“เธอจะได้จำ ว่าอย่ามาดื้อกับฉัน”
“อะ อื้อ~” ยูรินอนบิดเร่าร่างกายไปมาใต้ร่างมาร์ลิกซ์ มาเฟียหนุ่มจ้องมองใบหน้าหวานละมุนที่กำลังแสดงความทรมานเพราะถูกมือหนาลูบไล้จุดอ่อนไหวผ่านแพนตี้ตัวจิ๋ว
เธอพยายามใช้มือผลักอกมาร์ลิกซ์ออก ทว่าไม่รู้เลยว่าเรี่ยวแรงมันหายไปไหนหมด ระหว่างเขากำลังใช้มือลูบตรงนั้น เธอรู้สึกเจ็บและเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน
“น้ำเธอเลอะเต็มกางเกงในหมดแล้ว” เสียงทุ้มต่ำดังอยู่ข้างใบหู มาร์ลิกซ์เริ่มสอดมือเข้าไปใต้แพนตี้ตัวจิ๋วของยูริเพื่อสัมผัสกายสาวโดยตรง ทันทีที่มือหนาแตะลงจุดอ่อนไหว หญิงสาวก็พลันสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันที
“อื๊อ!” เธอกำเสื้อเชิ้ตสีแดงเข้มของมาร์ลิกซ์แน่นเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ที่วิ่งเข้ามาเล่นงาน สายตาพลางช้อนมองเขาอย่างเว้าวอน
“คิดว่ามองฉันด้วยแววตาน่าสงสารแบบนั้น แล้วฉันจะยอมปล่อยเธอไปเหรอ?”
“หนูขอโทษที่ดื้อ…” เธอบอกเสียงแผ่ว
“ขอโทษตอนนี้มันสายไปแล้ว”
“
