“พะ...พี่...อลัน” หนูมุกร้องเรียกเมื่อเธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไง
“ที่รัก...พี่รู้ครับ” อลันที่ปล่อยลิ้นหยอกล้ออยู่กับสะดือขาวนั้น ตอบรับและผละใบหน้าออกมา และนั่งคุกเข่าที่ระหว่างขาเล็กยกขาเล็กขึ้นพาดบ่า หนูมุกปรือตามองการกระทำนั้นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ จากการเขินและอายเมื่อความเป็นหญิงที่ถึงแม้จะมีผ้าลูกไม้เนื้อบางปกปิดอยู่ แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเมื่อตำแหน่งของมันอยู่ตรงหน้าผู้ชายของเธอ
อลันก้มใบหน้าลงไปเมื่อจมูกสัมผัสกับระหว่างขาที่ถูกแยกออก เขาก็สูดลมหายใจเข้าไป หนูมุกปิดเปลือกตาลงอย่างเอียงอายและการกระทำนั้นทำให้จุดที่จมูกโด่งสูดดมเข้าไปเปียกชื้นมากขึ้นจากธารน้ำที่ไหลออกมาจากกายสาว
“อู้ยยยย...อ้าาาา...” หนูมุกปล่อยเสียงครางออกมาทันทีเมื่ออลันเปลี่ยนจากจมูกเป็นปากและปล่อยลิ้นหนาออกมาดูดเลียจุดศูนย์กลางนั้น โดยที่ยังคงมีผ้าลูกไม้ขวางกั้น มือเล็กกำแน่นจับผ้าปูที่นอนไว้เป็นหลักยึด ใบหน้าส่ายไปม
