยู่นี่แหละ เดี๋ยวกลับพร้อมกัน"
ธนินหันมาสั่งมินดาด้วยน้ำเสียงเข้มใบหน้าของอาธนินตอนนี้มินดาเดาไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่โกรธหรือว่าไม่โกรธ
"ก็ได้ค่ะ..งั้นพี่ธันวาคะ..เดี๋ยวมินดากลับกับอาธนินนะคะ"
มินดาตัดบทเพราะว่าถ้าขัดคำสั่งอาธนินก็จะเป็นเหมือนวันก่อนอีก
"อืม..ได้จ่ะ"
หมอธันวายิ้มและพยักหน้าให้มินดาอย่างอ่อนโยนเหมือนทุกๆครั้ง
"เราล่ะต้นข้าวว่ายังไง"
"กลับด้วยค่ะ..รถข้าวพาเข้าอู่แล้ว"
ต้นข้าวถึงแม้จะนึกเสียดายที่ต้องจากผู้ชายที่เธอคิดว่าเป็นพรหมลิขิตแต่เธอก็ไม่อยากกลับแท็กซี่
"ไปก่อนนะมินดา..คุณอานนท์..สวัสดีค่ะอาธนิ
