3 ครั้งนี้ถือว่ารอดตัวไป
1319 คำ
@Mar.L Club
ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
แอดด
ยูริเปิดประตูห้องพักส่วนตัวของมาร์ลิกซ์เข้ามาอย่างกล้าๆ กลัวๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเข้ามาในสถานที่ส่วนตัวของเจ้านายหนุ่ม ตั้งแต่รู้ว่าเขาคือเจ้าหนี้ของพ่อ มันก็ทำให้เธอไม่กล้าสู้หน้าเขาอีกเลย มาร์ลิกซ์ไม่ได้เข้ามาที่นี่หลายวัน นี่เป็นสัปดาห์แรกที่เขาเข้ามาตรวจงาน และเธอรับหน้าที่เป็นคนนำเครื่องดื่มมาให้ทุกครั้งที่เขามาที่นี่
ตึกตัก ตึกตัก
เสียงเต้นของหัวใจดังสะท้านภายในอกซ้ายจนแทบจะหลุดออกมา เธอก้มหน้าเดินตรงไปยังจุดที่มาร์ลิกซ์นั่ง ซึ่งเขากำลังสูบบุหรี่อยู่ด้วย
“เครื่องดื่มค่ะคุณมาร์ลิกซ์”
“…” ไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้านายหนุ่ม มือเล็กหยิบขวดแอลกอฮอล์วางลงโต๊ะกระจกลายหินอ่อนสีดำตามด้วยแก้วเปล่า ระหว่างกำลังปฏิบัติหน้าที่ ก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองมาร์ลิกซ์ และความเงียบของเขาพลอยทำให้เธอรู้สึก…อึดอัด
“ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติม เรียกยูริได้ตลอดเลยนะคะ”
“เทเหล้าให้ฉัน”
“ได้ค่ะ” เธอกลับมานั่งคุกเข่าลงพื้นอีกครั้ง หยิบน้ำแข็งก้อนที่เป็นวงกลมใส่แก้วหนึ่งก้อน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำสีเหลืองอำพันมาเปิดแล้วเทลงแก้วอย่างระมัดระวัง เพราะเหล้าขวดนี้…ราคาหลักแสน
“เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“ส่งมา”
เธอยื่นแก้วให้มาร์ลิกซ์ ในจังหวะเขาเอื้อมมือมาจับแก้วน้ำเมา มือของเขาได้สัมผัสลงมาที่มือของเธอจนพลอยทำให้หัวใจเธอกระตุกวูบขึ้นมา
“ถ้าหมดธุระแล้ว ขอตัวไปทำงานต่อนะคะ”
“ดื่มกับฉันสักแก้วก่อนสิ”
“เอ่อ…มะ…ไม่เป็นไรค่ะ”
“ฉันสั่ง” น้ำเสียงมาร์ลิกซ์เปลี่ยนไปจากเดิม จนพลอยทำให้ยูริเสียวสันหลังวาบ หญิงสาวจำใจทำตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่มอย่างเลี่ยงไม่ได้ นอกจากคนๆ นี้จะอยู่ในสถานะ ‘เจ้านาย’ แล้ว เขายังเป็น…เจ้าหนี้ของพ่อเธอด้วย
อะไรยอมได้ก็ยอมไปก่อน
“ก็ได้ค่ะ”
“นั่งสิ…นั่งลงข้างๆ ฉัน”
“จะดีเหรอคะ?”
ไม่มีเสียงโต้ตอบจากปากมาเฟียหนุ่ม มีเพียงแววตาคมเข้มที่กำลังจ้องมองนิ่งๆ จนยูริต้องเดินเข้าไปนั่งลงข้างกายมาร์ลิกซ์ด้วยความกล้าๆ กลัวๆ ภาพเหตุการณ์อาทิตย์ก่อนยังคงติดตาจนถึงวันนี้ พอรู้มาบ้างว่ามาร์ลิกซ์ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เพราะตระกูลเขาสืบเชื้อสายมาจากมาเฟียเก่าแก่ แล้วยิ่งวันนั้นเขาสั่งลูกน้อง ‘รุมกระทืบ’ พ่อเธอ มันยิ่งทำให้เธอ…กลัวจนไม่อยากเข้าใกล้เขา
“คิดออกรึยังว่าจะหาเงินสองล้านเก้ามาจ่ายฉันยังไง?”
“คิดมาแล้วค่ะ คุณมาร์ลิกซ์จะว่าอะไรไหม ถ้ายูริอยากขอผ่อนจ่าย หมายถึง ผ่อนจ่ายหนี้เป็นก้อน”
“หึ ต่อรองเก่งเหลือเกินนะ”
“แล้วได้รึเปล่าล่ะคะ?”
“ไม่ได้”
หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบอีกครั้ง เมื่อมาร์ลิกซ์บอกว่าไม่ให้เธอผ่อนจ่าย ตอนนี้เหลือเวลาแค่สองอาทิตย์เท่านั้น เธอจะหาเงินสองล้านเก้ามาจ่ายเขาหมดภายในระยะเวลาแค่นี้ได้ยังไง หากเขาไม่ยืดเวลาออกไปให้เธออีก
แค่คิดก็เครียดแล้ว…
“ฉันอาจจะใจดีที่เลื่อนเวลาจากสองอาทิตย์มาเป็นสามอาทิตย์ให้เธอหาเงินมาจ่ายหนี้ และอย่าคิดว่าฉันจะใจดีกับเธออีกครั้ง”
“แต่ว่า…”
“เมื่อกี้เธอรินเหล้าให้ฉัน เดี๋ยวรอบนี้จะฉันรินเหล้าให้เธอเอง” เขาหยิบขวดเหล้าตรงหน้ามาเทลงแก้วหลังจากหยิบก้อนน้ำแข็งใส่ลงแก้วแล้วเรียบร้อย กลิ่นหอมหวานจากตัวยูริทำเขาแทบเป็นบ้า ทุกครั้งที่เผลอสูดดมเข้ามา กลางกายก็พลอยรู้สึกปวดหนึบตามไปด้วย
ผู้หญิงคนนี้มีอิทธิพลต่อความรู้สึกปรารถนาของเขามากไม่น้อย
ไม่เคยอยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหนแล้วมีอารมณ์ง่ายขนาดนี้มาก่อน แม้กำลังมีความคิดชั่วร้าย แต่ก็ต้องข่มเอาไว้ เพราะมันยังไม่ถึงเวลา แต่ก็ไม่รู้จะทนได้นานแค่ไหนเพราะผู้หญิงคนนี้…ช่างน่ากินเหลือเกิน
เธอตรงสเปกเขาทุกอย่าง
“ของเธอ”
พรึ่บ!
จังหวะยูริเอื้อมมือไปหมายจะรับแก้วเหล้ามา มาร์ลิกซ์ก็ชักมือข้างที่ถือแก้วอยู่กลับและกระดกหนึ่งอึก จากนั้น…
หมับ!
“อ๊ะ!” เธอร้องเสียงหลง มาร์ลิกซ์ผลักเธอให้นอนราบลงเบาะโซฟาโดยไม่ทันตั้งตัว และเขากำลังคร่อมเธออยู่บนตัวเธอ หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งกับการกระทำอุกอาจ สองมือพยายามดันไหล่เขาออกแต่ทำไม่สำเร็จ เพราะเขารวบแขนทั้งสองข้างของเธอขึ้นไปไว้เหนือศีรษะ และพันธนาการไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา
“คุณจะทำ…อื๊อ!!!” ริมฝีปากหยักได้รูปประกบลงปากสีระเรื่อ ของเหลวเย็นฉ่ำไหลซึมไปในโพรงปากของหญิงสาว และไหลลงสู่ลำคอในที่สุด กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ตีตื้นขึ้นมาบวกกับแรงบดคลึงของจูบจากคนเป็น ‘เจ้านาย’ พานทำหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
มาร์ลิกซ์จูบคนใต้ร่างอย่างดูดดื่มพลางสูดดมกลิ่นหอมเย้ายวน กลางกายปวดหนึบเพราะกลิ่นตัวที่หอมน่าหลงใหลจากยูริ มือหนาอีกข้างเลื่อนขึ้นมาบีบหน้าอกขนาดพอดีมือ ตอนนี้คนตัวโตไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกแล้ว เริ่มไหลไปตามความรู้สึกปรารถนาที่กำลังครอบงำจิตใจ
“อื๊อ!” เธอพยายามดิ้นไปมาเพื่อให้เขาปล่อย ทว่ากลับไม่เป็นผล นี่เป็นจูบแรกที่ได้จากผู้ชาย มาร์ลิกซ์จูบเก่งราวกับผู้เชี่ยวชาญ แต่คงไม่แปลก ระดับเขาคงผ่านเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน และการจูบก็เช่นกัน…
จูบแสนร้อนแรงจากเขาทำสติเธอหลุดลอยไปไหนต่อไหนแล้วไม่รู้ สมองขาวโพลนไปหมด จากเคยต่อต้าน ตอนนี้กลับค่อยๆ สงบนิ่งลงและเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา มือที่กำลังบีบหน้าอกปลุกปั่นอารมณ์ที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อนขึ้นมา
มันรู้สึกดีมาก
เธอรู้สึกเสียววูบวาบบริเวณท้องน้อย วินาทีที่มาร์ลิกซ์เลื่อนใบหน้าลงมายังลำคอ เธอสะดุ้งเฮือกขึ้นมาราวกับถูกกระแสไฟฟ้าวิ่งเข้าร่างกาย เผลอส่งเสียงดังอืออึงในลำคอออกมาโดยไม่รู้ตัวพลางกัดริมฝีปากไว้แน่นเพื่อระบายอารมณ์ต่างๆ ที่วิ่งประเดประดังเข้ามาเล่นงาน ในขณะคนที่เธอเรียกว่า ‘เจ้านาย’ กำลังใช้ลิ้นสากเลียไปมาตรงคอ ลากขึ้นสูงมาจนถึงใบหูพร้อมกัดเบาๆ จนเธอรู้สึกจั๊กจี้ และสยิวในเวลาเดียวกัน
“อื้อ~” ยูริเริ่มเคลิ้มตามสัมผัสจากมาร์ลิกซ์ ยิ่งคนตัวโตได้ลิ้มลองอาหารอันโอชะมากเท่าไร ยิ่งรู้สึกติดใจ จนไม่อยากหยุด ริมฝีปากหยักได้รูปเลื่อนมาขบเม้มลำคอระหงอีกครั้ง กลิ่นหอมจากตัวเธอทำเขาแทบบ้าคลั่ง
ไม่เคยอยู่ใกล้ผู้หญิงคนไหนแล้วมีอารมณ์มากขนาดนี้มาก่อน
ก๊อก ก๊อก!
เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำมาร์ลิกซ์หัวเสียเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาหันขวับไปมองประตู ก่อนจะหันกลับมาสนใจยูริต่อ
ก๊อก ก๊อก!
“นายครับ แย่แล้วครับ!” เสียงลูกน้องคนสนิทดังผ่านประตูเข้ามาพร้อมกับประโยคที่พูดเหมือนเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น จึงทำให้มาร์ลิกซ์ยอมหยุดการกระทำของตนเองลง
“เธอไปได้แล้ว” เขากระซิบบอกยูริข้างใบหู แม้จะรู้สึกเสียดาย แต่ก็ต้องจำใจปล่อยเธอไป สายตาคมเข้มมองตามร่างบางที่รีบออกไป
“หึ ถือว่าครั้งนี้เธอรอดตัวไปนะ…ยูริ”
- ผู้เขียน
