หนูมุกตกใจกับการกระทำของอลันอย่างที่เธอไม่ทันตั้งตัว มือเล็กพยายามจะดันแผ่นอกกว้างที่อยู่ในชุดทักซิโด้
“เรายังพอมีเวลา...พี่ขอนะ” สิ้นเสียงคำสุดท้าย มือใหญ่เลื่อนลงต่ำสอดเข้าชายกระโปรงจากด้านหลังบีบขย้ำก้นงอนนั้นทันที หนูมุกยืนนิ่งขนอ่อนตามร่างกายตั้งชันเมื่อเข้าใจความหมายของคำพูดกับการกระทำที่เป็นอยู่ตอนนี้
“พี่อลัน...” เสียงหวานแผ่วเบาเอ่ยออกมา ยามที่ร่างใหญ่ค่อยๆย่อเข่าลงพร้อมกับลากอาภรณ์ตัวจิ๋วตามไปด้วย ใบหน้าคมสีน้ำผึ้งเคลื่อนเข้าใกล้ดอกกุหลาบงามที่อวดโฉมตรงหน้า หัวใจดวงน้อยเปลี่ยนจังหวะการเต้นเป็นถี่เร็วยามที่ปากหยักเข้าจุมพิตจุดอ่อนไหวตรงนั้นอย่างอ่อนโยน มือเล็กเคลื่อนมาเกาะที่ไหล่หนาตั้งแต่เมื่อไหร่โดยที่เจ้าตัวแทบไม่รู้ตัวเลย แต่ถ้ามือเล็กไม่อยู่ตรงนั้น เธอก็คงล้มทรุดไปกองกับพื้นแล้วจากการกระทำที่อ่อนโยนแต่เรียกความเร้าใจแสนร้อนลุ่มให้กับร่างกายของเธอมากมายเหลือเกิน
“อ้า...อ้า.
