จีค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นหลังจากที่เธอนอนพักเพราะเธอเหนื่อยทั้งร่างกายและจิตใจ ตอนนี้เธอถูกทางบ้านเทแล้วเพราะความไม่รับผิดชอบอะไรของเธอเองเรื่องนี้เธอผิดเต็มๆโทษใครไม่ได้ ตอนนี้เธอยังพอมีเงินที่ได้จากเงินเดือนที่ผ่านมาไม่ได้ใช้อยู่แล้วยังพออยู่ได้เธอจะรอให้สถานการณ์มันดีขึ้นแล้วค่อยไปขอโทษป๊าอีกที
จีหันไปมองซ้ายขวามองหาชายคนรักของเธอเขาไปไหนไม่เห็นเลย เธอเดินออกมาข้างนอกช้าๆเพราะความบอบช้ำจากเรื่องเมื่อเช้าทำให้เธอไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่
"ตื่นแล้วเหรอคะมาทานข้าวกันมั้ย"
จีมองโต๊ะอาหารคุณธาดาในชุดเอี้ยมกำลังจัดอาหารบนโต๊ะอยู่ จีเดินไปยืนตรงโต๊ะอาหารมองเมนูสองสามอย่างก่อนจะเอ่ยถาม
"คุณทำเองเหรอคะ"
"ครับ ผมทำอาหารเป็นนะแต่ไม่ค่อยทำให้ใครทานแต่ถ้าคุณจีทานแล้วชอบผมจะทำทุกวันเลย :)"
จีมองเขาก่อนจะยื้มออกมาบางๆในความโชคร้ายของเธอยังมีความโชคดีอยู่นั้นคือชายตรงหน้าคนนี้ เธอเชื่อว่าเราสองคนจะผ่านอุป
